Prawdziwe cuda na kiju
"Jarmark cudów" - reż. Wiesław Hołdys - Stowarzyszenie Teatr Mumerus w Krakowie"Jarmark cudów" w wykonaniu Teatru Mumerus to prawdziwe cuda na kiju. Kraków ma w sobie pamięć książek, a Teatr Mumerus pasję ludzi, którzy go tworzą. To właśnie w krakowskich piwnicach przy ul. Kanoniczej 1 te dwa elementy połączyły się na wspólnej scenie
"Jarmark cudów" pachnie przeszłością. Żebracy, wędrowni dziadowie, kupcy - każdy próbuje ugrać coś dla siebie. Tutaj trzeba mieć oczy dookoła głowy, w każdej chwili może okazać się, że zakupiony towar miał lepszy PR niż działanie. Jeden ze sprzedawców bezbłędnie diagnozuje schorzenia publiczności, oferując pietruszkę na problemy z potencją. No może nie do końca bezbłędnie, bo po kilku chwilach wyciąga garść pietruszki w moją stronę - "Weź se! Tobie też się przyda!". Mimo że głusi i chromi - aktorzy wchodzą w interakcję z publicznością. Piwniczne sale przy ul. Kanoniczej 1, przygaszone światła, scenografia i w pewnym momencie naprawdę można zapomnieć, że ten starodawny jarmark nie dzieje się naprawdę. Ta kreacja historii idealnie odnajduje się pod dachem współczesności. Aktorzy zagęszczają atmosferę, odprawiając egzorcyzmy, by za chwilę zmienić front i rozbawić bajką o "Nędzy z Bidą, co z Polski idą". "Diabeł" i "baba" odmieniani przez przypadki w końcu toczą walkę na widły i miotłę. Nawet sam ksiądz Natanek złapałby się za głowę.
Diabeł, który opętał kobietę (dobrze, że nie chciała iść na zakupy, bo wtedy dopiero byłby koniec świata) chce zmienić obiekt opętania i przenieść się na "chłopa, co w rowie spokojnie leży". Na to nie zgadza się egzorcysta - męska solidarność czy jak? Aktorom towarzyszy dobiegająca gdzieś zza kotary muzyka, która buduje napięcie w wielu scenach. Teatralna przestrzeń powoli zapełnia się treścią ludzkich wierzeń, a wśród nich czary i uroki to tylko jeden z wielu wątków. Choć "diabeł wie, co wisi u samej wątroby", o tym, co w teatrze piszczy najlepiej powie nam Teatr Mumerus.
