Program Festiwalu w Gdańsku

Termin: 27, 28 kwietnia, godzina 19.00, Duża Scena
Wyspa niczyja. Mapping
 Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jarosław Tumidajski
Scenografia: Mirek Kaczmarek
Premiera: 27.04.2012
Obsada: Magdalena Boć, Piotr Chys, Piotr Domalewski, Krzysztof Gordon, Sylwia Góra-Weber, Emilia Komarnicka, Jacek Labijak, Krzysztof Matuszewski, Robert Ninkiewicz, Jarosław Tyrański.

Sytuacja dzieci-rozbitków to sytuacja współczesnego społeczeństwa, całej naszej cywilizacji. Stajemy przed nieznanym. Wyczerpują się lub kompromitują dotychczasowe systemy, ideologie, rozpadają się skostniałe hierarchie. Ekonomia neoliberalna okazała się błędna, mechanizmy demokratyczne nie stanowią już dostatecznego zabezpieczenia dla obywateli. Dogasa rozpoznany kształt rzeczywistości. Życie, w którym mieliśmy gotowe role do odegrania, właśnie się kończy. Pozostaje pytanie - co dalej. Dalej jest konieczność budowy Nowego Wspaniałego Świata - zgodnie z zasadą, że wszelkie istotne zmiany zaczynają się wtedy, gdy jest aż tak źle. I ten nowy świat od podstaw budować będą dzieci - bohaterowie spektaklu „Wyspa niczyja. Mapping”. Wydaje się, że w tej idealnej sytuacji mogą wszystko zrobić dobrze. Dlaczego więc wszystko pójdzie nie tak, dlaczego wszystko zrobią źle?

Termin: 29 kwietnia, godz. 19.00, Scena Malarnia
Stolik, szmeroszepty klonowe, czyli partytura na czterech panów i stół
Pomysł, realizacja i wykonanie: Karbido
Realizacja dźwięku: Jacek Fedorowicz
Realizacja świateł: Tomasz Sikora
Premiera: 12 marca 2006 roku
Osada: Paweł Czepułkowski, Igor Gawlikowski, Marek Otwinowski, Michał Litwiniec.

Przestrzeń muzyczna, w której spotykają się muzycy zespołu Karbido, zawężona została do jednego przedziwnego instrumentu, jakim jest stół. Nie jest to jednak zwykły mebel, ale specjalnie wykonany obiekt muzyczny, wyposażony w aparaturę wychwytującą najmniejszą amplitudę drgań. Każdy z grających transponuje na stół partie wykonywane dotąd na zwykłym instrumencie. Czasem do ogólnej rytmiki utworów dokładane są wartości brzmieniowe rekwizytów stojących na blacie. Duży udział w budowaniu przestrzeni dźwiękowej ma również cisza. Ów swoisty teatr dźwięku jest niezwykłą, psychologiczną i pełną kulturowych odniesień opowieścią siedzącego przy stole. Poszczególne części przedstawienia odnoszą się do kolejnych czterech stron świata: Wschód – Południe – Zachód – Północ. Cztery różne akty i cztery różne palety barw odbijające różne nastroje. Szum stepowego wiatru i minimalizm Zen spotykają się we Wschodzie z polskimi pieśniami ludowymi. Dynamiczne rytmy Południa przywołują kulturę Afryki, Ameryki Południowej i Antypodów. Zachód jest energetyczną mieszanką dźwiękowych odwołań do industrializacji, przeplatanych muzyką popularną i filmową. Wreszcie Północ, która przynosi atmosferę spokoju – szum morza, odgłos trzeszczących gałęzi i oddech aktorów.

Termin: 30 kwietnia, 1 maja, godz. 19.00, Duża Scena
W imię Jakuba S.
Reżyseria: Monika Strzępka
Scenografia, kostiumy: Michał Korchowiec
Autor: Paweł Demirski
Muzyka: Jan Suświłło
Ruch sceniczny: Rafał Urbacki
Spektakl jest koprodukcją Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy i 4. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia
Premiera: 18 grudnia 2011 roku
Obsada: Klara Bielawka, Krzysztof Dracz, Dobromir Dymecki, Sławomir Grzymkowski, Anna Kłos-Kleszczewska, Alona Szostak, Paweł Tomaszewski.

