Ida Kamińska

Aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, dyrektorka teatru.
Urodziła się 4 września 1899 w Odessie, zmarła 21 maja 1980 w Nowym Jorku.
Jedna z największych aktorek w historii żydowskiej sceny teatralnej. W latach 1949–1953 dyrektor Teatru Żydowskiego w Łodzi, w latach 1953–1955 Teatru Żydowskiego we Wrocławiu i następnie w latach 1955–1968 Teatru Żydowskiego w Warszawie.
Córka Estery Racheli Kamińskiej i Abrahama Izaaka Kamińskiego, siostra Reginy Kamińskiej, matka Ruth Turkow.
W 1916 ukończyła gimnazjum i po raz pierwszy zadebiutowała na scenie Teatru Żydowskiego w Warszawie, który 3 lata wcześniej założyli jej rodzice. Przez dwa lata grała głównie w przedstawieniach operetkowych. Po śmierci ojca w 1918 wyjechała z matką na występy na Ukrainę, skąd powróciła w 1921. Od tego czasu grała w Teatrze Centralnym na Lesznie kierowanym przez Ester Rachel Kamińską oraz gościnnie w Trupie Wileńskiej. W latach 1924-28 prowadziła wraz ze swoim pierwszym mężem Zygmuntem Turkowem Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny. W latach 1931-1932 przebywała na występach w Belgii i Francji. Od 1933 kierowała własnym zespołem teatralnym, który od 1937 miał siedzibę w Teatrze Nowości przy ulicy Bielańskiej. Po wybuchu II wojny światowej Kamińska opuściła Warszawę i dotarła do Lwowa, gdzie władze komunistyczne powierzyły jej kierowanie Państwowym Teatrem Żydowskim. Po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki, w czerwcu 1941 wyjechała do Równego, a następnie do Frunze, stolicy Kirgistanu. Tam zorganizowała zespół i przez dwa lata wystawiała sztuki w miejscowej filharmonii oraz innych miastach republik radzieckich. W latach 1944-46 Kamińska pracowała w moskiewskim radiu w audycjach polskich i obcojęzycznych. W 1947 wróciła do Polski i zamieszkała w Warszawie. W 1948 władze komunistyczne zaproponowały jej zorganizowanie państwowego teatru żydowskiego w Łodzi, którego w latach 1949-1953 była dyrektorem. Następnie w latach 1953-1955 była dyrektorem Dolnośląskiego Teatru Żydowskiego we Wrocławiu, a od 1955 dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel Kamińskiej w Warszawie. Po wydarzeniach marca 1968 wyjechała z rodziną i większością zespołu Teatru Żydowskiego do Wiednia, skąd następnie udała się do Tel Awiwu, gdzie wystawiła kilka przedstawień. Przed końcem 1968 dotarła do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Nowym Jorku, gdzie usiłowała założyć Yiddish Theater, ale wysiłki te nie zostały zakończone powodzeniem.
W 1993 (18.10) w Warszawie w Alejach Jerozolimskich 101 odsłonięto tablicę upamiętniającą jej miejsce zamieszkania. Podobne tablice znajdują się na ścianach na budynku Teatru Kameralnego (dawniej Dolnośląskiego Teatru Żydowskiego) przy ulicy Świdnickiej we Wrocławiu oraz Teatru Nowego w Łodzi. Od 2005 Teatr Żydowski w Warszawie nosi również jej imię.

rk
Źródła: Filmpolski, Wikipedia

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...