Odmienność i oryginalność

To już druga, po „Diabłach z Loudun”, opera realizowana w całkowicie nowym  budynku oddanym do użytku z końcem roku 2008.

Śpiewający tytułową partię Mariusz Kwiecień, solista najbardziej znanych światowych oper (w tym słynnej Metropolitan Opera w Nowym Jorku) już po raz szósty wciela się w rolę Don Giovanniego, rolę którą ugruntował swoją światową pozycję.

„Don Giovanni” Znanieckiego, co podkreśla sam reżyser, to odmienność i oryginalność koncepcji, na której bazuje jego inscenizacja. W analogii do „8½” Federico Felliniego, będącego swoistym kluczem do odczytania opery, jednym z głównych tematów jest wypalenie się artysty walczącego z własnym mitem, brak natchnienia, siły i ochoty do życia. Taka właśnie ma być główna postać, stanowiąca duże wyzwanie nawet dla doświadczonego w tej roli Mariusza Kwietnia. Tego rodzaju eksperyment bazuje również na mocnej wierze reżysera w krakowską publiczność, która - jego zdaniem - powinna odczytać zaproponowaną wizję zgodnie z jego intencją. Podkreślana wielopłaszczyznowość, łączenie świata teatralnego z filmowym, może dać ciekawe i jednocześnie zaskakujące efekty.

Opera ma bazować na wersji wiedeńskiej,  do której,  w odróżnieniu od praskiej (Mozart i Da Ponte dostosowali libretto do różnych wymagań publiczności i możliwości solistów), sięga się znacznie rzadziej. Prawdziwą kwintesencją opery buffo i nawiązaniem do typowej włoskiej comedii dell’arte ma być scena z aktu II pomiędzy Zerliną a Leporellem.

W „Don Giovannim” partie chóralne są nieliczne, za to chórzystom powierza się sporo zadań aktorskich, co nadaje chórowi specjalnego znaczenia.

Katarzyna Oleś – Blacha, odtwórczyni roli Donny Anny, jako jedna z nielicznych w zespole, ma okazję po raz pierwszy pracować nad tą klasyczną operą. Podkreśla ona fakt zejścia z „koturnowości” spektaklu oraz związane z tym trudności stawiane przed wykonawcami tej interpretacji.

Niecierpliwie oczekujący premiery miłośnicy opery mogą mieć nadzieję na spektakl opery nieszablonowej, nowoczesnej i wielopoziomowej. Znakomita obsada i intrygujący koncept zwiastują, iż krakowski „Don Giovanni” nie przejdzie bez echa zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami.