Multimedialne show zamiast teatru

Historyczną produkcję Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego zrealizował Robert Florczak, który w przemyślny sposób połączył dwie różne teatralne inicjatywy GTS - pierwszą premierę budowanego Teatru Szekspirowskiego z działającą już od przeszło roku offową sceną GTS, Teatrem w Oknie. Florczak, który również reżyserował uroczyste otwarcie Teatru w Oknie o nazwie "Performance na dwa okna", w "Makbecie Remix" po prostu rozbudował motywy zasygnalizowane w tamtym widowisku.

Tak jak wtedy, rola Lady Makbet powierzona została Bożenie Eltermann (która zresztą, ubrana w suknię z tamtego performance, najlepiej poradziła sobie z rolą jednej z najsłynniejszych bohaterek Williama Szekspira), w postać króla ponownie wcielił się Krzysztof "Leon" Dziemaszkiewicz. Tak jak przed rokiem, wystąpili również Radek Hewelt (panowie szkoccy) i Anna Steller (Malkolm i Donalbein). Jako Makbeta i Banka reżyser zaprosił tancerzy Teatru Dada von Bzdülöw - Leszka Bzdyla i Katarzynę Chmielewską. Do kompletu zaangażowano jeszcze Filipa Szatarskiego, tworząc niezwykle silną reprezentację trójmiejskiego teatru tańca.

W multimedialnej scenerii, pełnej animacji, filmów dokumentalnych i projekcji wideo, tancerze ubrani w widowiskowe kostiumy przygotowane przez Alicję Grucę, mają za zadanie... stać w wyniosłej pozie i ilustrować gestem wypowiedzi nagrane w studiu radiowym przez aktorów dramatycznych. Efekt nie tyle podważa iluzję teatralną, co przypomina nieudany dubbing, zwłaszcza w wykonaniu Leszka Bzdyla i Katarzyny Chmielewskiej, zupełnie nie odnajdujących się w formule zaproponowanej przez Florczaka.

Nie to jest jednak głównym problemem "Makbeta Remix". Florczak mnoży tropy - zaczyna od uniwersalnego motywu wojny (projekcje wideo z nagraniami działań wojennych z różnych epok), kończy na przedstawionych w banalny sposób mechanizmach gry i zabawy, gdzieś pośrodku upychając fabułę Szekspirowskiego "Makbeta". Inscenizacja przytłoczona nadmiarem multimediów, pozbawiona konsekwencji i pomysłu na dramat Szekspira, staje się parateatralnym eksperymentem i flirtem z zaawansowaną technologią. Zaskakująco rzadko tancerze robią to, co umieją najlepiej, chociaż właśnie tańczone sekwencje należą zdecydowanie do najlepszych momentów w ich kreacjach.

Niepotrzebnie wprowadzono wątek medialny zapożyczony ze spektaklu Grzegorza Jarzyny "2007: Macbeth". Tam relacje z wojny reżyser zaplanował w stylu wejść "na żywo" w CNN. W gdańskiej wersji "Makbeta" przebitki informacyjne o bieżącej sytuacji w ogarniętej wojną Szkocji przekazywała Katarzyna Kolenda-Zaleska w rozmowie z jednym ze zbuntowanych przeciwko Makbetowi lordów, ze studia TVN w gdańskim Zieleniaku (z panoramą Gdańska w tle). Pojawił się również fragment czytany przez Małgorzatę Żerwe wprost z nagraniowego studia Radia Gdańsk.

"Makbet Remix" pozostaje zbiorem kilku niezwykle efektownych, symbolicznych scen - m.in. zbrodnia na Banku połączona z orgiastycznym seksem Makbeta i Lady Makbet, ruchomy las Birnam czy świetne kreacje oglądanych na monitorach trzech wiedźm - popartych ciekawą industrialną muzyką Felixa Kubina. Chociaż spektakl Florczaka można potraktować również jako manifest programowy teatru, który pozostaje otwarty na przestrzeń eksperymentu i tzw. "nowe media", poszukując pomysłu na swoją działalność na pograniczu teatru, sztuk plastycznych i filmowych oraz performance. I choć realizacja "Makbeta" pozostawia spory niedosyt, być może okaże się zwiastunem teatru, jakiego w Trójmieście dotychczas nie było.