Festiwal Cieni w Krakowie zgromadził tłumy widzów

„To wspaniałe, że w te upalne, wiosenne wieczory "Festiwal Cieni" zgromadził takie tłumy widzów w teatrze. Macie w Krakowie wspaniałą młodzież, która żywiołowo i gorąco reaguje na sztukę. Teatr cieni nie jest w Polsce szczególnie rozpowszechniony, a przecież w kulturze Wschodu jest bardzo popularny. Gratuluję Krakowowi tak wspaniałego pomysłu festiwalu, który otwiera widzów na inne kultury, na światy cieni, lalek, światy przenikające się i dopełniające” – mówił na łamach „Dziennika Polskiego” wybitny znawca teatru lalkowego prof. Henryk Jurkowski. (Jolanta Ciosek„Malarski świat cieni" Dziennik Polski nr 100). 

Pomyślany jako szeroko pojęty projekt edukacyjny festiwal odbywał się na wielu płaszczyznach. W jego programie znalazły się: spektakle, warsztaty, filmy, wystawa, koncert, a także dyskusje 
i wykłady. Widzowie Groteski obejrzeli spektakle współczesnego teatru cieni z Włoch, Polski i Niemiec. 
 
Teatr cieni to teatr lalkowy, teatr formy, a zatem teatr animacji, metafory i plastycznych obrazów. Prezentowane podczas festiwalu spektakle wykorzystywały różne obecne we współczesnym teatrze cieni techniki cieniowej narracji: tworzenie za pomocą cienia i światła malarskich, często abstrakcyjnych obrazów („Naufragi” Teatro Controluce d’Ombre, „Zapach słoni po deszczu” Teatr Figur Kraków); narracyjna animacja lalkowa, w której lalki cieniowe odgrywają role konkretnych postaci dramatycznych („Romans Perlimplina i Belisy” Teatr Okno, „Ballady i romanse czyli cztery opowieści o miłości” Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska) oraz – od niedawna obecny w teatrze cieni – teatr światła („17 sentencji o świetle” Theater der Schatten – Norbert Götz).
 
Zainteresowani poznaniem teatru cieni w praktyce mogli wziąć udział w dwugodzinnych warsztatach dla pedagogów, a także w trzydniowych warsztatach mistrzowskich prowadzonych przez Norberta Götza – efekty pracy warsztatowej prezentowane były na wieńczącym festiwal pokazie. Dla tych natomiast, których interesował teoretyczny aspekt zagadnienia przygotowane zostały wykłady, prezentacje filmowe i dyskusje. 
 
Odwiedzający Groteskę mogli także obejrzeć wystawę lalek azjatyckiego teatru cieni ze zbiorów Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, jej wernisażowi towarzyszył koncert tradycyjnej muzyki jawajskiej w wykonaniu Warsaw Gamelan Group oraz pokaz animacji jawajskiego teatru cieni. Wykłady „Kulturowa rola cienia” dotyczyły m.in. azjatyckich korzeni europejskiego teatru cieni, ale nie tylko. Historycy kultury z Niemiec opowiedzieli o roli, jaką odgrywa metafora cienia w kulturze m.in.: w starożytnych cywilizacjach, filozofii, literaturze, malarstwie, a wreszcie języku codziennym, psychologii, prasie, fotografii i filmie. Mówili także o interaktywnej wystawie na temat cienia w kulturze, którą być może uda się sprowadzić do Krakowa. Po dyskusji, do której zaproszeni zostali zarówno „cieniowi” praktycy jak teoretycy, usłyszeliśmy wypowiedzi publiczności o archetypicznej naturze „cienia” i teatru cieni.
 
Szczegółowo o tradycji i współczesnym obliczu azjatyckiego teatru cieni w Indiach, Indonezji, Chinach, Turcji i Syrii mówili natomiast wykładowcy cyklu „Azjatyckie teatry cieni”. Wyświetlony został również film dokumentalny, prezentujący 30 ostatnich lat rozwoju współczesnego teatru cieni, wyprodukowany przez Międzynarodowe Centrum Teatru Cieni w Niemczech. 
 
Program Festiwalu Cieni został tak pomyślany, by znane tylko wąskiemu kręgowi odbiorców, zagadnienia teatru cieni i metafory „cienia” w kulturze zaprezentowane zostały w jak najszerszej perspektywie poznawczej.
(mb)