Gra w gierki
"Nierządne królestwo" - reż: Paweł Kamza - Teatr Współczesny w Szczecinie"O nierządne królestwo i zginienia bliskie". Ten fragment monologu Ulissesa z "Odprawy postów greckich" Jana Kochanowskiego mógłby posłużyć za hasło wyborcze w aktualnej Polsce. Jeden z bohaterów wojny trojańskiej odchodzi z kwitkiem z dworu Priama nie odzyskując Heleny, która ma zostać zwrócona prawowitemu mężowi, co w finale doprowadza do wybuchu wojny.
Reżyser Paweł Kamza wykorzystał tekst Kochanowskiego i przeniósł jego akcję do XVI-wiecznej Polski na dwór Anny Jagiellonki, na który to przybywają posłowie moskiewscy z żądaniem wydania uważanego za zdrajcę księcia Kurbskiego i oddania go w ręce cara. Ubrał aktorów w kostium, dodał współczesne elementy, a całość zamknął w cudzysłów.
"Nierządne królestwo" to teatr w teatrze. Bohaterowie są jak pionki na szachownicy, która tutaj ma wygląd ogrodu. Ich losem kieruje dramaturg-narrator (Arkadiusz Buszko). Przesuwa je po scenie, przygląda się grze i czasem pozwala im żyć własnym życiem. Anna Jagiellonka (Grażyna Madej) to zabawna, ale nieco rozpieszczona duża dziewczynka, która nie potrafi o życiu Kurbskiego samodzielnie zadecydować. Sam Kurbski (Adam Kuzycz-Berezowski) ma urok nieodpowiedzialnego hulaki, który w rzeczywistości poświęcił życie swojej rodziny, żeby ratować własne. Tak naprawdę w tej rozgrywce nie chodzi wyłącznie o niego, tylko o polską dumę narodową, która nie pozwala rządzić sobą nikomu, a przede wszystkim takiemu mocarstwu jak Rosja. Bohaterowie Kamzy są mało sympatyczni i reprezentują najgorsze cechy polskiej szlachty - wszystko jest tu dworską intrygą suto oblaną alkoholem. Fabuła inscenizacji mocno przypomina aktualne rządy aktualnych polityków, z tym że szlachtę zastąpili posłowie, a Annę Jagiellonkę - prezydent.
Przedstawienie raz zmierza ku tragedii, razem ku komedii. Wizualnie - cacuszko, ale pod względem treści gubi rytm. Tak jakby reżyser nie mógł się zdecydować, w którą stronę pójść. Powstała raczej próba zmierzenia się ze sztandarowym dziełem polskiej literatury niż pełnokrwisty spektakl. Kamza ściągnął Kochanowskiego z pomnika, tylko nie bardzo wie jeszcze, gdzie go postawić. Są w tym spektaklu dobre momenty, jest świetna Grażyna Madej jako Anna Jagiellonka oraz znakomita robota scenografa. Zabrakło jednak emocji.
