Don Giovanni przypłynął z Rygi
20. Bydgoski Festiwal OperowyWiosenny Bydgoski Festiwal Operowy cieszy się od lat zasłużoną renomą. W tym roku na inaugurację jego XX edycji gospodarze pokazali 27 kwietnia "Halkę". W bogatym, trwającym dwa tygodnie programie znalazło się wiele innych krajowych i zagranicznych przedstawień. Można powiedzieć, dla każdego coś ciekawego, a to "Ariadna na Naxos" z Operą Krakowską albo Narodowy Teatr z Kuby albo "Don Giovanni", który do Bydgoszczy przypłynął z Rygi za sprawą Łotewskiej Opery Narodowej
Piszę, że sławny uwodziciel przypłynął z Rygi, bo tamtejsze przedstawienie, które miało premierę w 2009 roku, toczy się na pokładzie statku wycieczkowego, jakich wiele zawija do wszystkich portów świata. Nie pomyliłem się sądząc, że z Rygi, w której ponad 170 lat temu wielki Richard Wagner zaczął pracę nad Holendrem Tułaczem, musi i teraz pochodzić coś wyjątkowego.
Don Giovanni Mozarta jest esencją gatunku, dziełem absolutnym, które będzie budzić zainteresowanie i zachwyt zawsze. I nie chodzi o sam temat, o uwodziciela, oszusta, a nawet łajdaka, który w finale zostanie za swe postępki i zbrodnię ukarany.
Czymże by on był bez grona pięknych, targanych rozterkami ślepej miłości kobiet. To temat idealny do przedstawiania we współczesnym anturażu, ale nie sądzę, by same wysiłki scenografów i twórców kostiumów oraz reżyserów dały radę ściągać szeroką publiczność, jaką na całym świecie ta opera ściąga.
Pomysł ze statkiem o wielu pokładach sprawdził się świetnie, to samo dotyczy skąpych ubiorów, jakże stosownych do okoliczności. Ale to wszystko utonęłoby w wodach Brdy, gdyby nie wspaniała muzyka Wolfganga Amadeusza Mozarta wykonywana przez orkiestrę Opery Nova, którą dyrygował Gints Glinka. Ale i sama orkiestra mogłaby nie sprostać ogromnym oczekiwaniom publiczności, gdyby nie wspaniałe głosy solistów. Dopiero to wszystko razem daje sztukę nie darmo zwaną wysoką. Wysoką nie dlatego, że publiczność musi do niej dorosnąć. Owa wysokość oznacza poziom, któremu muszą sprostać artyści. Powiedzmy prosto: bez 8 solistów, a zwłaszcza solistek, które niczym mitologiczne syreny uwodziły swoim śpiewem melomanów, oklaski po opadnięciu kurtyny, a potem przy otwartej kurtynie nie trwałyby tak długo.
Zespół Łotewskiej Opery Narodowej w Rydze odniósł w Bydgoszczy u publiczności ogromny sukces. Do miasta nad Brdą ze Szczecina nad Odrą droga nie taka daleka. Do Rygi zapewne bym się nie wybrał, choć było to kiedyś nasze miasto bliźniacze, jak Rostock, z którym po latach zastoju ostrożnie odnawiamy bliższe kontakty. Kto wie, może za jakiś czas Opera Narodowa z Łotwy zajedzie z jakimś przedstawieniem do Szczecina, a Szczecin wyśle do Rygi jakiś nasz artystyczny cymes. Byłoby pięknie, gdybyśmy tam wysłali właśnie Holendra Tułacza. Opera na Zamku miała kiedyś świetną wersję koncertową. Warto przypomnieć, że geniusz Wagner wypłynął do Rygi właśnie ze Szczecina.
