Ziemia popiołów i diamentów. Moje terminowanie w Polsce
\"Pierwsza część książki - Ziemia popiołu i diamentów - to fragment podziemnej historii teatru i historia pewnej miłości. Napisałem ją, by dać świadectwo o tamtych kilku latach decydujących dla teatru drugiej połowy dwudziestego wieku; latach, w których rodził się i krzepł teatralny bunt Jerzego Grotowskiego, Ludwika Flaszena, Jerzego Gurawskiego i maleńkiej grupki aktorów skupionych wokół nich. Kontekst wyznacza socjalistyczna Polska w okresie naznaczonym szarością policyjnego reżimu i jednocześnie żarem życia intelektualnego i artystycznego, w którym splatały się wyzwoleńczy krzyk i mozolne, \"rzemieślnicze\" dążenie do wolności\". (Eugenio Barba, fragment książki)
Eugenio Barba - urodzony 29 października 1936 roku w południowych Włoszech. W 1954 r. wyemigrował do Norwegii, gdzie pracował jako spawacz i marynarz. W latach 1961-1964 studiował krótko reżyserię w Warszawie i był asystentem Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w Opolu. W 1963 r., po podróży do Indii, opublikował esej o teatrze Kathakali, wówczas jeszcze mało znanym na Zachodzie. W 1964 r. założył w Oslo skandynawski teatr laboratoryjny Odin Teatret, który w 1966 r. przeniósł się do Holstebro w Danii, gdzie pracuje do dziś. Wyreżyserował ponad 20 przedstawień, prezentowanych na licznych tournées zagranicznych. W 1979 r. założył Międzynarodową Szkołę Antropologii Teatru (ISTA). Otrzymał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Arhus (Dania), Ayacucho (Peru), Bolonii (Włochy), Montrealu (Kanada) i Warszawie (2003). Opublikował wiele książek, z których po polsku ukazały się: Ziemia popiołu i diamentów. Moje terminowanie w Polsce (Ośrodek Grotowskiego, 2001) oraz Teatr. Samotność, rzemiosło, bunt (Instytut Kultury Polskiej UW, 2003). W przygotowaniu jest polskie wydanie Canoe z papieru. Traktat o antropologii teatru.
