Marcowe premiery w poniedziałkowym Teatrze Telewizji

O PRAWO GŁOSU

Historia ucieczki Stanisława Mikołajczyka z okupowanej przez Sowietów Polski na tle jego losów w ostatnich trzech latach działalności politycznej – jako premiera rządu polskiego w Londynie, przywódcy PSL-u i wicepremiera powojennego rządu.

 W maju 1945 roku po rozmowach z Churchillem i Andersem, wbrew stanowisku polskiego środowiska emigracyjnego, Mikołajczyk podjął dramatyczną decyzję o powrocie do kraju i kierując się postanowieniami konferencji jałtańskiej przybył do Polski. Wierzył, że nawet w warunkach sowieckiej dominacji są szanse przeciwdziałania jej i zapewnienia ludziom w Polsce odrobiny godności. Dla większości Polaków stał się symbolem walki z narzucanym siłą ustrojem. Przegrywał jednak polityczną konfrontację z komunistami, którzy sprawowali realną władzę - prześladowali przeciwników politycznych, sfałszowali plebiscyt i wybory. Wicepremier zagrożony aresztowaniem i jego konsekwencjami, podjął decyzję o potajemnym wyjeździe z kraju i 21 października 1947 roku, dzięki pomocy ambasad amerykańskiej i brytyjskiej, opuścił Polskę. Ucieczka Mikołajczyka symbolicznie zamyka pewien okres – czas rozbudzonych nadziei, oporu społeczeństwa przeciwko obcej władzy i walki o minimum demokracji. Dla niego samego była klęską i osobistą porażką, dramatem polityka, męża stanu i polskiego patrioty. 

Autorzy: Robert Miękus, Janusz Petelski
Reżyseria: Janusz Petelski
Zdjęcia: Wojciech Todorow
Scenografia: Ewa Skoczkowska
Dekoracja wnętrz: Roman Tarwacki
Kostiumy: Hanna Ćwikło
Dźwięk: Wacław Pilkowski, Marcin Ejsmund
Montaż: Wanda Zeman
Muzyka: Jacek Grudzień
Konsultacja historyczna: prof. Andrzej Paczkowski
Czas:73` 19“ 
Obsada:
Stanisław Mikołajczyk – Adam Ferency  
Wincenty Witos – Olgierd Łukaszewicz  
Winston Churchill – Marian Opania  
Władysław Anders – Maciej Kozłowski  
Józef Stalin – Ryszard Filipski  
Maria Hulewiczowa – Bożena Stachura  
Stanisław Wójcik – Marian Dziędziel  
Stefan Korboński – Marek Kalita  
Wincenty Bryja – Marek Lewandowski  
Stanisław Bańczyk – Wojciech Walasik  
Władysław Kiernik – Lech Łotocki  
Franciszek Wójcicki – Piotr Kozłowski 
Paweł Zaleski – Maciej Marczewski  
Bolesław Bierut – Leon Charewicz  
Władysław Gomułka – Sławomir Pacek  
Edward Osóbka-Morawski – Tomasz Kozłowicz  
Józef Cyrankiewicz – Janusz Chabior  
Tomasz Arciszewski – Stanisław Brudny  
Jan Wapiński – Andrzej Mrożewski  
Adam Ciołkosz – Krzysztof Bień 
Adam Pragier – Henryk Rajfer  
Stanton Griffis – Andrzej Precigs  
George D. Andrews – Lech Mackiewicz  
Thomas J. Betts – Jacek Poniedziałek  
Edward Cocker – Maciej Robakiewicz  
Śliwka – Remigiusz Jankowski  
Penhallow – Paweł Dolewski  
Pracownik Sekretariatu – Przemysław Kapsa
Pracownica sekretariatu – Agnieszka Przepiórska
Oficer – Kamil Marcinkowski
Dowódca – Andrzej Włodarczyk
Przedstawiciel PSL – Grzegorz Jurek  
Dziennikarz I – Wiktor Perel
Dziennikarz II – Włodzimierz Cybulski
Janiak – Józef Stefański  
Podoficer – Waldemar Nowak
Agent UB – Jacek Gosztyła
Pracownik biura PSL – Andrzej Bąk
Pracownica biura PSL – Małgorzata Puzio  
Dyskutant – Sławomir Drygalski
Cywil – Zygmunt Stanisław
Mężczyzna – Krzysztof Szymański
Brytyjski oficer – Sławomir Lewandowski  

