Filip Łobodziński
Dziennikarz, muzyk, prezenter, korespondent zagraniczny, aktor, tłumacz literatury hiszpańskojęzycznej i wierszy.
Urodził się 24 marca 1959 w Warszawie.
Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1978).
W dzieciństwie wystąpił w filmach Abel, twój brat Janusza Nasfetera (1970), Podróż za jeden uśmiech (1971) i Stawiam na Tolka Banana Stanisława Jędryki (1973), Poszukiwany, poszukiwana Stanisława Barei (1973) oraz Mysz Wiktora Skrzyneckiego (1979). Podkładał również głos do polskich wersji językowych filmów zagranicznych. W 2009, po 30 latach przerwy, powrócił na ekran w krótkometrażowym filmie Groby.
Wystąpił w teledysku Yugopolis i Macieja Maleńczuka Gdzie są przyjaciele moi, w którym wraz z Henrykiem Gołębiewskim odtworzył rolę z serialu Podróż za jeden uśmiech.
Na studiach iberystycznych, wspólnie z Jarosławem Gugałą, założył grupę muzyczną o nazwie Zespół Reprezentacyjny, z którą nagrał płyty: Za nami noc... (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993), Kumple to grunt (2007) i Mur – piosenki Lluisa Llacha (2014). Zespół, w którym Łobodziński jest gitarzystą i wokalistą, wykonuje piosenki katalońskiego barda Lluisa Llacha i francuskiego piosenkarza Georges’a Brassensa. We wrześniu 2005 w Barcelonie wręczył Lluisowi Llachowi medal na 25-lecie „Solidarności”.
Od 1983 współpracuje (sporadycznie) z zespołem Filharmonia im. Romualda Traugutta, specjalizującym się w polskim repertuarze patriotycznym.
Jest autorem hiszpańskich tekstów dwóch piosenek śpiewaczki operowej Małgorzaty Walewskiej na płycie Mezzo oraz trzech polskich tekstów piosenek do płyty Ciepło zimno jazzowej wokalistki Anny Serafińskiej i piosenki „Ema”, wykonywanej przez Pawła Kukiza na płycie Yugoton.
Jest autorem wszystkich polskich tekstów na płytę I na co mi to było Justyny Steczkowskiej i serbskiej Boban i Marko Marković Orkestar[2].
W 2000 opublikował wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem książkę Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury.
Napisał wstęp do wyboru piosenek hiszpańskojęzycznych, które w 2002 ukazały się na dwupłytowym wydawnictwie Vive El Amor - Tańcząc Z Bykiem Pod Rękę....
Od 1988 pracuje jako dziennikarz. Najpierw muzyczny w miesięcznikach „Non Stop” (1988–1989) i „Rock’n’Roll” (1990–1991), potem redaktor działu zagranicznego dziennika „Obserwator Codzienny” (1992). Od 1992 do 2000 w redakcji Wiadomości TVP1, gdzie pracował jako reporter, wydawca, korespondent zagraniczny i prezenter. Przez pewien czas (1994) prowadził program Kawa czy herbata?.
W tym czasie współpracował też z miesięcznikami „Machina” i „Max” oraz radiową Trójką.
W 1999 w Hawanie brał udział w rozmowach przedstawicieli dawnej polskiej i węgierskiej opozycji demokratycznej z dysydentami kubańskimi.
Po odejściu z telewizji krótko działał jako copywriter w agencji reklamowej Young & Rubicam, by w 2001 wejść do redakcji tygodnika „Przekrój”. Od 2004 do 2011 był dziennikarzem tygodnika „Newsweek Polska”.
Od marca do grudnia 2009 był prowadzącym wznowionego po 5 latach programu kulturalnego TVP Pegaz. 5 grudnia program ponownie znikł z anteny TVP.
Od sierpnia do października 2012 współpracował z kanałem Polsat News jako prowadzący program publicystyki międzynarodowej To był dzień na świecie.
