Kto kieruje naszym życiem?

Jak powiedział o sobie sam Woody Allen: „Moja obecność na ekranie tak bardzo kojarzy się z komedią, że samo moje ukazanie się publiczność przyjmuje jako sygnał do śmiechu”. Jego sztuki i filmy to swoista wypowiedź na temat świata mu współczesnego. Przyszłego dramaturga fascynowały dramaty Ibsena, Czechowa, Williamsa i Millera.

W tym tekście wszystko się miesza. Zaskakujące są przejścia między fikcją sceny a rzeczywistością, aktorami a publicznością. „Bóg” Woody Allena zyskał prawdziwy aplauz widowni. Bawiliśmy się dobrze, ale także mądrze i ze zrozumieniem. Spektakl cechuje się lekkością i zawrotnym tempem. Dwóch Greków zastanawia się nad zakończeniem sztuki zgłoszonej do konkursu w starożytnych Atenach. Okazuje się, że doskonale zdają sobie sprawę z tego, iż są tylko postaciami scenicznymi w sztuce napisanej przez kogoś innego, granej w danej chwili na scenie.

„Bóg” jest przyprawiającą o śmiech sztuką o sztuce, łamiącą wszelkie konwencje, pełną abstrakcji i absurdalnego poczucia humoru. Fikcja miesza się tu z realnością, postaci przybywają z różnych czasów i z różnych środowisk. Bohaterowie nie wiedzą czy istnieją naprawdę, czy są przez kogoś wymyśleni, czy sami wymyślają samych siebie. Na pierwszy rzut oka sztuka nie ma sensu, jednak prowokuje nas do pewnych pytań: Kto tu kogo stwarza?- Czy Bóg, konwencja, obyczaj, ludzie formują nas, czy jednak my modelujemy te postaci, piszemy scenariusz ich życia, a może jednak każdy stwarza siebie sam?

W sztuce można zlaeźć dużo humoru, uwydatniającego absurd otaczającego nas życia. Dowcip jest ważny, ale gdy połączony jest w zgrabną fabułę. „Bóg” to sztuka napisana nie tylko dla śmiechu - jest to sztuka z przesłaniem. Wydaje się, że poprzez swobodę stylu chce zmusić ludzi do myślenia.

W didaskaliach Allen pisze, że sztukę tę powinno grać dwóch dobrych komików, więc grają. W superlatywach ocenia się role Schizokratesa (Jerzego Rogalskiego)- pisarza pożądającego sławy, kandydata na zwycięzcę konkursu antycznego i przeciwstawionego mu kretonikowi (Wojciech Dobrowolski) - tchórzliwy i bezczelny niewolnik. Na uwagę zasługują także postaci Romana Kryczkowskiego, Wojciecha Rusina jako Chochoła oraz Krzysztofa Olchawy, który pokazał się ze swej 'komediowej' strony.

Kempinsky dokonał pewnych zmian w tekście. Świat Allena jest amerykański, jest wiele odniesień do miejsc i bohaterów literackich. Teatr Osterwy przeniósł nas jednak na grunt lubelski, przez co spektakl jest nam bliższy, śmieszniejszy.

Kto kieruje naszym życiem, na ile my nad nim panujemy? A może bogiem jest reżyser lub aktor? To oni przecież stworzyli ten cud.