Kwestia talentu

Christopher jest głównym bohaterem sztuki Simona Stephensa "Dziwny przypadek psa nocną porą" opartej na bestsellerowej powieści Marka Haddona. Codzienne życie utrudnia mu zespół Aspergera (odmiana autyzmu) - jest samotnikiem, nie lubi dotyku i zmian, nigdy nie kłamie. Ma za to świetną pamięć i zdolności matematyczne.

Pisząc książkę, Haddon inspirował się twórczością Jane Austen. Brzmi zaskakująco, ale brytyjski autor słusznie przypominał w wywiadach, że częste ekranizacje jej powieści sprawiły, iż jedyne skojarzenia, jakie budzi dziś nazwisko autorki "Dumy i uprzedzenia", to: sielski krajobraz, długie suknie i tors Colina Firtha w mokrej koszuli. Tymczasem Austen pisała z empatią o zwyczajnych ludziach. Jej bohaterki tkwiły w żelaznych obręczach - niezmienne reguły wyznaczały, co mogą zrobić lub powiedzieć, a ich przyszłość zależała od tego, za kogo wyjdą za mąż (czego sama Austen nigdy nie zrobiła).

Rolę Christophera zagrał Krzysztof Szczepaniak. Temperament, vis comica i umiejętności wokalne. Aparycja nastolatka. Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie sprzed dwóch lat znalazł swoje miejsce w stołecznym Teatrze Dramatycznym i korzysta z każdej szansy, którą tam dostaje. Grając epizod trefnisia w "Kupcu weneckim", kradnie scenę kolegom z o wiele większym stażem, a jako oniryczny narrator Bert we "Wszystkich moich synach" Millera jest wytrawnym partnerem dla Adama Ferencego i Haliny Łabonarskiej.

Podczas Letniego Przeglądu Teatru Dramatycznego widzowie mogli zobaczyć wszystkie role młodego aktora. Z radością śledzę jego drogę od dyplomowego "Wesela", w którym był kipiącym energią Panem Młodym. Poprosiłam go wtedy o wypełnienie ankiety do tekstu o pierwszych krokach absolwentów aktorstwa. O ich fascynacjach i marzeniach. Krzysztof napisał, że chciałby się spotkać w pracy z Lupą, Warlikowskim i Gorzkowskim (dopiero przygotowują dla niego propozycje), uwielbia Mrożka, Gombrowicza i Monty Pythona, a "literatura, która ukazuje ułomności człowieka i absurd istnienia, przejmuje go i wciąga najbardziej". Pewnie dlatego tak świetnie odnalazł się w świecie Christophera. I pozwolił nam przez chwilę uwierzyć, że w wewnętrznym świecie naszych ograniczeń nie ma żadnych granic.