Iwona Kempa

Debiutowała w 1996 roku Karykaturami Jana Augusta Kisielewskiego w Teatrze im. Horzycy w Toruniu.

W latach 2003-3006 była etatowym reżyserem toruńskiej sceny, na której zrealizowała Końcówkę (2002) i Dwa i pół miliarda sekund (2007) Samuela Becketta, Samotny Zachód Martina McDonagha (2002), Sztukę Yasminy Rezy (2003), Woyzecka Georga Büchnera (2003), Niebieski, niebieski, niebieski Zoltana Egressy`ego (2005), Plażę Petera Asmussena (2006), Pakujemy manatki Hanocha Lewina (2007). Współpracowała również z teatrami w Opolu (Czajka Antoniego Czechowa, 1999), Kaliszu (Choroba młodości Ferdinanda Bruknera), Łodzi (Stacha Anny Schiller, Teatr Nowy, 2001),  Bydgoszczy (Czwarta siostra Janusza Głowackiego, 2001 i Kształt rzeczy Neil LaBute`a, 2003), Poznaniu (Stary Franka Hernera, Teatr Polski, 2005), Wrocławiu (Miłość do trzech pomarańczy Carlo Gozziego, Teatr Współczesny, 2002), Warszawie (Dzień Walentego Iwana Wyrypajewa, Teatr Powszechny, 2005) i Krakowie (Wspólny pokój Zbigniewa Uniłowskiego, Stary Teatr, 1998).

W 2006 Kempa przygotowała Tańce w Ballybeg Briana Friela - przedstawienie dyplomowe studentów wydziału aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej. Od października 2006 jest dyrektorem artystycznym Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu.

Jest laureatką ubiegłorocznego Lauru Konrada oraz nagrody publiczności za reżyserię przedstawienia Pakujemy manatki.

Nagrody:
Nagroda im. Bohdana Korzeniewskiego (1996); wyróżnienie dla Końcówki Samuela Becketta z Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Midsummer Nights Dream” w Tallinie (2000); Grand Prix, nagroda ministra kultury oraz nagroda dziennikarzy dla spektaklu Samotny Zachód Martina McDonagha w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu na XXXVIII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form "Kontrapunkt" w Szczecinie (2003); nagroda „za czystość i dyscyplinę w prowadzeniu zespołu" w przedstawieniu Portugalia Zoltana Egressy\'ego w Teatrze Polskim w Poznaniu na IV Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu (2004); nagroda za reżyserię przedstawienia Kamień i popioły Daniela Danisa w Teatrze Polskim w Bydgoszczy i Portugalia Zoltana Egressy\'ego w Teatrze Polskim w Poznaniu na III Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2004); tytuł „Artysta Roku 2003” w plebiscycie "Gazety Wyborczej" w Bydgoszczy; Nagroda Magnolii za reżyserię przedstawienia Kamień i popioły Daniela Danisa w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na XL Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt" w Szczecinie (2005); nagroda za reżyserię przedstawienia Plaża Petera Asmussena w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu na VII Festiwal Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona" w Zabrzu (2007);  Złota Kareta - nagroda redakcji dziennika „Nowości" (2008).

Muszę przyznać, że Bergman był jednym z najważniejszych moich reżyserów, jego filmy i scenariusze zawsze mnie poruszały. Równie ważne było dla mnie oglądanie, jak i czytanie Bergmana. Kiedyś bardzo chciałam zrealizować jego "Szepty i krzyki" - niestety, nic z tego nie wyszło.
Dziennik Polski nr 243, 16października 2008 r.