Halina Rapacka (1901 - 1979)
Aktorka, śpiewaczka, tancerka, scenarzystka i dramatopisarka.Urodziła się 3 maja 1901 w Warszawie. Zmarła 21 stycznia 1979 w Londynie.
Występy na scenie rozpoczęła jako piętnastolatka, od rodzinnej rewii.
Od 1917 występowała w Warszawie w licznych teatrach: ("Miraż" (1917 oraz 1919/20), "Nowości" (1926), "Mignon" (1926), "Eldorado" (1927), "Nietoperz" (1927), Teatrze Letnim (1928), "Qui Pro Quo" (1928/29), Operetce Reprezentacyjnej (1929), Operetce Warszawskiej (1930), "Morskim Oku" (1930), "Bagateli" (1931), "Nowy Ananas" (1931/32), "Znicz" (1933), "Bomba" (1933).
W latach 1921–22 i 1923–25 grała w Teatrach Miejskich we Lwowie w operetkach. W maju 1931 występowała w Poznaniu w teatrze Metropolis, od lutego do kwietnia w Teatrze Miejskim w Łodzi.
Zagrała m. in. w spektaklach: „Nie rzucaj mnie madame" Stefana Kiedrzyńskiego (Kalinka) w reż. Pawła Owerłło (24 października 1930) w Teatrze Letnim w Warszawie, „Wesele Fonsia" Ryszarda Ruszkowskiego (Wanda) w reż. Jana Janusza (29 kwietnia 1931) w Teatrze Letnim w Warszawie oraz w kilku programach kabaretowych w warszawskim Nowym Teatrze Ananas.
W 1934 roku opuściła scenę i zajęła się pisaniem sztuk i współpracą przy tworzeniu scenariuszy filmowych (pod pseud. Feliks).
W czasie okupacji najpierw próbowała zająć się drobnym handlem, ale po utworzeniu przez Niemców tzw. teatrów jawnych rozpoczęła współpracę autorską z nimi. Napisała dla nich m.in. utwory „Czar kłamstwa", „Moja panna żona" i „To nie ja - to ona!", wystawiane w latach 1942-1943.
W roku 1941 wzięła udział w ogłoszonym przez niemiecki wydział propagandy konkursie na antysemicką sztukę. Zdobyła pierwszą nagrodę za sztukę "Kwarantanna", wystawioną przez Teatr Objazdowy Generalnego Gubernatorstwa (1942).
W roku 1944, po wybuchu Powstania Warszawskiego, wyjechała lub została wywieziona na roboty do Bregenz w Austrii. W 1948, dzięki pomocy brata, zamieszkała wraz z matką w Londynie, gdzie uczestniczyła w życiu literackim emigracji, również tam wyszła za mąż.
Pod koniec lat 40-tych była zaocznie sądzona w Warszawie za udział w "Kwarantannie", skazano ją na karę 10 lat więzienia.
Przed wojną zagrała w dwóch filmach fabularnych: „Policmajster Tagiejew" w reż. Juliusza Gardana (30 marca 1929) i „10% dla mnie" w reż. Juliusza Gardana (7 stycznia 1933).
Rodzice - Wincenty Rapacki i Halina Zimajer byli popularnymi aktorami. Babka, Adolfina Zimajer, przed wojną zajmowała się impresariatem. Jej brat Adam był śpiewakiem i kompozytorem.
Żródła:, Słownik biograficzny teatru polskiego, Wikipedia, E-teatr, FilmPolski.
