Początek zauroczenia lalkami

Rozmowa z Hubertem Bronickim i Ewą Kubiak

To, że książki Michaela Ende mają charakter baśniowej przypowieści oraz fabułę zbudowaną wokół dziecięcego bohatera, wcale nie oznacza, że są wyłącznie literaturą dziecięcą. Polecam lekturę. A teatr? Jak mówi Hubert: „teatr zawsze jest spotkaniem".

Z Hubertem Bronickim i Ewą Kubiak -  z Teatru Rawa w Katowicach - rozmawia Izabela Mikrut.

Izabela Mikrut: Sięgnęliście po trudną, ale piękną literaturę, dlaczego?

Hubert Bronicki: Piękną na pewno, ale czy trudną? Mądrą.
Ewa Kubiak: ...barwną, wielowątkową, zaskakującą, z elementami fantastyki i filozofii... po prostu bardzo nam się spodobała.

H. B.: Z Michaelem Ende, autorem Niekończącej się historii, spotkaliśmy się już przy realizacji MOMO, monodramu w wykonaniu Ewy Kubiak i w mojej reżyserii. Postanowiliśmy tym razem zamienić się rolami (śmiech). Też chciałem mówić słowami tak świetnego autora!

Wcielasz się w wiele postaci, wiele animujesz. Z którą się najbardziej utożsamiasz?

H. B.: Z narratorem.

Czy pojawiają się w spektaklu jakieś rozwiązania narzucone Ci, jakieś, które ciężko Ci się wprowadza w spektakl?

H: B.: Nie mogę mówić przy Ewie. Wszystko gra mi się świetnie.

Jak jedna osoba może opowiedzieć tak monumentalną i wielogłosową historię?

E. K.: Zapraszam na spektakl!

H. B.: Jak? Oby ciekawie!

E. K.: A tak poważniej: ostatnimi czasy mało docenia się w teatrze aktora, stawiając na rozbudowane inscenizacje. U nas, w Teatrze Rawa, aktor-człowiek był zawsze na pierwszym miejscu, z całą swoją złożonością, emocjonalnością, staraniami. Często jeden aktor wystarczy by opowiedzieć „monumentalną i wielogłosową historię".

H. B.: W naszym opowiadaniu ważną rolę pełnią też lalki, wykonane przez Bartosza Sochę oraz ilustracje, będące elementem japońskiego teatru ilustracji kamishibai, autorstwa Katarzyny Majchrzak-Żelazo.

Grasz Niekończącą się historię dla dzieci czy nie tylko dla nich?

H. B.: Dla dzieci i dorosłych.

Z jakimi reakcjami się spotykasz po spektaklu?

H. B.: : Wszyscy chcą sobie zrobić zdjęcie z bohaterami spektaklu.

E. K.: I nucą piosenkę FURTKA :)

H. B.: Dzieci chcą spędzać czas z rodzicami i wzajemnie.

Żałujesz jakiejś odrzuconej sceny? Albo czy po kolejnych graniach jakąś byś odrzucił albo dodał? Zmieniasz coś w gotowym spektaklu, czy stanowi już nietykalną całość?

H. B.: Spektakl się zawsze zmienia. Zdarzają się nieoczekiwane sytuacje. Ale na dodawanie całych scen już za późno. Spektakl jest zamkniętą całością. Nad samą adaptacją pracowaliśmy dwa miesiące. Jesteśmy z niej zadowoleni. Podobnie zresztą jak autor przekładu, pan Ryszard Wojnakowski, z którym pozostajemy w stałym kontakcie i przyjaźni.

Czym dla Was jest teatr dla dzieci?

H. B.: Teatrem. Gramy dla dzieci tak, jak dla dorosłych: z takim samym zaangażowaniem.

E. K.: To, że książki Michaela Ende mają charakter baśniowej przypowieści oraz fabułę zbudowaną wokół dziecięcego bohatera, wcale nie oznacza, że są wyłącznie literaturą dziecięcą. Polecam lekturę. A teatr? Jak mówi Hubert: „teatr zawsze jest spotkaniem".

Pamiętasz swoje doświadczenia jako dziecko-widz w teatrze?

H. B.: Nie.

E. K.: A ja pamiętam: traumę! (śmiech)

Jaki rodzaj lalek najbardziej Ci odpowiada?

H. B.: Każdy. Są fascynujące. Ale jestem na początku swego zauroczenia lalkami. Dużo nauki przede mną.
Czy trudniej grać monodram dla dzieci czy dla dorosłych?
H. B.: Trudniej jest grać w złym spektaklu. Łatwiej jest grać w dobrym. Monodramy Teatru Rawa uwielbiam grać: wszystkie!

Co powinien dawać dzieciom teatr?

H. B.: Niekończącą się historię. Zadawać pytania i dawać wolność w szukaniu odpowiedzi. Powinien wreszcie podchodzić do dzieci z szacunkiem. I uczyć je szacunku dla otoczenia.

E. K.: Powinien poruszać też tematy ważne, czasem trudne. Nie odcinać dzieci od rozmowy na przykład o rozstaniu. A czasem być po prostu trochę abstrakcyjny: dzieci reagują wtedy bardzo entuzjastycznie.

Czy doświadczenia z Niekończącej się historii wpływają na Twoje dalsze sceniczne poszukiwania?

H. B.: Pewnie, że tak. Ale to na razie tajemnica. A doświadczenia wciąż zbieram.

Izabela Mikrut
Sztajgerowy Cajtung
7 września 2019
Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92 Notice: Undefined index: id in /var/zpanel/hostdata/zadmin/public_html/kreatywna-fabryka_pl/public/nowa_grafika/Application/modules/default/views/scripts/article/details.phtml on line 92

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...