Serce skute lodem

Tak rozpoczyna się „Królowa Śniegu", jedna z najpiękniejszych baśni Andersena w adaptacji Beniamina Marii Bukowskiego. I tak zaczyna się opowieść o mocy przyjaźni, która zmienia wszystko, o miłości, która stapia lód, o dzieciństwie i dorosłości, o bolesnych rozstaniach i o tym, że w przemijaniu jest sens.

Ale wróćmy do początku opowieści!
Podczas śnieżnej zamieci Kaj spotyka Królową Śniegu, „która była przepiękna, ale jej serce było skute lodem". Zwierza się jej, że marzy o tym, aby... móc zatrzymać czas, żeby jak najdłużej pozostać z tymi, których kocha. Tymczasem Trolle (w naszym spektaklu – okrutni chłopcy) postanawiają wykuć lustro, w którym wszystko widziane będzie na opak – to co dobre, będzie wyglądać jak złe, a to co złe, jak dobre. Z lustrem chcą wzbić się hen, do nieba, aby zadrwić z Najwyższego. Niestety tafla lustra spada, a jego odłamek rani Kaja. Szkło wnika w jego serce i oczy. Królowa Śniegu, wie, że Kaj powinien zamarznąć, aby odłamek szkła go nie zabił, zabiera go więc ze sobą. Gerda, nie mogąc pogodzić się ze stratą najbliższego przyjaciela, postanawia go odnaleźć za wszelką cenę. Przemierza cały świat, aby dotrzeć do lodowego pałacu. Jeszcze nie wie, że poszukiwanie przemieni się w długą, wyczerpującą wędrówkę, podczas której pozna co to radość i cierpienie, nadzieja i tęsknota.
___

Autorem tekstu, inspirowanego dziełem Hansa Christiana Andersena jest Beniamin Maria Bukowski, młody dramaturg i reżyser teatralny, laureat kilkunastu konkursów literackich, m.in. Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Piosenki do przedstawienia napisała Magdalena Piekorz, muzykę stworzył krakowski kompozytor związany m.in. z Piwnicą pod Baranami - Adrian Konarski. Kostiumy będą dziełem Dominiki Żłobińskiej, a scenografia i wizualizacja - Hektora Weriosa. Współpraca scenograficzna – Stanisław Kulczyk, światło – Paweł Murlik, elementy magiczne – Maciej Pol.

Magdalena Piekorz: Klimat sztuki zbudują wizualizacje i światła, a także elementy magiczne – np. czarowanie śniegu, lewitowanie... W wizualizacjach pojawią się cztery pory roku – zgodnie z rytmem przyrody. Planujemy połączyć żywy plan z filmem. Szykujemy wiele niespodzianek inscenizacyjnych! Chcemy pokazać dzieciom, że świat może być czarodziejski. I że pewne zdarzenia, które początkowo wydają się złe, mogą odwrócić się na naszą korzyść. Z jednej strony „Królowa Śniegu" – w naszym – odczytaniu jest historią o oswajaniu dzieci ze stratą, a z drugiej – opowieścią o tym, że dzięki przyjaźni i miłości jesteśmy w stanie przetrwać najcięższe próby, na jakie wystawia nas życie. Mam nadzieję, że w tej historii odnajdzie się także dorastający człowiek, który pierwszy raz musi zderzyć się np. z odejściem kogoś bliskiego, czy wyjazdem przyjaciela na drugi koniec świata. „Królowa Śniegu" to także minitraktat filozoficzny o przemijaniu. O tym, że wszelakie próby zatrzymania czasu nie wychodzą i że w tym tkwi sens naszego istnienia. Ale... nie będzie to smutny spektakl. Mocno eksponujemy warstwę przygodową, nie zabraknie humorystycznych sytuacji. Postacią, łączącą fabułę jest Narrator – kloszard, wędrowiec, który wie i widzi... To będzie baśniowa, poetycka opowieść w kolorze śniegu, lodu i bieli. Akcja spektaklu rozegra się w latach 30. XX wieku (!). Pewne wydarzenia będą osadzone w miejscach abstrakcyjnych, baśniowych (komnata lodowa, pałac króla i królowej itp.), a część z nich będzie umiejscowiona w pewnym... konkretnym mieście. „Królowa Śniegu" to baśń familijna: dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Premiera przedstawienia odbędzie się zimą – mam nadzieję, że magia świąt i aura tej pory roku przełoży się na klimat naszej realizacji.