Drogi Bracie, kochany Przyjacielu,

"Cóż zrobić, żyć trzeba. I będziemy żyli, wujaszku kochany. Przeżyjemy długi,
długi szereg dni, wlokących się wieczorów; cierpliwie zniesiemy doświadczenia,
jakie nam los ześle; będziemy pracować dla innych i teraz, i na starość, nie
zaznamy spokoju, a kiedy nadejdzie nasza godzina, umrzemy spokojnie i tam za
grobem powiemy, żeśmy cierpieli, żeśmy płakali, że było nam gorzko, i Bóg
zlituje się nad nami i zobaczymy, wujaszku, kochany wujaszku, ujrzymy jasne,
dobre, piękne życie, ucieszymy się i na dzisiejsze biedy spojrzymy z
rozczuleniem, z uśmiechem - i odpoczniemy..."

Rodzina STU

__

Dariusz Gnatowski: absolwent krakowskiej PWST (1985), aktor teatralny, filmowy, bardzo popularny dzięki komediowym rolom filmowym i telewizyjnym. W Teatrze STU od 1985 roku Jako student II roku debiutował w STU w spektaklu Pluskwa, przygotowanym przez Jerzego Trelę wraz ze studentami krakowskiej PWST. W 1986 roku zagrał Mieczysława Walpurga w Wariacie i zakonnicy Witkacego (reż. K. Jasiński) - spektakl od 30 lat pozostaje w bieżącym repertuarze Teatru, niezmiennie z Dariuszem Gnatowskim w głównej roli. 5 października 2020 aktor obchodził jubileusz 35-lecia pracy artystycznej. W 2016 roku został odznaczony Brązowym Medalem Gloria Artis - Zasłużony Kulturze.

Role w Teatrze STU

- Rewizor (reż. Krzysztof Jasiński, 2016) jako Antoni Ciąg-Dmuchanowski
- Król Lear (reż. Krzysztof Jasiński, 2010) jako Hrabia Kentu
- Romeo i Julia (reż. Agata Duda-Gracz, 2008) jako Cień Ciotuchny
- Biesy (reż. Krzysztof Jasiński, 2007) jako Ignacy Timofiejewicz Lebiadkin
- Zemsta (reż. Krzysztof Jasiński, 2004) jako Cześnik Raptusiewicz
- Śleboda, czyli powaby życia (reż. Waldemar Śmigasiewicz, 2003)
- Skrwawione serce Kabaret Czerwony Kapturek (reż. Krzysztof Jasiński, 1995)
- Czekając na Gogota (reż. Krzysztof Jasiński, 1992) jako Estragon
- Markietanki (reż. Krzysztof Jasiński, 1991) jako Mac
- Pan Twardowski (reż. Krzysztof Jasiński, 1990) jako Belzebub
- Gwiazdy na porannym niebie (reż. Walery Masluk, 1989) jako Aleksander
- Wariat i zakonnica (reż. Krzysztof Jasiński, 1986) jako Mieczysław Walpurg
- Ubu król (reż. Krzysztof Jasiński, 1984)

__

Powiedziałem do duszy mej, bądź spokojna i pozwól, by ciemność zstąpiła na ciebie,
Bo będzie to ciemność Boga. Jak w teatrze -
Światła zostały zgaszone, by zmienić scenę
Z pustym dudnieniem kulis, z przesunięciem ciemności na ciemność,
I wiemy, że wzgórza i drzewa, daleka panorama
I dumna, imponująca fasada zostały uprzątnięte -
Lub jak w metrze, gdy pociąg zbyt długo stoi pomiędzy stacjami
I rozmowa narasta, a potem z wolna przechodzi w milczenie,
I widzisz poza każdą twarzą coraz głębszą pustkę
I wzrastające przerażenie - że nie ma o czym myśleć;
Lub pod narkozą, gdy umysł jest świadom, lecz świadom niczego
Powiedziałem do duszy mej, bądź spokojna, czekaj bez nadziei,
Bo byłaby nadzieją niewłaściwych rzeczy; czekaj bez miłości,
Bo byłaby miłością niewłaściwych rzeczy; jest jeszcze wiara,
Lecz wiara, nadzieja i miłość - wszystkie są w oczekiwaniu.
Czekaj bez myśli, bo nie jesteś gotowa do myśli:
Tak że ciemność będzie światłem, a bezruch tańcem.

T.S. Eliot, "East Coker" (fragm.)
tłum. Krzysztof Boczkowski