Projekt teatralno-taneczny dla niesłyszących

W projekcie bierze udział dwadzieścia osób niesłyszących i niedosłyszących z Białegostoku. To zarówno młodzież - najmłodsza uczestniczka jest uczennicą gimnazjum, jak i dorosłe - najstarsza ma ponad 50 lat.

Jak powiedziała PAP koordynatorka projektu Monika Bania z Teatru Dramatycznego w Białymstoku, w projekcie pod nazwą "Eksperyment serca" chodzi o likwidowanie barier między słyszącymi i niesłyszącymi. To także wyzwanie dla osób niesłyszących, które muszą pokonać swoje obawy.

Projekt podzielony jest na kilka etapów. Obecnie jego uczestnicy biorą udział w zajęciach tanecznych. Spotykają się w teatrze dwa razy w tygodniu, każdy trening trwa blisko dwie godziny.

Ćwiczą w ciszy. Prowadzący zajęcia tancerz, Wojciech Blaszko "Blacha" ze studia Fair Play Crew powiedział PAP, że muzyka jest w tym wypadku niepotrzebna, bo nie chodzi o taniec do konkretnych dźwięków, ale "poznanie" rytmu w sobie.

Blaszko po raz pierwszy prowadzi zajęcia dla osób niesłyszących. Powiedział, że najtrudniej było wytłumaczyć im, czym jest rytm. "Podszedłem do rytmu, jak do czasu. Osoby niesłyszące muszą się nauczyć, jak ten czas płynie. Nie patrząc na zegarek, muszą panować nad nim, odliczać sekundy bez stopera. Odliczanie ułatwiają im ruchy, kolejne elementy w tańcu, które wypełniają ten czas" - wyjaśnił.

Według niego, wydawać by się mogło, że osoby niesłyszące i taniec to zupełnie dwie różne sprawy. Ale - jak dodał - osoby te "słyszą muzykę" poprzez ciało, poprzez drgania podłogi, wiele z nich ma też poczucie rytmu. Blaszko uważa, że miganie, czyli używanie języka migowego, jest też rodzajem tańca, a poszczególne znaki składają się na "swego rodzaju choreografię".

Podczas zajęć Blaszko pokazuje rytm ruchem podniesionej w górę ręki. Uczestnicy powtarzają kroki, starają się to robić rytmicznie. Jedni opanowują je szybciej, inni mają z tym problem. Wtedy pomagają sobie nawzajem, pokazują i tłumaczą na migi, jak wykonać poszczególne ruchy.

Monika Bania zauważyła, że na pierwszym treningu każdy z uczestników starał się robić wszystko sam, rozpraszał się, gdy mu nie wychodziło. Teraz widać, że chcą współpracować, uczą się skupienia a także współdziałania w grupie.

W zajęciach uczestniczy m.in. 28-letnia Edyta Michalska, która jest osobą niedosłyszącą. Powiedziała PAP, że od dzieciństwa marzyła, żeby tańczyć. "Byłam zszokowana, że tak szybko zapamiętuję kroki. Tańczenie nie jest łatwe, ale bardzo się staram, chciałabym przychodzić tutaj częściej" - dodała.

Również niedosłyszący, 16-letni Szymon Mróz, powiedział PAP, że jego przygoda z tańcem zaczęła się w podstawówce, ale na tych warsztatach uczy się nowych rzeczy. Najtrudniejsze, według niego, są tzw. izolacje, czyli niezależne poruszanie częściami ciała. Np. mając unieruchomioną klatkę piersiową, trzeba poruszać tylko głową.

Projekt jest realizowany przy wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Warsztaty taneczne mają potrwać do września, a cały projekt - do końca tego roku.

Blaszko uważa, że trudne będzie też stworzenie scenariusza do finałowego spektaklu, który zakończy projekt. "Te osoby muszą się otworzyć, muszą opowiedzieć o sobie, o swoich historiach, bo to ma być spektakl o nich" - dodał.