Walka o Łoże

Grzegorz Dyndała jest uwikłany w polityczną bezpardonową walkę. Stawia czoło obłudzie, by jak Wołodyjowski, albo Superman walczyć o prawdę. Pragnie zniszczyć liberalizację stosunków seksualnych, których stał się ofiarą. Zdrady jego żony stanowią tylko fabularny zabieg, by ukazać jak okrutny i bezlitosny jest świat dla ludzi z silnym kręgosłupem moralnym. Grzegorz Dyndała wie, że to nie jest walka wyłącznie o to czy będzie Panem w małżeńskim łożu. To walka o coś więcej: Walka o Łoże.

"Grzegorz Dyndała, czyli mąż pognębiony" może wydawać się na pierwszy rzut oka błahą komedią, ale to pełnokrwista tragedia, pełna zdrady, powikłanych stosunków, prób samobójczych. I gdy na chwilę pojawia się na naszych ustach uśmieszek, to momentalnie jest on zmrożony przez monologi głównego bohatera, które mogłyby być słowami wypowiadanymi przez Makbeta, Króla Leara, czy Mickiewiczowskiego Gustawa/ Konrada. Śmiech staje się płaczem. Teatr staje się życiem. "Sam tego chciałeś, Grzegorzu Dyndało"

Martello Frangivetri o sztuce: "Grzegorz Dyndała" to dramat o zapewnieniu obywatelom każdego narodu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości bez granic wewnętrznych, w której zagwarantowana jest swoboda przepływu osób, w powiązaniu z właściwymi środkami w odniesieniu do kontroli granic zewnętrznych, azylu, imigracji, jak również zapobiegania i zwalczania przestępczości. Tytułowy bohater działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest zrównoważony wzrost gospodarczy oraz stabilność cen, społeczna gospodarka rynkowa o wysokiej konkurencyjności zmierzająca do pełnego zatrudnienia i postępu społecznego oraz wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego. Filozofia Grzegorza Dyndały wspiera postęp naukowo-techniczny. Zwalcza wykluczenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość i ochronę socjalną, równość kobiet i mężczyzn, solidarność między pokoleniami i ochronę praw dziecka. Dyndała walczy o szanowanie różnorodności kulturowej i językowej oraz czuwa nad ochroną i rozwojem dziedzictwa kulturowego Europy. Oczywiście jak w wielu dramatach Moliera jego bohater ostatkiem sił dąży, by nie stać się przegranym."

W spektaklu występują: Joanna Bogacka, Krzysztof Gordon, Jerzy Gorzko, Anna Kociarz, Krzysztof Matuszewski, Cezary Rybiński, Wanda Skorny.

Martello Frangivetri (ur. 1980 we Florencji) - reżyser. Jego matka była Polką, ojciec najprawdopodobniej Włochem lub Chorwatem. Dorastał w trudnych warunkach, praktycznie na ulicy. Jego zdolności plastyczne i pomoc opieki społecznej pozwoliła mu ukończyć szkołę średnią oraz rozpocząć studia plastyczne na Accademia d\'Atre we Florencji. Jego zainteresowania teatrem mają korzenie w sztuce performatywnej. Jest autorem słynnego performansu "Kundel Europy" (2005), w którym nieprzerwanie przez 100 dni był przebrany za psa i żywił się wyłącznie jedzeniem ofiarowanym mu przez turystów. W 2006 jego symboliczny akt obnażenia się i oddania moczu w Galerii d\'Uffizi, jest przez jednych traktowany jako chuligański wybryk, przez drugich jako symboliczne zerwaniem młodych włoskich artystów z dziedzictwem Włoch. Za ten czyn został ukarany pięciomiesięcznym wyrokiem pozbawienia wolności, który wywołał falę protestów w całej Europie. Po wyjściu na wolność Martello wyjeżdża do Barcelony i rozpoczyna studia reżyserskie w Institut del Teatre. Kończy je z wyróżnieniem. Mieszka w Londynie, Pradze. W stolicy Czech mocno angażuje się w ruch gejowski i z powodzeniem daje serię koncertów jako DJ. Reżyseruje w Teatrze Narodowym w Pradze (Narodni divadlo) GEY RAPSODY, spektakl oparty na RHAPSODY IN BLUE Gershwina. Premiera spektaklu nie dochodzi do skutku, ale sława skandalisty i człowieka bezkompromisowego rozprzestrzenia się po Europie. To o nim Banksy mówi w swoim filmie ("Wyjście przez sklep z pamiątkami", 2010), "...gdybym nie był Banksy, chciałbym być Martello F. ...". Od 2011 Martello Frangivetri mieszka w Gdańsku.

Marcin Chlanda (ur. 1980) - scenograf. Absolwent Wydziału Historycznego Papieskiej Akademii Teologicznej oraz studiów podyplomowych z zakresu scenografii w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Debiutował w 2005 roku scenografią do sztuki Tadeusza Różewicza "Świadkowie albo nasza mała stabilizacja" w reżyserii Piotra Jędrzejasa (scena PWST w Krakowie). Od tego czasu był autorem ponad dwudziestu scenografii teatralnych w Krakowie, Kielcach, Gdańsku, Olsztynie i Warszawie; projektów muzealnych, aranżacji wnętrz i projektów użytkowych. W roku 2007 zdobył pierwszą nagrodę na XXXII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska za scenografię do przedstawienia "30 sekund" Juliusza Słowackiego w reżyserii Bogny Podbielskiej w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu. Dla Teatru Wybrzeże zaprojektował dekoracje do "Portretu Doriana Greya" i "Być jak Kazimierz Deyna". Obecnie pracuje w Nowym Teatrze w Warszawie.