Hamlet XXI wieku

Spektakl Teatru Układ Formalny z Wrocławia. który został zaprezentowany publiczności w gdańskiej stoczni, to niezwykle ciekawa i aktualna koncepcja na miarę naszych czasów. Świat internetu, który jest nieodłączną formą naszej teraźniejszości. W szczególności młodzieży pochłoniętej "rzeczywistością" w sieci. "Szekspir Fight Show Arena" porusza wiele problemów, z którymi mierzą się młodzi ludzie i ukazuje w jaki sposób wciąż jesteśmy na nie obojętni. Sposób rozrywki, który już został przyjęty jako normalny jest niezwykle niebezpieczny. Wszystkie struktury ryzyka, które się z nim wiążą prezentuje nam Jakub Kasprzak.

W dobie internetu zaślepieni jesteśmy ilością polubień i wyświetleń. Droga do popularności nie jest jednak usłana różami, jak widzimy w spektaklu, jest bezwzględna i skłonna do poświęceń, nawet jeśli w tym przypadku poświęcamy drugą osobę. Rzeczywistość, w której żyjemy wiąże się z obsesyjną próżnością czy zawziętą chęcią sławy. "Szekspir Fight Show Arena" budzi w nas refleksje. Czy rozrywka, której jesteśmy świadkami jest jedynie nieszkodliwą formą zabawy?

W inscenizacji mamy przyjemność oglądać niezwykle uzdolnionych aktorów (Wiktoria Czubaszek, Adam Michał Pietrzak, Przemysław Furdak, Rafał Pietrzak), a pojęcie wszechstronności nie jest im obce. Prezentują aktorstwo na wysokim poziomie, wcielając się w różnorodne postaci. A groteska towarzyszy charakterystyce postaci.

Inspiracją do powstania spektaklu były dzieła Szekspira (kolejno: Hamlet", „Makbet", „Romeo i Julia" oraz „Juliusz Cezar") oraz styl elżbietański. Podobnie jak w XVI wiecznym teatrze, tak i w "Szekspir Fight Show Arena" scena jest symbolicznym miejscem, a scenografia należy raczej do skromnych (Maria Mordarska - scenografia i kostiumy). Większą rolę zaś odegrała gra świateł, nastrojowa muzyka oraz aktorzy, którzy merytorycznie poprowadzili widza przez "Show" (Maciej Zakrzewski – muzyka, Kacper Scheffler – światło / projekcje).

W jaki sposób jednak dotyczy, to Szekspira? Co adaptacja miała na celu, aby przekazać widzowi? Symboliczna czaszka z "Hamleta" użyta jako metafora smartfona, to wyjątkowo udany przekaz. W opisie Teatru Formalnego czytamy o stawianiu znaków zapytania i pozostawianiu widza z pytaniami otwartymi. Spektakl również rozstaje się z publicznością nie udzielając wiele odpowiedzi, a wręcz nakłaniając do przemyśleń.

Całkowicie pozbawiony emocji spektakl, a jedyne odczucia, które w mojej opinii towarzyszyły widzom, to zażenowanie. Jednak nie z powodu słabej inscenizacji, a ze świadomości, która niespodziewanie została odnaleziona. Czas także nie był sprzymierzeńcem twórców i pomimo dobrego rozpoczęcia sztuki, druga godzina stawała się nużąca.