Premiera SCENY FAKTU – 23 marca 2009 r. godzina 20.20 

GŁOSY WEWNĘTRZNE 

Autorski spektakl Krzysztofa Zanussiego, który wyreżyserował własny scenariusz napisany specjalnie dla Teatru TV. Przedstawienie składa się z dwóch fabularnie odrębnych części zatytułowanych „Senne marzenie” i „Późne powołanie”. Obie części łączy tematyka, obsada aktorska i główna zasada konstrukcyjna (odwrócenie ról). W obu konflikt dramatyczny dotyczy relacji miedzy ojcem (Jerzy Radziwiłowicz) i dorosłą córką (Agata Buzek) oraz ich odmiennego spojrzenia na zagadnienie wiary i powołania. Zarysowany konflikt religijny miedzy ojcem i córką pozwala scenarzyście i reżyserowi zadać fundamentalne pytania o sens i „prawdziwość” wiary. Jak poznać, kiedy poczucie powołania jest autentyczne, a kiedy wynika z jedynie z egoizmu i próżności? Czy wierząc w Boga ufamy bardziej sobie, niż Jemu i czy kierując się w życiu wyłącznie rozumem i własnym interesem nie tracimy z pola widzenia innej rzeczywistości?

Mimo rangi stawianych pytań i powagi tematu Zanussi utrzymuje spektakl w dość lekkim tonie. W zastosowanej konwencji opowiadania wyraźnie brzmi nuta ironii, a nawet humoru.

Rzecz dzieje się współcześnie. W pierwszej części ojciec jest głęboko wierzący, działa wręcz fanatycznie w przeświadczeniu, że otrzymał „znak od Boga”. Wierzy, iż Bóg go wybrał i wskazał sposób na zdobycie fortuny. Jego celem i zadaniem ma być pomnożenie na giełdzie pieniędzy otrzymanych od księży z kilku parafii. Córka, zachowująca wobec wiary głęboką rezerwę, uważa działania ojca za absurdalne i w gruncie rzeczy – nieuczciwe. Próbuje uchronić ojca przed nieuchronną – jej zdaniem – klęską finansową i zarzutem utraty powierzonych mu pieniędzy. Do inwestycji jednak dochodzi.

W drugiej części ojciec jest bogatym biznesmenem, który opuścił niegdyś swoją rodzinę wiążąc się z kolejnymi młodymi kobietami. Teraz okazuje się, że jego dorosła, utalentowana córka pragnie wstąpić do klasztoru. Żeby jej to uniemożliwić ojciec – przekonany, ze córka marnuje sobie życie - używa rozmaitych argumentów i sposobów: od perswazji po emocjonalny szantaż, polegający na przywołaniu dawnego uczucia córki do jej włoskiego narzeczonego. Czy zaaranżowane przez ojca spotkanie córki z ukochanym wpłynie na jej decyzję? 

Obsada:
Córka – Agata Buzek
Ojciec – Jerzy Radziwiłowicz
Ksiądz, Gospodarz – Tadeusz Bradecki
Sprzątaczka, Urzędniczka – Małgorzata Pritulak
Włoch – Riccardo Leonelli 
Czas: 67’25’’
Autor: Krzysztof Zanussi
Reżyseria: Krzysztof Zanussi
Zdjęcia: Dariusz Kuc
Scenografia: Joanna Macha
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Muzyka: Wojciech Kilar
Montaż: Wanda Zeman 

PREMIERA – 9 marca 2009, Program 1 TVP, godzina 20.20