Porzućmy absurdy i uprawiajmy swój ogródek
29. Bydgoski Festiwal Operowy Opera Nova w Bydgoszczy 22 kwietnia – 7 maja 2023Gdyby Bydgoski Festiwal Operowy odbywał się w formule konkursowej, wileński „Kandyd" byłby kandydatem do głównej nagrody.
Vincent Boussard, francuski reżyser, w 2011 r. wystawił operetkę Leonarda Bernsteina w Berlinie, a po 8 latach w zmodyfikowanej formie - w Wilnie, w Litewskim Narodowym Teatrze Opery i Baletu. I to właśnie przedstawienie obejrzała w piątek festiwalowa publiczność.
Operetkowy „Kandyd", według filozoficznej powiastki Woltera, to trudne sceniczne wyzwanie. Główny bohater w poszukiwaniu szczęścia nieustannie wędruje po świecie, co w teatrze wywołuje konieczność bardzo częstej zmiany kostiumów i dekoracji. W wileńskim spektaklu poradzono sobie z tym wyzwaniem wybornie. Jedynym stałym elementem na scenie są przezroczyste drzwi z czarną futryną, przez które bohaterowie przechodzą do kolejnych, niekoniecznie najlepszych z możliwych światów. Drzwi służą też do akrobatycznych popisów, podobnie jak w końcowej scenie - ustawione w pionie łóżko w szpitalu dla wariatów, w którym pozbywają się toksyn absurdu Kandyd i jego towarzysze, by wreszcie dojść do wniosku, że jedyne, co warto robić, to zbudować dom i pielęgnować ogródek.
Proste, ale niezwykle pomysłowe elementy scenografii to jedno, a muzyka i śpiew - drugie. W tym drugim elemencie nie było miejsca na uproszczenia. Podróże po świecie to także podróż po muzycznych stylach, w przestrzeni i czasie. Dobrze sobie z tą gonitwą poradziła orkiestra pod dyrekcją nadzwyczaj witalnego maestro Ricardasa Sumili, dobrze radził sobie w roli Kandyda tenor Tomas Pavilionis.
Show tenorowi skradły jednak mezzosopran i sopran - Jovity Vaskeviciute w roli Starszej Pani i Margarity Levchuk jako Kunegundy, ukochanej Kandyda. Obie divy brawurowo zaśpiewały razem song „We Are Women", Levchuk dołożyła, już samodzielnie, koloraturowe popisy najwyższej próby.
Ta ostatnia to także nietuzinkowe postać poza sceną. Białorusinka, uczestniczka protestów po sfałszowanych wyborach na Białorusi w 2020 r. W opozycyjnym „gabinecie cieni" została nawet minister kultury. Wcześniej odeszła z Białoruskiego Teatru Opery, bo miała poczucie, że znajduje się „w radzieckim teatrze początku lat 50".
