Dla widzów od 10 lat

Przedstawienie jubileuszowe zrealizowane z okazji 70-lecia teatru lalkowego w Gdańsku, nawiązujące do jednego z najsłynniejszych spektakli w historii Miniatury „Bo w Mazurze taka dusza". Pozostawał w repertuarze teatru przez 25 lat i wychowało się na nim wiele pokoleń gdańszczan. Lalki do tego spektaklu zaprojektował wybitny scenograf Ali Bunsch, zagrało ich ponad 50 – pacynek, kukieł i jawajek.

„Taka dusza" – przygotowana przez aktora-lalkarza i reżysera teatru lalkowego Mieczysława Abramowicza, który w Miniaturze stawiał pierwsze kroki na scenie – jest pomyślana jako lekcja teatru dla młodszych widzów i podróż sentymentalna dla starszych. To świetna okazja do zapoznania się ze wszystkimi, którzy współtworzą dzieło teatralne oraz poznania specyfiki teatru lalkowego, m.in. rodzajów lalek.

O artystach

Mieczysław Abramowicz
Aktor-lalkarz, reżyser teatru lalek, w latach 70. aktor Teatru Miniatura, później reżyser m.in. w tym teatrze, ukończył Wydział Reżyserii Teatru Lalek PWST w Białymstoku, w latach 1997–2002 kustosz Muzeum Opowieści w Nadbałtyckim Centrum Kultury, obecnie specjalista w Dziale Teatralnym Muzeum Narodowego w Gdańsku, autor serii wystaw „Żydzi gdańscy", rzecznik prasowy gdańskiej gminy żydowskiej. Podczas studiów w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1971–1976) aktor i reżyser Grupy Ubodzy Teatru Akademickiego KUL, stażysta Instytutu Laboratorium Jerzego Grotowskiego (1975–1976), uczestnik trzech warsztatów teatru Bread and Puppet Petera Schumanna (lata 80.), od połowy lat 70. aktor Teatru Miniatura. Historyk Gdańska, autor licznych artykułów z dziejów gdańskich Żydów i teatru żydowskiego (publikowanych m.in. w kwartalniku „Był sobie Gdańsk" i miesięczniku „30 dni"), redaktor naukowy „Dziejów Żydów gdańskich" Samuela Echta (2012). Autor sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych. Jego książka „Każdy przyniósł, co miał najlepszego" (2005) uzyskała nominacje do nagród literackich Nike, Angelus i Gdynia. Laureat nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie kultury (1998), Pomorskiej Nagrody Artystycznej (2004, 2005), nagrody Miasta Gdańska „Splendor Gedanensis" (2006). Jego ostatnią książką jest – wydany przez Wydawnictwo Oskar w roku 2013 – zbiór opowiadań „Bowiem jak śmierć potężna jest pamięć".

Przemysław Klonowski
Reżyser i scenograf. Absolwent międzyuczelnianych studiów podyplomowych w zakresie reżyserii opery i innych form teatru muzycznego, prowadzonych przez PWST i Akademię Muzyczną w Krakowie. Ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie.
Debiutował inscenizacją „The Fairy Queen" Purcella, poprowadzoną przez Paula Esswooda (Kraków 2011). W kwietniu 2013 roku na Operowe Forum Młodych w Operze Nova w Bydgoszczy przygotował inscenizację operetki „Student żebrak" K. Millockera. Przedstawienie to w plebiscycie publiczności OFM uznane zostało na najlepszy spektakl. W 2016 roku przygotował inscenizację „La seva padrona" ze studentami Akademii Muzycznej w Krakowie. Wyreżyserował m.in. spektakle „Suor Angelica" G. Pucciniego (wspólnie z Gabriellą Munari, Warszawa 2013)., „Cosi fan tutte" W. A. Mozarta (Gorzów Wielkopolski 2011, Stambuł 2012, Sevilla 2012, Warszawa 2012).
Od 2000 roku zajmuje się projektowaniem wystaw, m.in. „Przestrzeń Opery. Polscy scenografowie XX i XXI wieku" (Muzeum Narodowe w Krakowie 2014), „Dybuk. Na pograniczu dwóch światów" (Muzeum Narodowe w Gdańsku 2015), „Aktorzy, lalki i gra cieni. Teatr w Chinach i Japonii" (Muzeum Teatralne Teatru Wielkiego Opery Narodowej 2016). Projektuje wystawy m.in. dla Muzeum Teatralnego przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Instytutu Sztuki PAN w Warszawie, Teatru Narodowego w Warszawie oraz Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej i Domu Spotkań z Historią. Jest autorem wystawy „From the Ashes of Sobibor" prezentowanej w Polsce, Holandii, Norwegii, na Słowacji i we Włoszech (lata 2004–2012). W Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie przygotował kostiumy i scenografię do spektakli „Niżyński. Zapiski z otchłani" A. Burzyńskiej oraz „Nie całkiem wesoła historia" A. Czechowa. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Jerzy Stachurski
Poeta, kompozytor, autor sztuk scenicznych dla dzieci, pedagog, publicysta. Jest absolwentem gdańskiej Akademii Muzycznej i Uniwersytetu Gdańskiego. Ukończył również studia podyplomowe w Wyższej Szkole Dziennikarstwa w Gdyni oraz na Politechnice Gdańskiej – Prawo i Fundusze Unii Europejskiej. Od 1969 roku czynnie uczestniczy w życiu artystycznym Gdańska i regionu. Jest autorem zbioru poezji zarówno w języku polskim, jak i kaszubskim: „Të pòkazëją na mnie" (1980), „Droga" (1984), „Gwiazdki" (1985), „Procesje" (1997), „Naczynia połączone mowy" (2005), „Lustro rzeki" (2015). Do jego wierszy muzykę komponowali m.in. Kazimierz Guzowski, Krzysztof Olczak, Benedykt Konowalski, Józef Świder, Karol Nepelski, Cezary Paciorek, Witosława Frankowska, Kazimierz Koszykowski, Andrzej Wawryków. Twórczość muzyczna Jerzego Stachurskiego pozostaje w ścisłym związku z uprawianą przez niego twórczością poetycką. Obejmuje szereg gatunków, z których najliczniej reprezentowana jest pieśń i piosenka, najczęściej do słów własnych. Wiele z tych utworów spopularyzowanych zostało w kaszubskim magazynie telewizyjnym „Rodnô Zemia". Obok pieśni i piosenek Stachurski jest także autorem dużych form wokalno- instrumentalnych („Przodkowo" 1991, „Jastrë" 1992) oraz muzyki do 153 przedstawień, zrealizowanych w teatrach w całej Polsce. Przez wiele lat związany był z Teatrem Miniatura. Za swą działalność uhonorowany został m.in. Skrą Ormuzdowi (1992), Medalem Stolema (1992), Medalem za upowszechnianie muzyki (1996), Pomorską Nagrodą Artystyczną (2005), Medalem Edukacji Narodowej (2009), Stypendium Artystycznym Marszałka Województwa Pomorskiego (2013), Perłą Kaszub (2013), Złotym Krzyżem Zasługi (2015).
Jest członkiem Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

 

(-) (-)
Materiał Teatru
5 grudnia 2017