O dyrektorze Opery Krakowskiej

Dyrektor Nowak, zapewne z braku miejsca, nie wskazał jakie media "szkalowały" i zamieszczały "nieprawdziwe informacje" i na czym ich zbrodnie polegały. 

Tak to w sposób zawoalowany zostaliśmy wywołani do tablicy. Stajemy więc przy niej z kredą w ręku i odpowiadamy: 

1. Tak, to w "Gazecie Krakowskie}" ukazała się seria artykułów, w których ujawniliśmy praktyki wicedyrektora Andrzeja Gurdy. I wcale nie wstydzimy się tych publikacji, wprost przeciwnie - jesteśmy z nich dumni, bo przyczyniły się do podwyższania standardów życia publicznego. 

2. Opisane przez nas praktyki w Operze Krakowskiej polegały na zlecaniu przez wicedyrektora Gurdę prac firmie swojego syna GW&Projekt. Uważamy takie zachowanie za absolutnie nie do zaakceptowania. Może ono bowiem rodzić podejrzenia, że chodziło o przepompowywanie publicznych pieniędzy do prywatnych kieszeni. Każe też zadawać sobie pytanie, czyje interesy wicedyrektor Gurda reprezentował w relacjach z firmą syna, czy występował w roli dyrektora czy taty? Zarządzanie publicznymi pieniędzmi wymaga absolutnej przejrzystości i pewności, że są one w odpowiedzialnych rękach. Interesy z firmą syna podważają wiarygodność wicedyrektora Gurdy, nawet gdyby uwierzyć jego zapewnieniom (a trudno), że on bezpośrednio tym się nie zajmował. 

3. W żadnym artykule nie zarzuciliśmy wicedyrektorowi Gurdzie łamania prawa. Już w pierwszej publikacji zamieściliśmy zapewnienie dyr. Nowaka, że wszystko odbywało się zgodnie z prawem. W kolejnych - można znaleźć opinię eksperta, że prawo nie zostało złamane. Podkreślaliśmy natomiast sprzeczności interesów taty-dyrektora i naruszanie standardów w zarządzaniu publicznym groszem. 

Nie ma więc mowy o żadnych nieprawdziwych informacjach ani o szkalowaniu. 

Wyjaśniam to detalicznie, bowiem dyrektor opery, Bogusław Nowak, nigdy nie rozumiał istoty naszych zarzutów i kolejne artykuły uznawał za czepianie się i przejaw złej woli. 

4. Do praktyk, jakie miały miejsce w Operze Krakowskiej, wracaliśmy potem na naszych łamach wielokrotnie. Gdyby nie upór w podejmowaniu tematu - nie byłoby żadnych konsekwencji, a interesy syna z tatusiem dyrektorem kwitłyby jak chryzantemy jesienią. 

5. Dyrektor Nowak musiał powołać specjalną komisję do sprawdzenia, co się dzieje w podległej mu instytucji. Kompromituje go to jako menedżera. Efektem kontroli było ustalenie, że Andrzej Gurda nie złamał prawa (co expressis verbis napisaliśmy jeszcze przed powołaniem komisji). 

6. Dyrektor Nowak udzielił dyr. Gurdzie nagany, uznając tym samym, że jego postępowanie było niewielkim naruszeniem zasad. To niestety również kompromituje dyrektora Nowaka jako menedżera. Jest bowiem raczej przyzwoleniem niż karą. Ustną naganę dostaje pracownik za pierwsze spóźnienie do pracy. Za drugie już zwykle wpisuje się naganę do akt. 

7. Są dwa możliwe wyjaśnienia łaskawości dyrektora Nowaka. Albo akceptuje zjawisko znane jako "Polska szwagrów" (ty mi pomożesz, ja ci pomogę, jakoś przetoczymy się przez życie), albo jest naiwniaczkiem, któremu współpracownicy mydlą oczy i robią co chcą. I jedno, i drugie mocno obciąża dyrektora Nowaka. Przecież dyrektorem jest nie od wczoraj i nie tylko opery (kierował m.in. Radiem Kraków, Oddziałem TVP Kraków). 

Ponieważ Opera Krakowska korzysta z publicznego wsparcia, zasadne jest pytanie o jakość zarządzania finansami tej instytucji. Dotychczasowe doświadczenia w tej mierze budzą poważne wątpliwości. Wicedyrektor Andrzej Gurda postanowił odejść z opery. Dyrektor Bogusław Nowak też powinien rozważyć taką opcję.