Słodka kawa z nutą kryminału

Spektakl „Bez seksu proszę" opowiada niecodzienną historię małżeństwa Petera (Marek Nędza) i Frances (Barbara Garstka) Hunterów, którzy pewnego dnia dostają paczkę z niecodzienną zawartością – zdjęciami pornograficznymi. Nowożeńcy nie chcą, aby sprawa wyszła na jaw, dlatego próbują pozbyć się dowodów. To dopiero początek ich problemów. Matka Petera – Eleanor (Katarzyna Galica) nawiązuje romans z szefem jej syna (Marcel Wiercichowski). Do tego wszystkiego sprawę dziwnych fotografii bada policja. Małżeństwu we wszystkim pomaga Brian (Dominik Mironiuk), który często popada w histerię.

Akcja dzieje się w małym, przytulnym domu Hunterów. Scenografia przypomina salon. Na środku stoi kanapa, jest wejście główne, drzwi do różnych pokoi, kuchnia i piętro, a wszystkie ściany pomalowane są na ciepłe kolory. Stroje (oraz scenografia) w wykonaniu Anny Sekuły idealnie się łączą. Mężczyźni są ubrani w garnitury, a kobiety w pastelowe sukienki. Całość dopełniają muzyczne wstawki, które znamy wszyscy.

W tle rozgrywa się kryminalna historia z nielegalnymi zdjęciami i filmami, ale fabuła jest zabawna. Każdy na każdego przerzuca winę – oskarżając o najdziwniejsze rzeczy i wymyślając najgłupsze wymówki. Dialogi ułożone są pół żartem pół serio. Komizm kryje się w słowach i w postaciach. Szczególnie w Brianie, na którego spada cała odpowiedzialność, a on nieporadnie próbuje się bronić. Na tego bohatera widownia żywo reagowała i śmiała się za każdym razem.

Życie w Briana tchnął Dominik Mironiuk. Młody aktor z postaci drugoplanowej zrobił „króla sceny". Mironiuk jest niezwykle plastyczny – jego gesty, niewinne podskoki, omdlenia były niezwykle realne, tak jakby nie musiał grać. Mimika! Coś wspaniałego! Praca twarzą, na której była prawdziwa rozpacz, zdziwienie, radość, a także wciąż zmieniające się tony głosu pozwoliły aktorowi wykreować postać w 3D. Często było mi szkoda naszego ciamajdowatego bohatera, bo traktowano go nie w porządku, a on to odczuwał. Jeżeli my widzowie też...to rola została odegrana fenomenalnie. Czyżby nadszedł czas na teatralnego Oscara dla Dominika Mironiuka?

Dużo humoru do przedstawienia dodawały skomplikowane dialogi o niczym teściowej i synowej. A także niepowodzenia planów, które wymyślali Peter z Frances. Barbara Garstka i Marek Nędza stworzyli na scenie fajne małżeństwo, które się wspiera i myśli podobnie.

Zaskakujące jest zakończenie. Oczywiście widzowie na końcu mogą odkryć kto i dlaczego stoi za całą intrygą. Czy Ty widzu próbowałeś rozwiązać zagadkę czy byłeś pochłonięty fabułą i zajęty śmianiem się, więc zapomniałeś o dramacie Hunterów?

„Bez seksu proszę" to spektakl, który pozwala odciąć się od rzeczywistości i zrelaksować. Bawi, raczej nie wzrusza, aczkolwiek Brianowi można tylko współczuć...Czasami warto przyjść do teatru i wyjść bez wielkiej refleksji. Nic w tym złego. Ważne, aby wrócić z satysfakcją...!
Bez zbędnego słodzenia - zapraszam!