Jerzy Żydkiewicz
Aktor teatralny, telewizyjny, filmowy i radiowy.
Urodził się 29 lipca 1932 w Warszawie. Zmarł15 kwietnia 2019 w Warszawie.
W 1957 roku ukończył studia na PWST w Warszawie.
Debiutował 30 kwietnia 1956 rolą Ławnika I w spektaklu „Wyjątek i reguła” Bertolta Brechta w reż. Jana Kulczyńskiego w Teatrze Polskim w Warszawie. Występował w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1957-59) oraz w teatrach warszawskich: Teatrze Ziemi Mazowieckiej (1959-78) i Teatrze Popularnym (1978-88) Wystąpił w ponad siedemdziesięciu spektaklach teatralnych, a ostatnim była „Historia” Witolda Gombrowicza w reż. Wojciecha Maryańskiego w Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (15 września 1990).
W Teatrze Telewizji zagrał w kilku spektaklach m. in. „Balladyna” Juliusza Słowackiego w reż. Aleksandra Bardiniego (23 kwietnia 1954).
W Teatrze Polskiego Radia wystąpił w dwóch słuchowiskach: „Raport o gruszce” Andrzeja Wróblewskiego i Andrzeja Żarneckiego w reż. Juliusza Owidzkiego (28 września 1966) oraz „Jenny” Erskine Caldwell w reż. Zbigniewa Kopałko (10 maja 1968).
Na kinowym ekranie debiutował 10 grudnia 1972 w filmie ”Trzeba zabić tę miłość” w reż. Janusza Morgensterna. Zagrał także w „Złocie dezerterów” w reż. Janusza Majewskiego (4 grudnia 1998).
Pochowany na Cmentarzu Wolskim w Warszawie.
W 1957 roku ukończył studia na PWST w Warszawie.
Debiutował 30 kwietnia 1956 rolą Ławnika I w spektaklu „Wyjątek i reguła” Bertolta Brechta w reż. Jana Kulczyńskiego w Teatrze Polskim w Warszawie. Występował w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1957-59) oraz w teatrach warszawskich: Teatrze Ziemi Mazowieckiej (1959-78) i Teatrze Popularnym (1978-88) Wystąpił w ponad siedemdziesięciu spektaklach teatralnych, a ostatnim była „Historia” Witolda Gombrowicza w reż. Wojciecha Maryańskiego w Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (15 września 1990).
W Teatrze Telewizji zagrał w kilku spektaklach m. in. „Balladyna” Juliusza Słowackiego w reż. Aleksandra Bardiniego (23 kwietnia 1954).
W Teatrze Polskiego Radia wystąpił w dwóch słuchowiskach: „Raport o gruszce” Andrzeja Wróblewskiego i Andrzeja Żarneckiego w reż. Juliusza Owidzkiego (28 września 1966) oraz „Jenny” Erskine Caldwell w reż. Zbigniewa Kopałko (10 maja 1968).
Na kinowym ekranie debiutował 10 grudnia 1972 w filmie ”Trzeba zabić tę miłość” w reż. Janusza Morgensterna. Zagrał także w „Złocie dezerterów” w reż. Janusza Majewskiego (4 grudnia 1998).
Pochowany na Cmentarzu Wolskim w Warszawie.
