Ja jestem
"Kot w butach" - reż. Bogdan Nauka - Zdrojowy Teatr Animacji w Jeleniej Górze"Kot w butach" to jedna z najbardziej znanych i lubianych bajek na świecie - tę zabawną historię o sprytnym kocie, dzięki któremu ubogi młynarczyk staje się wielkim panem, od 2 lutego można oglądać w Zdrojowym Teatrze Animacji. Kolejną wersję tej opowiastki proponuje najmłodszym i tym nieco starszym widzom Bogdan Nauka.
Najstarsza znana wersja "Kota w butach" została zapisana i wydana w XVI wieku przez Giovanni Francesco Straparolę, a w 1697 opublikowana przez Charles^ Perraulta, znanego autora baśni opartych na motywach ludowych, które doskonale znamy, a które powielane były przez wielu późniejszych autorów, np. "Czerwony Kapturek", "Śpiąca królewna" czy "Kopciuszek".
Także "Kot w butach" ma wiele wersji różnego autorstwa, różniących się między sobą niewielkimi szczegółami, np. zakończeniem. Istnieje też kilka produkcji animowanych.
W bajce Jana Brzechwy jeden z synów młynarza dostaje w spadku młyn, a drugi, Janek - kota. Kot nie jest zwykłym kotem - mówi ludzkim głosem, nie chce bułki, którą chce się z nim podzielić Janek, zamiast tego prosi o buty. Janek oddaje mu własne i wyruszają na wędrówkę, która dzięki sprytnemu zwierzątku będzie miała szczęśliwe zakończenie - jak to zwykle w baśniach bywa. Kot mówi:
Twym wiernym będę sługą/Przekonasz się niedługo/
O mym niezwykłym sprycie./Zręczności i odwadze. /
Ruszamy! Ja prowadzę.
Jeleniogórskie przedstawienie Bogdana Nauki utrzymane jest w konwencji teatru barokowego, a więc aktorzy zapraszają widzów do teatru dworskiego: odsłania się kurtyna i przed oczami zgromadzonej publiczności ukazuje się... miniaturowa scena Teatru Zdrojowego oraz panowie i damy, którzy będą się bawić w teatr. Panowie i damy cali są w bieli: pobielone mają twarze (nawet dłuższe brody), białe mają suknie i pantalony, białe peruki. Za chwilę staną się aktorami animującymi lalki i opowiedzą historię kota w butach. Realizatorzy zastosowali też wywodzące się z baroku tzw. zmiany otwarte dekoracji, którą stanowią malowane, zgodnie z zasadami perspektywy, płaszczyzny. Zgodnie z tą zasadą zmiana miejsca akcji, a więc także dekoracji, odbywa się na oczach widzów. Pozostając w teatrze baroku, powinniśmy określić to przedstawienie jako operę, ulubione w tamtych czasach widowisko teatralne, wydaje się jednak, że bardziej przyjazne i zrozumiałe, zwłaszcza dla najmłodszych, będzie określenie "musical" albo "spektakl muzyczny". Mamy więc charakterystyczne dla takiego spektaklu, dowcipne tercety i duety, arie i fragmenty chóralne. Bo też przede wszystkim muzyka podporządkowuje sobie akcję "Kota w butach", nadając tempa i rytmy, w których aktorzy "muszą się zmieścić" - z tekstem, ruchem, zmianą dekoracji. A tempo jest naprawdę szybkie, więc akcja rozwija się wartko, piosenki są melodyjne, zespół świetnie zgrany - aktorzy tańczą, śpiewają, zmieniają dekoracje, więc brawa należą się absolutnie wszystkim wykonawcom, łączącym animację lalkami i grę w żywym planie.
W tym wyrównanym gronie wyróżniają się główni bohaterowie, niezwykle muzykalni, obdarzeni pięknymi głosami: Kot (Zuzanna Łuczak) i Janek/ Baraban (Rafał Ksiądzyna), ale też Sławomir Mozolewski jako ulegający kaprysom córeczki Król, Diana Jonkisz - Królewna i pozostali aktorzy: Radosław Biniek, Dorota Fluder, Dorota Korczycka-Bąblińska, Sylwester Kuper, Lidia Lisowicz, Jacek Maksimowicz. Autorką scenografii jest Diana Jonkisz, wykonały ją pracownie ZTA i Teatr Cichy, przepiękne lalki zaprojektowała Daria Sikora, a białe kostiumy uszyła pracownia Krystyny Lemiesz. Muzykę skomponował Bogumił Pasternak, a zaaranżował i wokalnie przygotował aktorów Jacek Szreniawa. Warto wymienić wszystkich twórców, których zaprosił do współpracy reżyser Bogdan Nauka, bowiem stworzyli spójne, zwarte, bardzo konsekwentne, z wielką dyscypliną i dbałością o każdy szczegół, przedstawienie.