Większość polskiego społeczeństwa ma korzenie na wsi. Ale nie tej dworkowo-ziemiańskiej, tylko tej duszonej pańszczyzną, tej chłopskiej, tej chamskiej. Dlaczego w takim razie w kalendarzu polskich świąt nie ma święta zniesienia pańszczyzny? Czy wolimy myśleć o sobie jako o potomkach tej ponoć lepszej, szlacheckiej części narodu? Przecież dzisiejsza klasa średnia i ci, którzy do niej aspirują, to potomkowie Jakuba Szeli. Tylko, czy jesteśmy w stanie przyjąć inne tropy tożsamości niż te wyuczone w szkołach, gdzie Szela był mściwym prymitywem i zdrajcą, a jego rabacja jedynie inspirowanym przez austriacką administrację mordem na najlepszych synach narodu polskiego? Czy można dziś bez wstydu powiedzieć, że jesteśmy Europejczykami, bo potrafiliśmy kiedyś mordować? Czy możemy od nowa ułożyć opowieść o sobie, swojej historii i historii swojej/nieswojej ziemi? Opowieść, w której słowo „kurwa” nie jest ani przecinkiem, ani określeniem prostytutki, tylko pewnej postawy? W której słowo „nienawiść” nie zostało zakazane przez XX wiek? W której można kogoś strzelić w ryj i patrzeć czy równo puchnie i opowiadać publicznie o krzywdzie?

Termin: 3, 4 maja, godz. 18.00, Duża Scena
Trylogia
Adaptacja: Jan Klata i Sebastian Majewski
Reżyseria: Jan Klata
Autor: Henryk Sienkiewicz
Scenografia: Justyna Łagowska
Choreografia: Maćko Prusak
Kostiumy: Mirek Kaczmarek
Spektakl zrealizowany przez Narodowy Stary Teatr w Krakowie
Premiera: 21 lutego 2009 roku

Osada: Katarzyna Krzanowska (Aleksandra Billewiczówna, Ewa Nowowiejska, Obraz), Bolesław Brzozowski (Ataman, Kompan Kmicica, Murzyn Radziwiłła, Ketling of Elgin), Jerzy Święch (Ataman, Kompan Kmicica, Przeor Kordecki, Król Polski, Potocki), Tadeusz Huk (Ataman, Łaszcz, Roch Kowalski, Murzyn Radziwiłła, Kompan Kmicica, Nowowiejski Stary), Błażej Peszek (Bogusław Radziwiłł, Nowowiejski Młody), Krzysztof Globisz (Bohdan Chmielnicki, Andrzej Kmicic), Małgorzata Gałkowska (Helena Kurcewiczówna, Sikorka, Zosia Boska), Jerzy Grałek (Jan Skrzetuski), Zbigniew W. Kaleta (Jurko Bohun, Azja), Andrzej Kozak (Michał Wołodyjowski), Anna Dymna (Obraz, Sikorka, Barbara Jeziorkowska), Ewa Kolasińska (Obraz, Sikorka, Krystyna Drohojowska), Juliusz Chrząstowski (Onufry Zagłoba), Jan Peszek (Tuhaj-Bej, Janusz Radziwiłł)

„Marzy mi się Polska niepodległa. Polska silna i sprawiedliwa. Polska mądra i waleczna. Polska godna swoich bohaterów. Marzy mi się Trylogia w teatrze, na scenie. Wielki spektakl o naszym kraju i o naszych bohaterach, polskich, walecznych i odważnych. Spektakl grany na scenie krakowskiej albo warszawskiej. Chociaż krakowska wydaje mi się ważniejsza, bo przecież Kraków to nasz matecznik narodowy, skarbiec i jednocześnie grobowiec. Spektakl z najlepszymi aktorami, w wielkiej inscenizacji, z muzyką, światłami i w kostiumie. Spektakl błyskotliwy i przenikliwy. Spektakl przeszywający widzów niczym przenikliwe spojrzenie Matki Boskiej. Spektakl, który będzie mówił do rodaków, więcej, który będzie krzyczał: Polacy, Polacy, to o nas, to my, wszyscy razem i każdy z osobna, to my, Polacy. Marzy mi się Zbaraż, Częstochowa, Kamieniec – na scenie. I Skrzetuski, Kmicic i Wołodyjowski razem, wspólnie. Marzy mi się. I śni. Mnie – Henrykowi Sienkiewiczowi.” 21 lutego 2009 roku na Dużej Scenie Starego Teatru nastąpiło spełnienie marzeń Henryka Sienkiewicza.

