Niezastąpiona Magia Teatru

Wystawa Teatru Polskiego „Krótka historia długiej działalności" na ulicy Świdnickiej obok sceny kameralnej we wrocławskim rynku pokazuje ile przeszła ta instytucja i tym samym udowadnia, że przetrwa nawet w czasach rozwoju nowoczesnej technologii.

Miałam przyjemność uczestniczyć w otwarciu wystawy 27 sierpnia. Powitała mnie niezwykle ciepła atmosfera. Widać było, że zebrane osoby głęboko cenią teatr i wiele z nich poświęciło swoje życie sztuce. Wystawa nie miałaby racji bytu, gdyby nie Joanna Degler oraz Elżbieta Małecka, które na swoje barki wzięły ciężar przygotowań oraz poprowadzenia otwarcia. Obydwie wypowiadały się z prawdziwą pasją, dzięki czemu wydarzenie nie miało nic wspólnego ze sztywnym oprowadzaniem po muzeum.

Celem całego przedsięwzięcia było przypomnienie czasu powstania Teatru Polskiego oraz jego historii. Burzliwe dzieje gmachu głównego teatru rozpoczęły się w 1906 r. Budynek przetrwał pożary, powodzie i tragiczny w skutkach dla przemysłu artystycznego wybuch pandemii. Mimo to Teatr Polski wciąż utrzymuje silną pozycję na mapie sztuki. Po remontach i renowacjach powstanie zapewne ze zdwojoną siłą. Na wystawie wspomnieni zostali wybitni dyrektorzy oraz aktorzy, którzy potrafili poruszyć widownię. Dla wielu innych talentów niestety fizycznie zabrakło na wystawie miejsca. Wyróżnione zostały także najbardziej pamiętne spektakle, takie jak na przykład „Dziady" w reżyserii Michała Zdrady czy „Ślub" w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Pojawiły się również ciekawostki z lat działalności teatru.

Wizualnie wystawa nie sprawia większego wrażenia, jednak nie to jest tutaj najważniejsze. Umieszczone za szkłem plakaty imitujące strukturę starego papieru prezentują się schludnie. Treść na nich jest czytelna. Nie zabrakło fotografii, które mogą przyciągnąć uwagę przechodniów mniej zainteresowanych historią teatru samą w sobie.

Joanna Degler postanowiła podsumować otwarcie cytując Józefa Kelerę: „Bez względu jednak na repertuar, zróżnicowany celowo, Teatr Polski wygra swoją szansę jako teatr żywy, ostry, atakujący, a nade wszystko teatralny w swoim kształcie i niewymienny na mechaniczne formy rozrywki i zabijania czasu". W mojej opinii dlatego nawet blado oświetlona scena zawsze wygra z kolorowym ekranem. Teatr jest żywy i tworzy magię. Zrzesza artystów i pasjonatów sztuki, a tak naprawdę każdego czującego, wrażliwego człowieka. Wystawa przypomniała mi o tym i zachęciła do częstszego odwiedzania Teatru Polskiego.

Myślę, że jak najbardziej warto ją zobaczyć. Możliwie na innych zadziała podobnie, jak na mnie.