Spektakl z Małgorzatą Pieńkowską
"Zofia" - reż. Beniamin Bukowski - Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie9 maja na Scenie Mózg Powszechny odbędzie się premiera monodramu Małgorzaty Pieńkowskiej „ZOFIA” napisanego przez Annę Wakulik, a wyreżyserowanego przez Beniamina Bukowskiego.
Ile trwa tydzień, jeśli składa się z nieustającej niedzieli?
Kim są starsze panie w tramwajach? Te, których powolne ruchy ironicznie komentują młodzi i zdrowi? Co myśli trzydziestolatka, gdy bawi się z dziećmi? Do czego tęsknią panie w domu starców? Co jest w głowie czterdziestolatki, która musi pogrzebać dzieci?
„Zofia" to historia jednego życia, w którym mieściło się żyć co najmniej kilka. To historia, która nie dzieje się w podręcznikach, tylko w pojedynczym istnieniu. To wreszcie historia tych, którzy musieli dać sobie radę z najcięższym zadaniem po wojennej zawierusze - z życiem.
Tekst inspirowany jest biografiami matek Powstańców Warszawskich (m.in. Marii Rodowiczowej, matki porucznika Jana Rodowicza pseudonim „Anoda")
Jak opowiedzieć o „Zofii"? Niezmiernie łatwo popaść w gotowe klisze, sięgając po martyrologiczną laurkę, albo – przeciwnie – lekkomyślnie odcinając się od niemodnego dzisiaj heroizmu. Prawdziwą sztuką jest odrzucenie tych prostych figur w poszukiwaniu autentyzmu ludzkiego doświadczenia.
Tekst Ani Wakulik ucieka przed pułapkami uproszczeń. Ważniejsze są w nim moralne dylematy, poczucie odpowiedzialności i poczucie winy, nadzieja i rozpacz. I właśnie ten uniwersalizm staraliśmy się oddać w pracy nad spektaklem.
- Beniamin Bukowski, reżyser
Ile ludzi, tyle historii... Przestrzeń teatru pozwala przywrócić jedną z tych ważnych - historię opowiedzianą narracją matki Jana Rodowicza „Anody", która na tydzień przed 27. urodzinami syna dowiedziała się, że zginął po upadku z okna IV piętra gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Ta niezwykła, dramatyczna historia musiała trafić na deski teatru, dlatego o jej opowiedzenie poprosiliśmy panią Annę Wakulik.
Zofia mówi: „ Mój syn umarł. A pięć lat później drugi. Miał tyle lat co ty. Torturowali go. Powiedzieli: krwotok z tętnicy głównej spowodowany upadkiem z okna. Ale to nieprawda."
Młodzi twórcy spektaklu, we współpracy z Małgorzatą Pieńkowską tworzą opowieść o doświadczeniu matek pokolenia Kolumbów. O traumie po śmierci dzieci, zakamarkach pamięci, przemijaniu
i bezradności wobec wojny i stalinowskiego terroru.
W imieniu Narodowego Centrum Kultury zapraszam do obejrzenia monodramu „Zofia".
- Krzysztof Dudek, Dyrektor Narodowego Centrum Kultury
