To jest wzruszająca opowieść bez słów
"Pan Bam i ptak Agrafka" - reż. Bartłomiej Ostapczuk - Teatr Lalki i Aktora Kubuś w KielcachPantomima "Pan Bam i ptak Agrafka" to spektakl nie tylko dla dzieci, warto wybrać się na tę pięknie opowiedzianą historię. Premierowy spektakl przyjęto owacjami.
Bartłomiej Ostapczuk, bardzo doświadczony reżyser, ale także mim podjął się przeniesienia na scenę opowiadania aktora kieleckiego teatru Andrzeja Kuby Sielskiego "Pan Bam i ptak Agrafka".
Było to spore wyzwanie, bowiem do dyspozycji miał aktorów, którzy mimami nie są. Opowiadanie historii samym gestem, mimiką, ruchem, muzyką, lecz bez słów jest bardzo trudne. Zdawali sobie z tego sprawę aktorzy biorący udział w przedstawieniu. Ostapczuk chwalił ich z pasję, z jaką pracowali nad spektaklem. Efekty ocenili widzowie premierowego spektaklu, a reakcja najmłodszej publiczności w trakcie przedstawienia i gorące, długie brawa na koniec były najlepszym dowodem na to, że udało się poruszyć tych młodych i starszych widzów.
"Pan Bam" to opowieść o przyjaźni samotnego mężczyzny z ptakiem ze złamanym skrzydłem. Można ją odczytać także jako historię trudnej miłości, pełnej uniesień, ale i goryczy.
Spektakl jest niezwykle dynamiczny, zaskakuje widza scenami, które zmieniają się jak obrazki w kalejdoskopie. Jedne wywołują głośny śmiech, inne ściskają gardło wzruszeniem.
Aktorzy Kubusia świetnie poradzili sobie w tej nowej formie teatralnej, popisowe role stworzyli grający pana Bama Andrzej Kuba Sielski oraz Jolanta Kęćko w roli ptaka. Nie ustępują im: Ewa Lubacz, Małgorzata Sielska, Mikołaj Biernacki, Michał Olszewski tworząc galerię niezwykłych postaci.
Uwagę zwraca niezwykle skromna i funkcjonalna scenografia, Bartłomiej Ostapczuk, minimalnymi środkami wyczarowuje różne światy, jak kuglarz kreuje niezwykle plastyczne sceny. Wspaniale partnerowali mu zaproszeni do współpracy twórcy: muzykę napisała Maja Pietraszewska-Koper, a reżyser świateł, Andrzej Król kierował uwagą widzów jak dyrygent orkiestrą.
Nic dziwnego, że za tak niezwykłą opowieść widownia dziękowała owacjami. Teatr bez słów porusza do głębi i dlatego wszystkim, którzy nie mają dzieci w Kubusiowym wieku polecam wizytę w teatrze. Bez alibi w postaci pociech. Warto.
