Edmund Fidler
Aktor radiowy, teatralny i telewizyjny.
W 1930 został zatrudniony jako adept w Teatrze Ateneum w Warszawie, gdzie już jako aktor zadebiutował rolą Dezertera w spektaklu „Kapitan z Koepenick" Carla Zuckmayera w reżyserii Leona Schillera (premiera 3 listopada 1932).
Do rozpoczęcia wojny zatrudniony w Teatrze Kameralnym w Warszawie (1934-1935), Teatrze Miejskim w Łodzi (1935-1936).
Po wojnie zagrał w Teatrze Powszechnym TUR w Łodzi (filii Teatru Wojska Polskiego) w spektaklu „Mariusz" Marcela Pagnola w reżyserii Aleksandra Zelwerowicza (9 marca 1946).
W 1953 zatrudniony został w warszawskim Teatrze Współczesnym gdzie w 1978 przeszedł na emeryturę. Już na emeryturze pozostał czynny zawodowo i grał do 1989 w kilku spektaklach: „Wiśniowy sad" Antoniego Czechowa, w reżyserii Macieja Prusa, „Kordian" Juliusza Słowackiego w reżyserii Erwina Axera, „Przebudzenie wiosny" Franka Wedekinda w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego. W sumie w czasie zawodowej kariery uczestniczył w teatrach dramatycznych w ponad pięćdziesięciu spektaklach.
Swoją obecność zaznaczył też w Teatrze Telewizji, gdzie wystąpił w 35 premierach tego teatru.
Niezwykłą aktywność wykazywał w Teatrze Polskiego Radia. Jego dorobek, to ponad trzysta pięćdziesiąt ról na przestrzeni 45 lat. To rzadki przypadek takiej aktywności w Teatrze Polskiego Radia.
Rozpoczął od jednego z pierwszych słuchowisk TPR „Trzy byliny: "Wołga Wsiesławicz" Anonima w reżyserii Jerzego Kreczmara z muzyką Witolda Lutosławskiego (premiera 17 sierpnia 1948). Brał udział w wielu radiowych projektach cyklicznych np.: „Teatr Uniwersalny Eterek" i „Kabaret Starszych Panów" Jeremiego Przybory, „Kollokacja" Józefa Korzeniowskiego, „Lalka" Bolesława Prusa ale przede wszystkim uczestniczył i współtworzył realizacje wielkich tytułów literatury polskiej i światowej adaptowane na potrzeby radiowych słuchowisk.
Do rozpoczęcia wojny zatrudniony w Teatrze Kameralnym w Warszawie (1934-1935), Teatrze Miejskim w Łodzi (1935-1936).
Po wojnie zagrał w Teatrze Powszechnym TUR w Łodzi (filii Teatru Wojska Polskiego) w spektaklu „Mariusz" Marcela Pagnola w reżyserii Aleksandra Zelwerowicza (9 marca 1946).
W 1953 zatrudniony został w warszawskim Teatrze Współczesnym gdzie w 1978 przeszedł na emeryturę. Już na emeryturze pozostał czynny zawodowo i grał do 1989 w kilku spektaklach: „Wiśniowy sad" Antoniego Czechowa, w reżyserii Macieja Prusa, „Kordian" Juliusza Słowackiego w reżyserii Erwina Axera, „Przebudzenie wiosny" Franka Wedekinda w reżyserii Krzysztofa Zaleskiego. W sumie w czasie zawodowej kariery uczestniczył w teatrach dramatycznych w ponad pięćdziesięciu spektaklach.
Swoją obecność zaznaczył też w Teatrze Telewizji, gdzie wystąpił w 35 premierach tego teatru.
Niezwykłą aktywność wykazywał w Teatrze Polskiego Radia. Jego dorobek, to ponad trzysta pięćdziesiąt ról na przestrzeni 45 lat. To rzadki przypadek takiej aktywności w Teatrze Polskiego Radia.
Rozpoczął od jednego z pierwszych słuchowisk TPR „Trzy byliny: "Wołga Wsiesławicz" Anonima w reżyserii Jerzego Kreczmara z muzyką Witolda Lutosławskiego (premiera 17 sierpnia 1948). Brał udział w wielu radiowych projektach cyklicznych np.: „Teatr Uniwersalny Eterek" i „Kabaret Starszych Panów" Jeremiego Przybory, „Kollokacja" Józefa Korzeniowskiego, „Lalka" Bolesława Prusa ale przede wszystkim uczestniczył i współtworzył realizacje wielkich tytułów literatury polskiej i światowej adaptowane na potrzeby radiowych słuchowisk.