Termin: 5 maja, godz. 19.00, Scena Malarnia
Duety nieistniejące
Koncept: Mikołaj Trzaska i Teatr Dada von Bzdülöw
Muzyka: Mikołaj Trzaska
Kostiumy: Katarzyna Piątek
Wideo: Maciej Salamon
Słowa na wizualizacjach: Grzegorz Kwiatkowski
Reżyseria świateł : Michał Kołodziej
Spektakl zrealizowany przez Teatr Dada von Bzdülöw, Festiwal Ciało/Umysł oraz Teatr Wybrzeże
Premiery: 23 września 2011 roku w Warszawie, 5 października 2011 w Gdańsku
Obsada: Katarzyna Chmielewska i Leszek Bzdyl

„Duety nieistniejące” to swoista, rodząca się z nudy flânerie. Dryfy, spacery, opowieści - zaczynające się stale na nowo i stale siebie wzajemnie przetwarzające; obecne i znikające; zauważane i odrzucane. „Duety nieistniejące” - 42 premiera Teatru Dada von Bzdülöw - to ledwie drugi duet założycieli i liderów artystycznych Teatru. Po dziewięciu latach od premiery legendarnej już „Magnilii” (2002) nadszedł czas dla duetu Chmielewska-Bzdyl na napisanie kolejnego rozdziału... na replikę...? na recycling...? na wydobycie utajonego...? na zamknięcie lub nowe otwarcie...? „Duety nieistniejące”, wzorem ostatnich produkcji Teatru Dada, chcą być spektaklem niedomkniętym i gotowym na ewolucję w ramach każdej kolejnej prezentacji.

Premiera: 23 września 2011 roku w warszawskim Teatrze Studio w ramach Festiwalu Ciało/Umysł,5 i 6 października 2011 roku na Scenie Malarnia Teatru Wybrzeże

Termin: 6, 7 maja, godz. 19.00, Duża Scena
Tango
Reżyseria: Jerzy Jarocki
Autor: Sławomir Mrożek
Scenografia i reżyseria światła: Jerzy Juk Kowarski
Opracowanie muzyczne: Stanisław Radwan
Choreografia: Leszek Bzdyl
Układ scen walk: Wiesław Chmieliński
Realizatorzy światła: Zbigniew Madziarski, Dariusz Wieczorek
Realizatorzy dźwięku: Maciej Rybicki, Marcin Kotwa
Spektakl zrealizowany przez Teatr Narodowy
Premiera: 29 października 2009 roku
Obsada: Marcin Hycnar (Artur), Katarzyna Gniewkowska (Eleonora), Jan Frycz (Stomil), Ewa Wiśniewska (Eugenia), Jan Englert (Eugeniusz), Grzegorz Małecki (Edek), Kamilla Baar (Ala).

Jerzy Jarocki, ponownie, po blisko pół wieku sięgnął po „Tango”, jedną z najsłynniejszych sztuk Mrożka. Dramat z sukcesem obiegł sceny całego świata. Jarocki, wraz ze scenografem Jerzym Jukiem Kowarskim, na nowo odczytali smaki i sensy „Tanga”. Przypowieść o zbuntowanym młodym idealiście oraz jego poskromicielu i następcy, pozornie nieszkodliwym wszechchamie zawiera groźne ostrzeżenie. W pułapkę wpadają też pozostali protagoniści tej tragifarsy, ciągle niedorośli dorośli.