Współczesna wiedźma

Współczesna wiedźma nie mieszka na krańcu świata w domku na kurzej nóżce, nie spędza całych dni na warzeniu trujących mikstur, a jej cera nie jest poorana milionem zmarszczek. Jest obecna między nami, mieszka po drugiej stronie ulicy, korzysta z kremów na zmarszczki, iPhone'ów i innych dóbr technocywilizacji, a zakupy robi jak miliony innych osób w Lidlu. Akcja spektaklu dzieje się na pograniczu snu i jawy. Wszak prawdziwe czary mają miejsce tylko w naszej wyobraźni i w marzeniach sennych. Tytułowa wiedźma zamierza przygotować fatalite de la maison, czyli gotowane, niegrzeczne dziecko w sosie własnym. Zadanie odnalezienia niesfornego chłopczyka powierza w ręce dziewczynki, której początkowym przeznaczeniem było także dopełnienie żywota jako smakowity poczęstunek, jednakże wiedźma odnalazła w jej sercu dobroć, która ją ocaliła.

W spektaklu zderzają się ze sobą dwa światy: jeden lukrowo-pudrowy wyobrażający sferę współczesnej konsumpcji uosobioną przez homogeniczne społeczeństwo korpokolektywu kupującego meble w Castoramie, wyznającego kult reklam i wiarę w omnipotencję iPhone'a,
a drugi – energetyczny i nieco drapieżny świat muzyki Wojciecha Waglewskiego i dźwięków płynących z instrumentów wprawianych w ruch przez zespół Voo Voo, znany z umiejętnego łączenia rocka z folkiem.

Reżyserka Agnieszka Glińska stworzyła na scenie mikroświat, oddając charakterystyczne cechy współczesnej cywilizacji dzięki wykorzystaniu jarmarczno-cyrkowych kostiumów, tony brokatu, laserów, baloników z pogranicza kiczu i infantylności oraz projekcji odwołujących się do znanego nam świata ekranów, referujących uzależnienie ludzi należących do pokolenia Y i kultury kciuka od wpatrywania się w elektroniczne okna telefonów, laptopów, telewizorów, czytników e-book'ów. Na uwagę i gromkie brawa zasługuje brawurowa rola Kingi Preis, która wcieliła się w postać wiedźmy.

„Jak zostałam czarownicą" to spektakl będący satyrą na współczesną kulturę hiperkonsumpcji, kulturę makover, czyli szybkiej przemiany, zdominowanej przez żądzę posiadania. Masłowska tworząc swoistą bajkę dla dorosłych celnie trafia w sedno degrengolady społeczeństwa XXI wieku, pogrążonego w wyścigu szczurów. Parenetyczna opowieść została opowiedziana ciekawym, acz trudnym językiem, jakże typowym dla laureatki Nagrody Literackiej Nike (2006 za powieść „Paw królowej"). Warto wspomnieć, że spektakl „Jak zostałam wiedźmą" otrzymało nagrodę miesięcznika „Gaga" w kategorii Teatr – Spektakl Roku 2014 za ważną lekcję antykonsumpcji. Nieprzypadkowo, gdyż stanowi otwartą krytykę współczesnego stylu życia i uzmysławia potrzebę odnalezienia w sobie dobra oraz sensu życia, który nie musi być związany z nieustanną redystrybucją dóbr i wymianą elektronicznych sprzętów, stanowiących protezy symboliczne, na coraz to nowsze modele.