Był współautorem wydanego przez Instytut Adama Mickiewicza kalendarza na rok 2009 – 1989 – Year of Peaceful Revolutions – 2009 – Twenty Years After. Zredagowany po angielsku kalendarz służył unaocznieniu zachodniej opinii publicznej roli Polski i Polaków w przemianach 1989 roku.
Od września 2013 na antenie TVN24 prowadzi wraz z Agatą Passent program Xięgarnia.
Przez dwa lata (2013-2015) był także pracownikiem Departamentu Komunikacji Społecznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Obecnie pracuje w NIK.
Od 1995 tłumaczy literaturę z języka hiszpańskiego (m.in. Klub Dumas, Fechtmistrz, Szachownica flamandzka i cykl Przygody kapitana Alatriste Artura Pereza-Reverte (nagroda Instytutu Cervantesa w Warszawie za najlepszy przekład 2004 roku), Córka kanibala Rosy Montero, Zeszyty don Rigoberta Maria Vargasa Llosy, Na tropie Klingsora Jorge Volpiego) oraz piosenki z języka angielskiego, głównie do filmów dziecięcych (m.in. Król Lew, Toy Story, Aladyn, Szmacianki-Gałganki, Kacze opowieści, Chip i Dale Brygada RR) i dla teatru (piosenki Latającego Cyrku Monty Pythona).
W 1995 przetłumaczył i wykonał piosenki do dobranocki BBC Pajączek. Jest też autorem nowego przekładu autobiografii Milesa Davisa Miles. Autobiografia.
24 marca 2017 (58. rocznicę urodzin) ukazała się płyta z piosenkami Boba Dylana tłumaczonymi przez Filipa Łobodzińskiego. Piosenki te tłumaczył i gromadził od lat. Marzył o tym, żeby udało się je zaprezentować na koncertach i zarejestrować. Z pomocą zaprzyjaźnionych muzyków z zespołu dylan.pl, a także gościnnych wokalistów w osobach Marii Sadowskiej, Pablopavo, Muńka Staszczyka, Organka i innych, pomysł udało się zrealizować.
Jest w trzecim związku małżeńskim. Ojciec dwóch córek.
Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1978).
W dzieciństwie wystąpił w filmach Abel, twój brat Janusza Nasfetera (1970), Podróż za jeden uśmiech (1971) i Stawiam na Tolka Banana Stanisława Jędryki (1973), Poszukiwany, poszukiwana Stanisława Barei (1973) oraz Mysz Wiktora Skrzyneckiego (1979). Podkładał również głos do polskich wersji językowych filmów zagranicznych. W 2009, po 30 latach przerwy, powrócił na ekran w krótkometrażowym filmie Groby.
Wystąpił w teledysku Yugopolis i Macieja Maleńczuka Gdzie są przyjaciele moi, w którym wraz z Henrykiem Gołębiewskim odtworzył rolę z serialu Podróż za jeden uśmiech.
Na studiach iberystycznych, wspólnie z Jarosławem Gugałą, założył grupę muzyczną o nazwie Zespół Reprezentacyjny, z którą nagrał płyty: Za nami noc... (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993), Kumple to grunt (2007) i Mur – piosenki Lluisa Llacha (2014). Zespół, w którym Łobodziński jest gitarzystą i wokalistą, wykonuje piosenki katalońskiego barda Lluisa Llacha i francuskiego piosenkarza Georges’a Brassensa. We wrześniu 2005 w Barcelonie wręczył Lluisowi Llachowi medal na 25-lecie „Solidarności”.
Od 1983 współpracuje (sporadycznie) z zespołem Filharmonia im. Romualda Traugutta, specjalizującym się w polskim repertuarze patriotycznym.
Jest autorem hiszpańskich tekstów dwóch piosenek śpiewaczki operowej Małgorzaty Walewskiej na płycie Mezzo oraz trzech polskich tekstów piosenek do płyty Ciepło zimno jazzowej wokalistki Anny Serafińskiej i piosenki „Ema”, wykonywanej przez Pawła Kukiza na płycie Yugoton.
