Najeść się, nażreć, „nażyć", obkupić

-„co by się stało z człowiekiem, z rodzajem ludzkim, wyposażonym w „najostrzejszy" „największy" apetyt na przekraczanie kolejnych granic oraz coraz bardziej ekscytujących, rozkosznych wrażeń i doznań – gdyby nie kulturowe obwarowania: normy, nakazy, zakazy, ustawy, różnego pochodzenia moralne i etyczne regulacje?"
„Rozkosz w kulturze" Ł. Wróblewski, A. Giza


Najeść się, nażreć, „nażyć", obkupić, żeby urwać z doczesności jak najwięcej. Więcej mocy, więcej cali, więcej paneli, więcej pikseli, więcej złota, więcej żarcia, więcej, więcej, więcej...

Fałsz przeczy pięknu, a jednak dajemy się nabrać. Wraz z trwaniem spektaklu bohaterowie coraz bardziej będą obnażać swoją naturę, odsłaniać wypełniającą ich od wewnątrz brzydotę.
ONI – będą powoli zrzucać swe maski:
Mówiąc – bez zrozumienia
Jedząc – bez opamiętania
Tańcząc – bez rytmu
Myśląc – o sobie
I Niszcząc – innych.
Ile Diabła w Aniele, tyle Zwierzęcia w Człowieku.
A jeśli na scenie w którymś momencie naprawdę pojawi się dzikie zwierzę – przyjdzie zadać pytanie – co widzimy naprawdę... ?

JAKUB LEWANDOWSKI
Stypendysta Centre Choregraphique Mathilde Monnier National de Montpellier we Francji. Absolwent Pedagogiki Artystycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W roku 2010 uhonorowany przez Marszałka Województwa Śląskiego Nagrodą Artystyczną dla Młodych Twórców. W roku 2011 został laureatem Stypendium Artystycznego w Dziedzinie Kultury Województwa Śląskiego. Czterokrotnie nominowany do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA. Laureat tej nagrody w roku 2011 za choreografię do spektaklu „Hotel Nowy Świat" w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej. Spektakl ten, bez słów, oparty na ruchu, został wystawiony także w Teatro a Corte Torino we Włoszech, gdzie odniósł ogromny sukces. W roku 2015 spektakl „Cyrulik Sewilski" Gioacchino Rossini w Teatrze Wielkim, do którego stworzył choreografię, otrzymał nagrodę ZŁOTA MASKA za najlepszy spektakl roku. W 2017 roku autorski spektakl pt.„Melancholia" otrzymał główną nagrodę za najlepszą choreografię podczas festiwalu Warsaw Zawirowania Dance w Warszawie. W roku 2018 w/w spektakl otrzymał główną nagrodę za najlepszy spektakl na Międzynarodowym Festiwalu Solo Duo w Budapeszcie oraz był Finalistą The SOLO DANCE CONTEST 2018 w Gdańsku. Na stałe Jakub Lewandowski współpracuje z takimi reżyserami jak: Radosław Rychcik, Magdalena Piekorz, Nikołaj Kolada, Monika Strzępka czy Robert Talarczyk. Autor choreografii do kilkudziesięciu spektakli w Operach i Teatrach Dramatycznych w Polsce i za granicą.

DOMINIKA WIAK
Absolwentka Wydziału Teatru Tańca PWST w Krakowie. Współpracuje z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie oraz Teatrem Śląskim w Katowicach. Występuje w m.in. spektaklach: Radosława Rychcika, Eweliny Marciniak, Eryka Makahona, Macieja Kuźmińskiego, Jakuba Lewandowskiego oraz Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowskiej. Zdobywczyni nagrody BEST SOLO za spektakl „Melancholia" Jakuba Lewandowskiego oraz nagród BEST SOLO oraz AUDIENCE AWARD za spektakl „inner place" na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym Solo/Duo w Budapeszcie. Zdobywczyni I nagrody za solo „Melancholia" na Ogólnopolskim Festiwalu ZAWIROWANIA DANCE w Warszawie. Tancerka w spektaklu „Room 40" Macieja Kuźmińskiego nagrodzonego przez publiczność podczas Polskiej Platformy Tańca w 2014 roku. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne. Dwukrotnie uczestniczka projektu badawczego tańca w Chinach.

