Pan z zielonego, Pani z niebieskiego

Akcja rozgrywa się najprawdopodobniej w latach 50-tych XX wieku, w niewielkim motelu, na obrzeżach miasta, który zapewnia ciszę i spokój oraz anonimowość. To miejsce, które wybiera na weekendowe romantyczne spotkanie tzw. Pan Smith.

Lokuje się w pokoju zielonym i czeka na piękną kobietę, który ma przyjechać wkrótce. Uprzedza o tym portiera i zgłasza awarie aparatu telefonicznego. Sprawność aparatu jest niezmiernie ważna późnym wieczorem, zwłaszcza gdy okoliczności będą wymagały zamówienia szampana z bąbelkami. Jak się okazuje, z pokoju niebieskiego obok, w podobnej sprawie przychodzi nieśmiały, wysoki też pan Smith. Wkrótce do motelu przyjeżdżają umówione eleganckie Panie i trafiają do właściwych pokojów. Wieczór zapowiada się mna pozamałżeński sekretny romans. Niestety, nieoczekiwane spotkanie małżonków (Pana Smith z pokoju zielonego, z Panią z pokoju niebieskiego) w lobby hotelowym zmienia cały wieczór w serię groteskowych pomyłek. Nieocenioną rolę pełni w tym wszystkim, równie pomocny, co przeszkadzający recepcjonista.

Tak wyśmienicie zapowiadający się wieczór, małżonkowie spędzają na wymyślaniu wymówek, kamuflażu, zamiany pokojów, łazienek i garderoby m.in. spodni, by tylko nie zdradzić powodu swojego pobytu. Recepcjonista nieustannie biega, a Pani z pokoju zielonego niecierpliwie degustuje drinki, czekając na kolację. W tym czasie żona, chce wrócić do męża, drugi Pan Smith wyjechać, a mąż chciałby pozbyć się wszystkich i pójść na umówione wieczorne spotkanie w hotelowej restauracji. Sprawy przybierają zaskakujący obrót kilkakrotnie, zmieniając akcję w serię dwuznacznych pomyłek z usłużnym, lecz łasym na napiwki recepcjonistą. W pewnym momencie intryga jest tak dynamiczna, że trudno wyobrazić sobie zakończenie, czyli w nawiązaniu do tytułu - akt równoległy.

Widowisko ma charakter komediowej farsy, z dobrze rozwiązaną na scenie i wokół scenografią. Bohaterowie zostali odpowiednio obsadzeni w swoich rolach. Publiczność w kolejnych scenach śmiała się i kibicowała poszczególnym postaciom, przyglądając się z rozbawieniem i zaskoczeniem ich groteskowym zachowaniom. Przedstawienie zebrało liczne oklaski, przyprawiając wszystkich o dobry humor tego wieczoru.

Autor: Derek Benfield, Tłumaczenie: Emilia Miłkowska
Reżyseria: Dominik Nowak, Asystent reżysera: Igor Chmielnik
Scenografia i kostiumy: Barbara Guzik
Choreografia i opracowanie muzyczne: Agnieszka Chmielnik
Obsada: Adam Borysowicz, Kacper Bocek, Igor Chmielnik, Katarzyna Pałka, Ksenia Tchórzko / Jowita Kropiewnicka