O wojnie, kobietach i mężczyznach
"Judyta" - reż. Wojtek Klemm - Teatr Współczesny w SzczecinieHistoria Judyty stała się pretekstem dla reżysera Klemma by przedstawić postaci i historie ze Starego Testamentu na tle realiów współczesnego świata. Klemm skorzystał z tekstu XIX wiecznego autora Friedricha Hebbla i dopasował go dla swoich celów. Co z tego wyszło? Znakomity spektakl, zdaniem większości widzów
"Judyta" jest nie tylko traktatem o wojnie. To także rzecz o kobietach i mężczyznach. Kim są dla siebie, jak się traktują, jakimi winni być w swoich wyobrażeniach i pragnieniach. Nie ma odkrywczych myśli. Kobiety marzą o cieple, spokoju i miłości, mężczyźni sprawdzają się właśnie przez relacje z kobietami (czytaj: z tą jedną właściwą), winni je szanować, a nie traktować tak jak Holofernes (znakomity Arkadiusz Buszko) czy jego posłuszni podwładni, przypominający podwórkowe pieski, zbierające (dosłownie) ochłapy z pańskiego stołu. Czy Holofernes to bohater czy złoczyńca? Jakie zadanie ma do spełnienia piękna Judyta (Marta Malikowska-Szymkiewicz)? Do czego zdolny jest człowiek, do jakich wyrzeczeń zmusza go los?
Na te pytania znajdujemy odpowiedź w spektaklu Klemma. Dwie godziny spektaklu wciągają widzów bez reszty. Nie wszystkim, oczywiście, podobało się taplanie w plastikowym basenie roze-branych do slipek aktorów (Buszko) czy rzucanie piaskiem, który symbolizował egipską pustynię. Kwiaty były sztuczne, odzienie symboliczne. Co to za egipscy wojownicy w mundurach? Nie mogli być jednak inaczej ubrani, skoro grali także żołnierzy walczących w Wietnamie albo nazistów z drugiej wojny światowej. Złowieszcza muzyka rozbrzmiewająca z fagotu (Edyta Moroz) podłączonego do mikrofonu, śpiewające po polsku i w jidisz aktorki (Malikowska i świetna Maria Dąbrowska), ale też i heavy metal w wykonaniu męskim. Fasynująca sztuka. Wielkie brawa zarówno dla reżysera, jak i wykonawców
