Autor i dramat
Jest rzeczą oczywistą, choć wcale nie prostą, że dzieło literackie odsyła zawsze, w ten czy inny sposób, do autora. Trudno również zaprzeczyć, że pozycja autora w dramacie różni się od pozycji autora utworu powieściowego czy lirycznego. W książce poszukuje się m.in. wyjaśnienia, na czym polega owa odrębność. Podejmuje ona ważne, a rzadko rozpatrywane zagadnienia obecności autora w tekście dramatycznym, pokazując, iż o jej charakterze oraz przejawach decyduje dialog jako podstawowa forma językowej komunikacji. Próba lektury tekstu z takiej perspektywy zwraca zwłaszcza uwagę na tle występujących dzisiaj w badaniach literackich tendencji do dekonstrukcji podmiotu, do zamazywania podmiotowości wypowiedzi. Zasadniczą sprawą są możliwości ujawniania kategorii autora zarówno przez odbiorcę (krytyka), jak i przez samego piszącego we współczesnej dramaturgii w związku z zachodzącymi w niej przemianami, obejmującymi akcję, postać, słowo. Książka przynosi opis najbardziej charakterystycznych w tej mierze sposobów i technik, takich jak eksponowanie struktur narracyjnych, metateatr z jego licznymi odmianami, nawiązania intertekstualne.
Przedmiotem analizy w takim ujęciu jest twórczość Tadeusza Różewicza, Helmuta Kajzara, Bogusława Schaeffera pisarzy prezentujących odmienne koncepcje i sztuki dramatycznej, i teatru. Wskutek osobliwości wprowadzanych przez nich nowych form przekazu, docieranie do autora w przypadku każdego z tych twórców narzuca nieco inne, im właściwe, kwestie teoretyczne. Różnice te wynikają wskazuje Ewa Wąchocka nie tylko z poszukiwania obiektywnych środków wyrażania świata, ale również z bardziej lub mniej świadomej kreacji własnej roli jako dramatopisarza. Doświadczenia w kształtowaniu "własnego języka", własnej postaci teatru, które wiążą się z prezentacją rzeczywistości, są bowiem także aktem autoprezentacji.
oprawa broszurowa foliowana
indeks nazwisk
summ., rez.
ISBN 83-226-0861-6