Jest autorem wszystkich polskich tekstów na płytę I na co mi to było Justyny Steczkowskiej i serbskiej Boban i Marko Marković Orkestar[2].
W 2000 opublikował wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem książkę Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury.
Napisał wstęp do wyboru piosenek hiszpańskojęzycznych, które w 2002 ukazały się na dwupłytowym wydawnictwie Vive El Amor - Tańcząc Z Bykiem Pod Rękę....
Od 1988 pracuje jako dziennikarz. Najpierw muzyczny w miesięcznikach „Non Stop” (1988–1989) i „Rock’n’Roll” (1990–1991), potem redaktor działu zagranicznego dziennika „Obserwator Codzienny” (1992). Od 1992 do 2000 w redakcji Wiadomości TVP1, gdzie pracował jako reporter, wydawca, korespondent zagraniczny i prezenter. Przez pewien czas (1994) prowadził program Kawa czy herbata?.
W tym czasie współpracował też z miesięcznikami „Machina” i „Max” oraz radiową Trójką.
W 1999 w Hawanie brał udział w rozmowach przedstawicieli dawnej polskiej i węgierskiej opozycji demokratycznej z dysydentami kubańskimi.
Po odejściu z telewizji krótko działał jako copywriter w agencji reklamowej Young & Rubicam, by w 2001 wejść do redakcji tygodnika „Przekrój”. Od 2004 do 2011 był dziennikarzem tygodnika „Newsweek Polska”.
Od marca do grudnia 2009 był prowadzącym wznowionego po 5 latach programu kulturalnego TVP Pegaz. 5 grudnia program ponownie znikł z anteny TVP.
Od sierpnia do października 2012 współpracował z kanałem Polsat News jako prowadzący program publicystyki międzynarodowej To był dzień na świecie.
Był współautorem wydanego przez Instytut Adama Mickiewicza kalendarza na rok 2009 – 1989 – Year of Peaceful Revolutions – 2009 – Twenty Years After. Zredagowany po angielsku kalendarz służył unaocznieniu zachodniej opinii publicznej roli Polski i Polaków w przemianach 1989 roku.
Od września 2013 na antenie TVN24 prowadzi wraz z Agatą Passent program Xięgarnia.
Przez dwa lata (2013-2015) był także pracownikiem Departamentu Komunikacji Społecznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Obecnie pracuje w NIK.
Od 1995 tłumaczy literaturę z języka hiszpańskiego (m.in. Klub Dumas, Fechtmistrz, Szachownica flamandzka i cykl Przygody kapitana Alatriste Artura Pereza-Reverte (nagroda Instytutu Cervantesa w Warszawie za najlepszy przekład 2004 roku), Córka kanibala Rosy Montero, Zeszyty don Rigoberta Maria Vargasa Llosy, Na tropie Klingsora Jorge Volpiego) oraz piosenki z języka angielskiego, głównie do filmów dziecięcych (m.in. Król Lew, Toy Story, Aladyn, Szmacianki-Gałganki, Kacze opowieści, Chip i Dale Brygada RR) i dla teatru (piosenki Latającego Cyrku Monty Pythona).
W 1995 przetłumaczył i wykonał piosenki do dobranocki BBC Pajączek. Jest też autorem nowego przekładu autobiografii Milesa Davisa Miles. Autobiografia.
24 marca 2017 (58. rocznicę urodzin) ukazała się płyta z piosenkami Boba Dylana tłumaczonymi przez Filipa Łobodzińskiego. Piosenki te tłumaczył i gromadził od lat. Marzył o tym, żeby udało się je zaprezentować na koncertach i zarejestrować. Z pomocą zaprzyjaźnionych muzyków z zespołu dylan.pl, a także gościnnych wokalistów w osobach Marii Sadowskiej, Pablopavo, Muńka Staszczyka, Organka i innych, pomysł udało się zrealizować.
Jest w trzecim związku małżeńskim. Ojciec dwóch córek.
