Bogusław Danielewski
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 16 IV 1928 roku w Gdyni.
Początkowo występował na scenie Estrady Bałtyckiej i Państwowego Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1948-1949). Następnie znalazł się w zespole Teatru Młodego Widza we Wrocławiu (1949-1953). W tym czasie zdał aktorski egzamin eksternistyczny (1951). Z Wrocławia przeniósł się ponownie do Państwowego Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1953), by od roku 1954 osiąść w Teatrze Polskim we Wrocławiu (do roku 1969 pod nazwą Państwowe Teatry Dramatyczne we Wrocławiu).
Wespół z Henrykiem Tomaszewskim i Andrzejem Barskim tworzył w roku 1956 pierwsze kierownictwo artystyczne Studia Pantomimy przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu (dziś Wrocławski Teatr Pantomimy im. H. Tomaszewskiego) - zajmował się administracją i sprawami organizacyjnymi. Wykładowca w Studium Aktorskim przy Teatrze Polskim we Wrocławiu (1976-1977). Prowadził też długoletnią (ponad 20 lat, od roku 1973) działalność pedagogiczną na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Tamże na zamówienie z Włoch wystawił Zemstę nietoperza Johanna Straussa, która w roku 1990 została znakomicie przyjęta przez publiczność w czasie tournée po Italii. W roku 1994 z kolei zrealizował w Filharmonii Opolskiej na zamówienie kontrahenta niemieckiego spektakl Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusa Mozarta, który spotkał się z aplauzem niemieckiej publiczności. Brał udział w Czytaniach w ramach "Czynnych poniedziałków" w Teatrze Polskim we Wrocławiu: Koperta, szparagi i seks Tomasza Mana (reż. Tomasz Man, 1 X 2007), Pamiątki Krzysztofa Czeczota (reż. Krzysztof Czeczot, 10 III 2008), Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego (reż. Katarzyna Michałkiewicz, 15 VI 2009), Nadobnisie i koczkodany Stanisława Ignacego Witkiewicza (reż. Jakub Porcari, 21 IX 2009) oraz Książę Niezłom Mateusza Pakuły (reż. Jakub Porcari, 10 V 2010).
rk
Źródło: Wrocławski Teatr Współczesny
Początkowo występował na scenie Estrady Bałtyckiej i Państwowego Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1948-1949). Następnie znalazł się w zespole Teatru Młodego Widza we Wrocławiu (1949-1953). W tym czasie zdał aktorski egzamin eksternistyczny (1951). Z Wrocławia przeniósł się ponownie do Państwowego Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1953), by od roku 1954 osiąść w Teatrze Polskim we Wrocławiu (do roku 1969 pod nazwą Państwowe Teatry Dramatyczne we Wrocławiu).
Wespół z Henrykiem Tomaszewskim i Andrzejem Barskim tworzył w roku 1956 pierwsze kierownictwo artystyczne Studia Pantomimy przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu (dziś Wrocławski Teatr Pantomimy im. H. Tomaszewskiego) - zajmował się administracją i sprawami organizacyjnymi. Wykładowca w Studium Aktorskim przy Teatrze Polskim we Wrocławiu (1976-1977). Prowadził też długoletnią (ponad 20 lat, od roku 1973) działalność pedagogiczną na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Tamże na zamówienie z Włoch wystawił Zemstę nietoperza Johanna Straussa, która w roku 1990 została znakomicie przyjęta przez publiczność w czasie tournée po Italii. W roku 1994 z kolei zrealizował w Filharmonii Opolskiej na zamówienie kontrahenta niemieckiego spektakl Czarodziejski flet Wolfganga Amadeusa Mozarta, który spotkał się z aplauzem niemieckiej publiczności. Brał udział w Czytaniach w ramach "Czynnych poniedziałków" w Teatrze Polskim we Wrocławiu: Koperta, szparagi i seks Tomasza Mana (reż. Tomasz Man, 1 X 2007), Pamiątki Krzysztofa Czeczota (reż. Krzysztof Czeczot, 10 III 2008), Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego (reż. Katarzyna Michałkiewicz, 15 VI 2009), Nadobnisie i koczkodany Stanisława Ignacego Witkiewicza (reż. Jakub Porcari, 21 IX 2009) oraz Książę Niezłom Mateusza Pakuły (reż. Jakub Porcari, 10 V 2010).
rk
Źródło: Wrocławski Teatr Współczesny
