Słodkie życie z Fellinim

Ondadurto Teatro to jeden z najbardziej znanych włoskich teatrów ulicznych. Poznańska publiczność może ich pamiętać - przyjechali na Maltę trzy lata temu ze spektaklem "Un certo Signor de Moliere", opowiadającym o życiu Moliera. 

Grupa powstała w 2000 r. w Rzymie. Robi teatr uliczny z całym "dobrodziejstwem inwentarza" - wykorzystuje w nim elementy sztuki mimicznej, teatru tańca i komedii dell\'arte. Mają w swej trupie mimów, szczudlarzy, speców od fajerwerków i confetti. Sięgają też po nowocześniejsze środki: ruchome platformy, wizualizacje i projekcje filmowe. Łączą różne teatralne gatunki i konwencje estetyczne - taniec, teatr gestu, akrobacje. A to, co pokazują na scenie, jest mieszanką różnych pomysłów i rozwiązań.

Dotyczy to także spektaklu "Felliniana", który w czwartek i piątek pokazali na pl. Wolności. 

Nie trudno zgadnąć, o czym tym razem opowiadają - oczywiście, o twórczości Felliniego. Projekt w całości dedykują włoskiemu mistrzowi kina. Ale do jego twórczości nie podchodzą z namaszczeniem. Nie padają przed legendą na kolana. Zdarza im się ironizować z niektórych słynnych scen z jego kultowych filmów.

Spektakl jest jednym wielkim cytatem z Felliniego. Z całym panteonem bohaterów: jest Gelsomina z "La strady" - jednego z najważniejszych i najbardziej wzruszających filmów w historii kina. Jest gwiazda filmowa Sylvia ze "Słodkiego życia". Są postacie z "Amarcordu", "A statek płynie" i "8 i pół". Jest też specyficzny klimat tych filmów. Obrazy czarno-białe i pierwsze robione w kolorach. I jest genialna muzyka Nino Roty, który współpracował z Fellinim przez wiele lat, tworząc ścieżkę dźwiękową do najgłośniejszych jego obrazów. W spektaklu na pl. Wolności na żywo wykonuje ją kameralny zespół. To zdecydowanie jeden z największych atutów "Felliniany".

Aktorzy czasem puszczają oko do widzów i pozwalają sobie na małą parodię obrazów włoskiego geniusza. Z przymrużeniem oka potraktowali m.in. słynną scenę ze "Słodkiego życia" - kąpiel Sylvii w fontannie di Trevi. Bo zamiast fontanny postawili na pl. Wolności... wannę, do której z kolorowych wiader strumieniami leje się woda. Zresztą Sylvia też jest parodią znanej aktorki Felliniego - Anity Ekberg, która wcieliła się w tę rolę w oryginale. Ekberg wywoływała zachwyt, aktorka z "Felliniany" - raczej pobłażliwy uśmiech.

Założę się, że wielu widzów po spektaklu Ondadurto Teatro sięgnie po oryginały. Obejrzy na nowo - lub po raz pierwszy - filmy Felliniego. I to chyba największa korzyść z wizyty Włochów na maltańskim festiwalu.