Dziecinada na nowym Rynku

O czym ta bajka? Niespodzianka!

O Paskudarium:
reżyseria: Katarína Aulitisová, L'ubomír Piktor
kostiumy: Zuzana Cigánová-Mojžišová
muzyka: Michal Ničík
na scenie: Katarína Aulitisová, L'ubomír Piktor
Profesor Samojad prowadził badania nad niegrzecznością i zgromadził kilka ciekawych historii ku przestrodze. Kolejne opowieści, dalekie od dzisiejszych kanonów poprawności politycznej, otwierają przed maluchami wizję świata pozbawionego zasad. Tu dzieci obowiązkowo są niegrzeczne, a ich rodzice obowiązkowo troskliwi i nadopiekuńczy. Wybrykom nie ma końca... aż do prześmiewczego finału.

Paskudarium jest bajką niezwykle dynamiczną. Na scenie roi się od postaci, wciąż zmieniają się scenki w ramach poszczególnych opowieści. Przeobrażenia dokonują się błyskawicznie i bezpośrednio na scenie: Katka Aulitisová i L'ubomir Piktor jednocześnie animują lalki (najmłodszych bohaterów), wcielają się w rodziców i dodają dalszoplanowe postacie (ogromna pani dyrektor to dwa rękawy i okulary). Można mówić, że na scenie było tylko dwoje aktorów, i tak nikt w to nie uwierzy.

Chorzowski Teatrzyk Ogródkowy zawsze oznacza świetną zabawę dla dzieci, ale też dla towarzyszących im dorosłych. Naczelny Ogrodnik dba o jakość i wysoki poziom spektakli prezentowanych w programie głównym (czyli dla dorosłych): tak samo ważne jest dla niego małe ChTO. Stara się pokazywać spektakle różnorodne formalnie, żeby najmłodsi mogli się przekonać, jak wiele do zaoferowania im ma teatr. Na małym ChTO pojawiają się w dużej części interaktywne przedstawienia, bo publiczność bardzo chętnie bierze udział w „akcjach" ogłaszanych ze sceny. Czasami trzeba pomóc głównemu bohaterowi, innym razem wspólnie zaśpiewać piosenkę, pomóc animować jednego z bohaterów...

Na małym ChTO zawsze jest wesoło, kolorowo i ciekawie, a to szalenie ważne: w końcu widzowie Chorzowskiego Teatrzyku Ogródkowego w przyszłości staną się bywalcami „dorosłego" ChTO, miłość do teatru zostanie w nich na całe życie. Kwintesencją teatralnej interaktywności i zabawy jest co roku Dziecinada. Oczywiście nie powiemy wcześniej, jaki jest jej temat: to tajemnica, którą co roku poznają przed 15 sierpnia tylko trzy osoby: Ewa Reymann: aktorka teatrów dziecięcych, Ola Mruczek: szefowa Fundacji Edukacyjnej Kombinatory odpowiedzialna za warsztaty i Basia Englender: rysowniczka. Dziecinada ma swoje stałe punkty, jednym z nich jest występ znakomitego i uwielbianego przez dzieci i dorosłych (tych ostatnich także dzięki niepowtarzalnemu humorowi) słowackiego teatru PIKI. Potem wszyscy przystępują do wytężonej pracy: mamy trochę czasu, żeby przygotować własną bajkę. Tekst jest, ale trzeba przygotować scenografię i elementy kostiumów, a nawet przejść szybki kurs aktorstwa. Na kilku stanowiskach dzieci uczą się stroić miny, tworzą proste instrumenty muzyczne, lalki itp. Wszystko za moment przyda im się w prawdziwym występie. Ale nie tylko. Bo chodzi też o to, żeby doświadczenia z Dziecinady mogły przenieść do swoich domowych zabaw. Dlatego co roku staramy się wymyślać coś nowego: były już między innymi lalki: kartonowe figurki na patykach lub przerobione pojedyncze skarpetki. Udowadniamy, że w zasadzie bezkosztowo przygotować można sobie teatr w domu. A kiedy wszystko jest już gotowe, chętni, głównie maluchy, ale jeśli jakiś rodzic ma ochotę, nie robimy problemu, wchodzą na scenę pod wodzą niezastąpionej Ewy Reymann. I zaczyna się nasza własna bajka.

A na widowni wielkie nagrywanie, w ruch idą komórki, smartfony i kamerki, w końcu taki występ zdarza się tylko raz do roku. 15 sierpnia zapraszamy wszystkich na Dziecinadę, wielkie święto dzieci!