Helena Zarembina
Aktorka teatralna i filmowa.
Urodziła się 6 maja 1895 w Mohylewie nad Dnieprem (Białoruś). Zmarła 9 stycznia 1960 w Częstochowie.
Córka Marcina i Florentyny Soenbergów. W 1922 ukończyła Szkołę Dramatyczną w Warszawie. W sezonie 1923/24 debiutowała w Teatrze im. Fredry w Warszawie, w sezonie 1928/29 występowała w Teatrze Polskim w Warszawie, w 1929/30 w Teatrze Miejskim w Lublinie, w 1930/31 w Toruniu, w 1931/32 w Teatrze Polskim w Poznaniu, w 1932/33 w operetce łódzkiej, w 1933 w warszawskim Teatrze 830, w sezonie 1933/34 w Teatrze Rozmaitości, w 1934/35 Teatrze Ateneum, w 1935 w Teatrze Aktora i w Teatrze Wielkiej Rewii, w 1937 w Teatrze, a od 1938 do wybuchu II wojny świat. w Teatrze Kameralnym w Częstochowie.
Występowała również w filmach polskich. W 1933 – „Dwanaście krzeseł”, „Zabawka”; 1935 –„ABC miłości”, „Antek policmajster”, „Wacuś”; 1936 – „Ada, to nie wypada”; „Pan Twardowski”, „Straszny dwór”, „Tajemnica panny Brinx”; 1937 – „Królowa przedmieścia”, „Trójka hultajska”, „Znachor”; 1938 – „Profesor Wilczur”, „Sygnały”, „Za zasłoną”; 1939 – „Biały murzyn”, „Złota maska”.
Ostatnią rolą filmową była postać staruszki w „Trzy kobiety” w reżyserii Stanisława Różewicza (1956).
Po wyzwoleniu w 1945 rozpoczęła pracę w teatrze częstochowskim i występowała tam do 1957, kiedy przeniosła się do Teatru Zagłębia w Sosnowcu. Grała m.in. Służącą "Zalotnicy niebiescy", Kwiaciarkę "Przedmieście", Rozynę "Królowa nocy", Tadrachową "Moralność pani Dulskiej", Żelazną "Panna Maliczewska".
Ostatnią rolą teatralną była postać Fiewdotii w „Rewizorze” Mikołaja Gogola w reżyserii Władysława Szypulskiego(premiera 22 października 1955).
Opracował: Ryszard Klimczak
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski, Teatr Zagłębia
Córka Marcina i Florentyny Soenbergów. W 1922 ukończyła Szkołę Dramatyczną w Warszawie. W sezonie 1923/24 debiutowała w Teatrze im. Fredry w Warszawie, w sezonie 1928/29 występowała w Teatrze Polskim w Warszawie, w 1929/30 w Teatrze Miejskim w Lublinie, w 1930/31 w Toruniu, w 1931/32 w Teatrze Polskim w Poznaniu, w 1932/33 w operetce łódzkiej, w 1933 w warszawskim Teatrze 830, w sezonie 1933/34 w Teatrze Rozmaitości, w 1934/35 Teatrze Ateneum, w 1935 w Teatrze Aktora i w Teatrze Wielkiej Rewii, w 1937 w Teatrze, a od 1938 do wybuchu II wojny świat. w Teatrze Kameralnym w Częstochowie.
Występowała również w filmach polskich. W 1933 – „Dwanaście krzeseł”, „Zabawka”; 1935 –„ABC miłości”, „Antek policmajster”, „Wacuś”; 1936 – „Ada, to nie wypada”; „Pan Twardowski”, „Straszny dwór”, „Tajemnica panny Brinx”; 1937 – „Królowa przedmieścia”, „Trójka hultajska”, „Znachor”; 1938 – „Profesor Wilczur”, „Sygnały”, „Za zasłoną”; 1939 – „Biały murzyn”, „Złota maska”.
Ostatnią rolą filmową była postać staruszki w „Trzy kobiety” w reżyserii Stanisława Różewicza (1956).
Po wyzwoleniu w 1945 rozpoczęła pracę w teatrze częstochowskim i występowała tam do 1957, kiedy przeniosła się do Teatru Zagłębia w Sosnowcu. Grała m.in. Służącą "Zalotnicy niebiescy", Kwiaciarkę "Przedmieście", Rozynę "Królowa nocy", Tadrachową "Moralność pani Dulskiej", Żelazną "Panna Maliczewska".
Ostatnią rolą teatralną była postać Fiewdotii w „Rewizorze” Mikołaja Gogola w reżyserii Władysława Szypulskiego(premiera 22 października 1955).
Opracował: Ryszard Klimczak
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego, FilmPolski, Teatr Zagłębia
