Zachować człowieczeństwo

Na czas spektaklu widzowie wraz z bohaterami przenoszą się do więzienia w Shawshank. Publiczność poznaje historię tego miejsca od momentu przybycia Andy’ego Dufresne (Mateusz Damięcki) – mężczyzny niesłusznie skazanego za morderstwo żony.

Andy znacznie wyróżnia się spośród więźniów – nie jest agresywny ani wulgarny. Dzięki jego zaangażowaniu i uporowi więźniowie otrzymują bibilioteczkę doś pokaznych zasobów. Czytanie staje się dla nich azylem, ucieczką od więziennej rzeczywistości. Czarnym charakterem w tej historii jest dyrektor więzienia (Piotr Szwedes), porównując się do Boga. Ironią jest, że ten zdolny do każdej zbrodni mężczyzna, ciągle powołuje się na Biblię. Piotr Szwedes utrzymuje kamienny wyraz twarzy przez cały spektakl, świetnie operuje głosem. W przedstawieniu pojawia się też postać więziennego bibliotekarza, który woli odebrać sobie życie niż wyjść na wolność. Jest on obrazem człowieka, który po trzydziestu latach spędzonych w więzieniu nie potrafi i nie chce odnaleźć się w normalnym życiu. 

Scenografia spektaklu dobrze wizualizuje więzienie. Cała akcja rozgrywa się w zaszklonych celach, na spacerniaku i w bibliotece, którą symbolizuje wstawiana ściana książek. Większość postaci ma takie same kostiumy (w końcu wszyscy są więźniami), ale nie są to prawdziwie więzienne ubrania (dżinsy i szara koszula). Strażnicy mają charakterystyczne dla swojej roli uniformy.

Spektakl jest naładowany wulgarnymi wyrażeniami. Przekleństwa można usłyszeć w co drugim zdaniu. Dużo jest scen gwałtów i bójek, ale nie są one pokazane wprost. Mocne uderzenia dźwięków symbolizują ciosy podczas walki, a gaszenie świateł, co kilka ruchów, charakterystyczne dla filmów, przenosi w czasie o parę minut. Dwa, trzy ruchy i ciemność – taki schemat powtarza się przy każdej brutalnej scenie. Ten zabieg sprawia, że publiczność nie widzi najbrutalniejszych momentów. 

Może się wydawać, że "Skazani na Shawshank" to historia więzienia, gdzie rządzą układy, przekręty, a wygrywa silniejszy. Jednak przy głębszej analizie treści spektaklu okazuje się, że chodzi o człowieczeństwo, które nawet w bardzo trudnych warunkach zostało zachowane. Więźniowie odnajdują sens życia i przekonują się, że wygrywa ten, kto zachowa swoją wrażliwość. Tak, więc "Skazani na Shawshank" to historia nadziei, która umiera, jako ostatnia.