"Lubiewo" najlepszą prapremierą!

- To nagroda za bezkompromisowe i artystyczne przełamanie tabu w przedstawieniu z medialnym tematem - tak werdykt jury uzasadniła Aleksandra Semenowicz. 

- Uznaliśmy, że odmienność seksualna była w ciągu ostatnich lat najważniejszym tematem, ale dopiero to przedstawienie pokazało jego prawdziwe blaski i cienie - dodaje drugi z jurorów, Jacek Cieślak.

Z 11 festiwalowych spektakli nagrodzono jeszcze aktorkę Jaśminę Polak za rolę córki w "Zbrodni" Teatru Polskiego z Bielska-Białej, a z aktorów Pawła Sanakiewicza za rewelacyjną postać zniewieściałego homoseksualisty w "Lubiewie". Nagrodę za reżyserię zgarnęła Ewelina Marciniak za "Zbrodnię", a za tekst wyróżniono Wojciecha Farugę i Jarosława Jakubowskiego za bydgoską produkcję "Wszyscy święci".

- Starałem się zaprosić na festiwal te przedstawienia, które tworzą pełny obraz aktualnej kondycji polskiego teatru. To właśnie było dla mnie najważniejsze i myślę, że się udało. - Same spektakle trzymały mniej więcej podobny, równy poziom - tak cały festiwal podsumował Paweł Sztarbowski, zastępca dyrektora Teatru Polskiego w Bydgoszczy i dyrektor artystyczny FP.

Gala wieńcząca tegoroczną edycję Festiwalu Prapremier trwała jeszcze długo po północy. Za to przed jej rozpoczęciem teatromani obejrzeli trzy ostatnie spektakle - jeden w sobotę i dwa jeszcze w niedzielę.

Pierwszy z nich to "Ciała obce" Teatru Wybrzeże z Gdańska. Tekst Julii Holewińskiej poruszył widzów przede wszystkim tragiczną historią marzeń o wolności, miłości, akceptacji, prawdzie i tolerancji. Główna oś fabuły to opowieść o Adamie, lubianym, cenionym działaczu opozycyjnego podziemia w czasach PRL-u, który po przekształceniach przeszedł wymarzoną operację zmiany płci. Został Ewą, kobietą, którą skrycie czuł się od dziecka. Równocześnie jednak został odrzucony przez rodzinę, przyjaciół i w końcu zepchnięty na margines, gdzie w zapomnieniu wegetował do końca życia. Postać tę świetnie zagrał Marek Tynda. Aktor raz wcielał się w mężczyznę, by po chwili prezentować pełen wachlarz uczuć, gestów i zachowań towarzyszących zwykle płci pięknej. Był przy tym wiarygodny, ale przede wszystkim budził szczere współczucie za całe zło upokorzeń, jakie dotknęło niezłomną Ewę oraz wstyd za nas samych... Polaków.

Z równie ciekawym przedstawieniem przyjechała na festiwal Grupa Coincidencia. Wczoraj teatr z Białegostoku pokazał "Krwawą jatkę", reżyserowane przez Łukasza Kosa wielowątkowe widowisko, bawiące widza różnymi konwencjami - od komedii po horror, od bajek po gorzką groteskę. Czwórka aktorów, przy pomocy sugestywnej muzyki raz przypominającej baśniowy klimat, a innym razem tani horror oraz przy pomocy surowej scenografii, przedstawiła historię pary niespełnionych aktorów. Bohaterowie za sławę, szacunek i pieniądze gotowi byli na wiele, nawet na mord, czy w końcu - współpracę z szalonym reżyserem, ucieleśnieniem szaleńca i diabła samego. Grupa Coincidencia z jednej strony zażartowała sobie ze środowiska artystycznego, ale przede wszystkim obnażyła bolączki współczesnego świata. "Krwawa jatka" była bowiem lekcją słodko-gorzką. Lekcją pokazującą, do czego mogą prowadzić ambicje pozbawione podstawowych wartości moralnych.

Festiwal zakończył się niezwykłym spektaklem Michała Zadary "Awantura warszawska. Waszyngton - Moskwa - Londyn". Multimedialne widowisko było rekonstrukcją wydarzeń 1944 roku, a dokładnie - awantury, jaką prowadziły rządy krajów tworzących koalicję antyhitlerowską. Widzowie mogli na dwa sposoby obejrzeć spektakl - z widowni, oglądając nagranie tego, co działo się na scenie, lub chodząc między aktorami i miejscami akcji.

Nowatorski spektakl pokazał wydarzenia związane z Powstaniem Warszawskim w sposób sugestywny i mocny jak materiał dokumentalny. Siedemdziesiąt minut chaotycznych dyskusji, odczytów i wymiany korespondencji, gorzko podsumowały działania polityków sojuszniczych państw. Na uwagę zasługiwała nietuzinkowa, surowa scenografia Roberta Rumasa. Bardzo dobry i mocny akcent na zakończenie XI Festiwalu Prapremier.