DANIEL LEŻOŃ
Absolwent Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie. Obecnie występuje na deskach Och-Teatru, w spektaklu „Bal Manekinów", reż. Jerzy Stuhr oraz koordynuje projekty twórcze Imagination Space Center. Zdobywał wiedzę, umiejętności i narzędzia do świadomego uczestniczenia w procesach społecznych i kulturotwórczych studiując polonistykę na PWSZ w Tarnowie, Theatre Arts with Dance & Movement na Uniwersytecie w Derby oraz na Wydziale Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Asystent prof. Jerzego Święcha w roku akademickim 2014/15 oraz prof. Allena Kuharskiego w roku 2017/18. W 2017r. uczestniczył w 3rd China-CEEC Summer Dance Camp w Chengdu oraz projekcie badawczym dr. Jacka Łumińskiego Oral History of Dance in China w prowincji Syczuan. Od 2011r. aktor/ tancerz/ pedagog w międzynarodowych projektach teatru Stella Polaris z Norwegii; w 2016r. choreograf spektaklu „Circo Vita: i hvalens buk" reż. Per Spildra-Borg. Inne spektakle: „Iwona księżniczka Burgunda", reż. Ewa Wyskoczyl (2014), „Nowe Ateny", reż. Maciej Gorczyński (2016), „Bezdech", chor. Sylwia Hefczyńska-Lewandowska (2017).

WOJCIECH FURMAN
Praktykę taneczną rozpoczął w wieku 16 lat, od sportowego tańca towarzyskiego, z czego intensywnie korzysta do dziś. Z czasem wsiąknął w kontakt improwizację i taniec współczesny. Obecnie realizuje projekty w obszarze teatru i wideo tańca, mi.in: „SIKSIKA" (chor. Anna Krysiak, prod. STW Poznań), „Composer" (chor. Paulina Jaksim, PTT), „Myśl Ucieleśniona" (chor. Agnieszka Doberska). Współpracuje z Danielem Stryjeckim jako tancerz przy projektach video mappingu oraz z grupą Mozaika przy formach teatru tańca dla dzieci. Tańczył w ZEA, Niemczech, Rumunii, na Litwie i w Polsce. Na co dzień studiuje „Taniec w Kulturze Fizycznej" na AWF w Poznaniu oraz uczy się, korzystając m.in. z praktyki Fighting Monkey. Swoje myślenie o ruchu gromadzi pod hasłem „movement processing", gdzie szuka zorganizowania ruchu poprzez biomechaniczną komunikację i dostrojenie ciała, wykorzystując potencjał tkanek powięziowych i generując różnorodność propriocepcyjną. Nauczyciele, którzy kształtowali jego ruch i myślenie to m.in.: Joseph Frucek, Linda Kapetanea, Iwona Olszowska, Paulina Wycichowska, Alexandros Anastasiadis (Ultima Vez), Frey Faust, Edivaldo Ernesto, Matan Levkowich, Ray Chung, Witold Jurewicz, Sebastian Flegiel.

OSCAR MAFA
Pochodzi z Mysłowic, względnie też z Pretorii. Aktor, tancerz, student roku dyplomowego Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie im. St. Wyspiańskiego na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu. Wystąpił w spektaklach: „Gdzie jest Paweł?" w reżyserii Jana Peszka, „Stany Skupienia" w choreografii Jacka Przybyłowicza, „1725 m.n.p.m." w choreografii Joanny Chułek w ramach programu Scena dla tańca, „Konformista" w reżyserii Bartosza Szydłowskiego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie, „Carmen" w reżyserii Andrzeja Chyry, „Skazany na bluesa" w reżyserii Arkadiusza Jakubika, „Lorem Ipsum" w reżyserii Pawła Urbanowicza, „Rajza po Kaufhauzie" w koncepcji Doroty Furmaniuk oraz „Polonez alla Polacca" na niemiecką nutę w reżyserii Sebastiana Majewskiego. Finalista 7. edycji konkursu choreograficznego 3,2,1...taniec! oraz międzynarodowego festiwalu OPUS 1 za etiudę taneczną „5,6,7,i" w choreografii współtworzonej z Victorią Herczek. Członek nieformalnego kolektywu teatralnego Vagabond Physical Collective.

PAWEŁ URBANOWICZ
Absolwent Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Współpracował m.in. z Ineke Dubois (Codarts University for the Arts w Rotterdamie, Holandia), Jerzym Stuhrem, Edanem Gorlickim, Brianem Michaelsem (w Folkwang University of the Arts w Essen, Niemcy), Sylwią Hefczyńską-Lewandowską, Maciejem Gorczyńskim, Wojciechem Mochniejem (W & M Physical Theatre in Calgary, Kanada). Członek Stowarzyszenia Aktywności Społeczno-Artystycznej „Nie Po Drodze", Living Space Theatre oraz Vagabond Physical Collective. Jako tancerz kształcił się głównie w Polskiej Technice Tańca Współczesnego Jacka Łumińskiego, lecz jego alfabet ruchowy silnie bazuje również na technice Limona, Obstruction Technique, Floor Work i Dynamic Phrasing Macieja Kuźmińskiego czy Fighting Monkey Jozefa Frucka. Jako aktor i reżyser korzysta głównie z doświadczenia zdobytego podczas wieloletniej współpracy z Janem Peszkiem. Podczas tworzenia kreacji scenicznych bazuje na technikach aktorskich Michaiła Czechowa oraz zasadach kompozycji teatru instrumentalnego Bogusława Schaeffera.

