Krakowski teatr zaprasza na swój pogrzeb

- Właśnie dowiedzieliśmy się, że Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego na pięć naszych wniosków na różne projekty rozpatrzyło pozytywnie jeden - na promocję kultury polskiej za granicą dostaliśmy 70 tys. zł. Mamy zaproszenie do Rzymu, pojedziemy więc z trzema spektaklami, "Versusem", "Filozofią w buduarze" i "Kuszeniem cichej Weroniki. W Krakowie natomiast nie mamy ani za co grać, ani za co robić przedstawień - mówi Tomasz Kireńczuk, kierownik literacki Nowego.

Teatr Nowy nie dostał pieniędzy ani na produkcję nowych przedstawień, ani na 5. edycję Młodej Sceny Letniej (czyli granie przedstawień w wakacje), ani na drugi już cykl warsztatów i lekcji teatralnych dla szkół, ani na nowy cykl teatralno-muzyczny, ani na festiwal Czechowowski.

Bez pieniędzy z ministerstwa nie jesteśmy w stanie działać. Czekamy na decyzję z Urzędu Miasta Krakowa, ale kwota na poziomie zeszłorocznej dotacji, czyli 60 tys. zł, nie rozwiąże naszych problemów. Kluczowym donatorem zawsze było ministerstwo, choć oczywiście szukaliśmy też pieniędzy u sponsorów, np. w gazowni, elektrociepłowni, PZU - mówi Kireńczuk.

Teatr Nowy jest teatrem prywatnym, założonym osiem lat temu przez ówczesnych studentów PWST - Dominika Nowaka i Piotra Siekluckiego. Nie jest dużą instytucją, wszelkimi pracami (od ustalania repertuaru, poprzez pisanie wniosków po obsługę sceny czy wieszanie płaszczy w szatni) zajmuje się osiem osób. Nie ma etatów, na niewielkie wynagrodzenia pracownicy mogą liczyć przy okazji poszczególnych projektów. Ponieważ widownia liczy 80 miejsc, wpływy z biletów nie pokrywają kosztów eksploatacji przedstawieni. Zagranie spektaklu kosztuje 2-2,5 tys. zł, a bilety są po 20 i 25 zł.

Za salkę przy ul. Gazowej Teatr Nowy nie płaci - Janusz Marchwiński, właściciel klubu Cocon, mieszczącego się w głównej części budynku, wynajął ją za darmo. Ale za ogrzewanie, prąd i telefony teatr musi płacić sam, zwykle z tego, co zarobi grając na wyjazdach. I za produkcję przedstawień - aktorom za przygotowanie ról, reżyserom, scenografom, rzemieślnikom (teatr nie ma pracowni). Przedstawienie w Nowym kosztuje ok. 40-50 tys. zł.

Od początku teatr stawiał na debiuty - reżyserskie i aktorskie. W ciągu czterech lat działalności powstało co najmniej kilka bardzo ciekawych spektakli i objawiło się kilka talentów. Przedstawienia zdobywały nagrody, jeździły na festiwale, były pokazywane za granicą.

- Ludzie przyzwyczaili się do tego miejsca. Ostatnio na każdym przedstawieniu była pełna widownia, a jeżeli zawiesimy działalność, będziemy musieli zdobywać widzów od nowa - mówi Piotr Sieklucki, dyrektor teatru, który czytelnicy "Gazety" uznali w plebiscycie towarzyszącym Kulturalnym Odlotom za Miejsce Roku 2009.

Dla "Gazety"

Grzegorz Niziołek, profesor UJ i PWST w Krakowie, redaktor naczelny miesięcznika "Didaskalia. Gazeta Teatralna":

Teatr Nowy to dobra propozycja wielkomiejskiego, kameralnego teatru offowego, podobnego do tych, które istnieją na przykład w Nowym Jorku. Podejmowane przez młodych artystów inicjatywy, spektakle, czytania, konferencje - to wszystko odbywało się zawsze w dobrym gatunku i dobrej atmosferze. Teatr Nowy zaprasza do współpracy ciekawych reżyserów, wiele premier odniosło duży sukces, jak np. "Versus" w reżyserii Radka Rychcika. Ważne wydaje się też to, że w Teatrze Nowym jest publiczność, niszowy charakter teatru odpowiada potrzebom poszukującego widza.

Dorota Krakowska, pracownik działu programowego w Instytucie Goethego w Krakowie:

To jedyne teatralne miejsce offowe w Krakowie, które nie ma konkurencji. To zaskakujące w przypadku tak ważnego miasta. Dla Instytutu Goethego, nastawionego na współpracę również z odśrodkowymi inicjatywami młodych ludzi, było to jedyne miejsce z dziedziny teatru, które zachęcało do współpracy swą energią i otwartością spojrzenia. Zniknięcie Teatru Nowego z mapy teatralnej Krakowa byłoby bardzo dużą stratą.

Radek Rychcik, reżyser:

Teatr Nowy umożliwiał reżyserowi pracę aktorami, z którymi chce współpracować, bo nie ma tu stałego zespołu. Warunki pracy są dobre i zawsze były dobre. Repertuarem rządzi radykalny duch. Teatr znalazł własną publiczność, bo porusza odważne sprawy i mówi o nich głośno i odważnie.