Kosmici z Rosji
"Nieznośnie długie objęcia" - reż. Iwan Wyrypajew - koprodukcja Teatru Powszechnego w Warszawie i Teatru Łaźnia Nowa w KrakowieKompleks Stanisławskiego i kosmici patronują najnowszym polskim produkcjom dwóch ważnych rosyjskich reżyserów. Aktorzy w "Nieznośnie długich objęciach" Wyrypajewa i w "Płatonowie" Bogomołowa (obie sztuki w świetnych przekładach Agnieszki Lubomiry Piotrowskiej) mają zakaz "piereżiwanja", wcielania się w postacie.
Pierwsi - świetny kwartet Karolina Gruszka, Julia Wyszyńska, Dobromir Dymecki i Maciej Buchwald - podają historie o zagubionych życiowo hipsterach, niczym konferansjerzy. Drudzy - gwiazdy Starego Teatru, obsadzone nie tylko wbrew płci, ale często też wiekowi, na czele z grającą Płatonowa Anną Radwan-Gancarczyk - podają tekst "na biało", z dystansem. U Wyrypajewa poczucie ukojenia, bycia prawdziwie kochanym ma
bohaterom dać kosmos, biorący w tytułowe objęcia, a nawet dyktujący numery telefonów. U Bogomołowa z tyłu sceny ląduje statek kosmiczny, pośrodku meble z początków XX w. sąsiadują ze współczesnymi pralkami i lodówkami, proscenium wygląda, jakby uderzył w nie meteoryt tunguski, a grająca Żyda Wiengierowicza Ewa Kaim - jakby właśnie wysiadła z Enterprise ze "Star Treka". Te efekty obcości, odsunięcia się od bohaterów mają pomóc spojrzeć na ich/nasze porywy i upadki, życiową tragikomedię z perspektywy. Częściowo się to udaje - oba spektakle mają momenty świeżości, a ich chłód dobrze kontrastuje z dzisiejszym rozpaleniem i nadmiarem emocji. Ceną jest jednak pewna monotonność, wywołująca momentami znużenie.