MICHAŁ WOŹNICA
Tancerz, aktor, choreograf, czterokrotny zwycięzca maratonu tanecznego im. Bill'ego Haleya. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, specjalizacja Aktor Teatru Tańca (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im S. Wyspiańskiego). Taniec zajął kluczowe miejsce w jego życiu. Jako inspirację do twórczości artystycznej wybrał styl amerykańskich tańców swingowych z lat 20-tych, 30-tych i 40-tych. Prowadził agencję eventową „Swing Step", w ramach której organizował i występował w widowiskach rozrywkowych opartych na żywiołowych tańcach swingowych w unikalnej formule łączącej takie style jak lindy hop, authentic jazz, charleston, boogie woogie, rock and roll, shag, balboa i tzw. aerials/airsteps (elementy akrobatyki). W 2009 roku zdobył Mistrzostwo Polski w Rock and Roll'u lat 50-tych na turnieju w Zawierciu organizowanym przez Polskie Stowarzyszenie „Boogie Woogie". W tym samym roku w kategorii „Boogie Woogie" zdobył również Mistrzostwo Warszawy, zajął III miejsce na Mistrzostwach Polski oraz vice mistrzostwo w klasyfikacji Grand Prix Pucharu Polski w „Boogie Woogie". Startował w World Cup Boogie Woogie (WRRC) w Niemczech, Austrii i Finlandii. Półfinalista pierwszych edycji programów: „Mam Talent" (2008) oraz „Tylko Taniec" („Got to Dance", 2012). Wielokrotnie występował również w programie „Jaka to Melodia" (2009-2012) oraz „Jak Oni Śpiewają" (2011). Współpracował i występował w spektaklach m.in. Jacka Łumińskiego, Palle'go Granhøj, Jozefa Frucek, Anny Piotrowskiej, Wojciecha Kościelniaka, Jakuba Lewandowskiego, Sylwii Hefczyńskiej, Piotra Cieślaka, Anny Baumgart, Lorenza Salveti, Dominiki Knapik, Waldemara Raźniaka, Janusza Skubaczkowskiego, Claudii Jeschke. Od 2008 roku prowadzi warsztaty taneczne i animacje dla dzieci podczas balów, zabaw i urodzin.
Prasa o spektaklu:
„(...) Spektakl „Rozkosz" to utrzymana w onirycznym klimacie taneczna impresja na temat przyjemności rządzących umysłami współczesnego hedonistycznego społeczeństwa. To pokaz dobrego aktorstwa i popis sztuki tanecznej, a wszystko okraszone zostało ciekawymi pomysłami scenograficznymi.".
11 października 2018 r.: Różne oblicza „Rozkoszy", czyli premiera w Teatrze ROZBARK, Dziennik Zachodni, Magdalena Mikrut-Majeranek.
link do źródła: https://dziennikzachodni.pl/rozne-oblicza-rozkoszy-czyli-premiera-w-teatrze-rozbark-zdjecia/ar/13562602

„(...) Spektakl zainspirowany fotografiami legendy amerykańskiej fotografii portretowej i modowej: Irvinga Penna, tak jak jego zdjęcia, jest przejrzysty formalnie i pełen jakiegoś wizualnego dostojeństwa, elegancji. Błyszcząca czerwona podłoga otoczona czarnymi ścianami jest doskonałą platformą dla frakowych marynarek, w których opowiadają nam „Rozkosz" aktorzy. Ta oszczędność formy, znakomicie podbita przemyślanym światłem Pawła Murlika przenosi barokowy przepych treści i znaczeń, które każdy z nas winien interpretować poprzez swojego Erosa. Osobną ucztą jest w „Rozkoszy" muzyka Michała Lisa, która robi w spektaklu Rozbarku to, co lubię w teatrze najbardziej: nie dość, że towarzyszy opowieści, ale i sama opowiada na zupełnie innym poziomie, gdzieś pod spodem, dwa piętra niżej, budując swoją własną dramaturgię, pełną napięć i zderzeń. Aktorzy (którzy brali czynny twórczy udział w powstaniu spektaklu) mają w sobie nie tylko szlachetne dążenie tancerza do technicznej doskonałości, ale przede wszystkim są jacyś, są wyrazistymi osobowościami, a więc zakochujemy się w nich, chcemy na nich patrzeć... (...) „Rozkosz" w Rozbarku zdecydowanie jest wydarzeniem teatralnym 2018 roku, szczerym i doskonałym formalnie. Brakuje takiego teatru, w którym mamy do czynienia z efektem autonomiczne twórczego procesu, wzbijającego się od abstrakcji do konkretu i z powrotem. To po prostu trzeba zobaczyć.".
7 listopada 2018 r., Autor Krzysztof Knurek



(-) (-)
Materiał Teatru
11 lutego 2019
Spektakle
Rozkosz