Urodziła się 5 lutego 1930 w Gnaszynie (Częstochowa). Zmarła 7 sierpnia 1991 w Warszawie.
Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie w 1949, następnie w 1953 studia w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie.
Debiutowała w Teatrze Wybrzeże rolą Katii w Barbarzyńcach w grudniu 1953. Zanim przeprowadziła się do Warszawy w 1955, zagrała jeszcze w sztukach: Nie igra się z miłością i Panna bez posagu.
Od stycznia 1955 grała w teatrach warszawskich: w Teatrze Narodowym (1955–1957), Teatrze Współczesnym (1957–1963), Teatrze Komedia (1964–1967), Studenckim Teatrze Satyryków (1969–1972), Teatrze Rozmaitości (1972–1985) oraz Teatrze Polskim (1985–1991). W 1976, w duetach z Violettą Villas, występowała w Stanach Zjednoczonych dla tamtejszej polonii.
Kreowała role dramatyczne i charakterystyczne. Sukces odniosła jej rola Polly w „Operze za 3 grosze” Bertolda Brechta w reżyserii Konrada Swinarskiego (1958). Jej ostatnią rolą teatralną była Eleonora w Tangu (1990) wyreżyserowanym przez Kazimierza Dejmka.
Grała także w spektaklach Teatru Telewizji. Świetnie oceniono już jej debiut – rolę Kleopatry w „Cezarze i Kleopatrze” (1956) w reżyserii Gustawa Holoubka. Równie pozytywne recenzje zebrała jej rola w „Apollu z Bellac” (1958) w reżyserii Adama Hanuszkiewicza – jej kreację Agnieszki powszechnie chwalono za udane połączenie skromności i zmysłowości.
Jako aktorka filmowa zadebiutowała w filmie „Ewa chce spać” (1957). Wystąpiła w trzydziestu trzech filmach, najczęściej w rolach drugoplanowych i epizodycznych. Zazwyczaj grała niezależne i uwodzące kobiety, dzięki czemu w latach 60. i 70. XX w. uchodziła za symbol seksu.
Rolę wiodącą dostała w filmie „Jutro premiera” (1962), w którym zagrała młodą, inteligentną i niepunktualną aktorkę Barbarę. Znaczące w jej filmografii tytuły to również „Lekarstwo na miłość” (1966) i „Jowita” (1967).
W 1974 wcieliła się w postać Lucy Zuckerowej w „Ziemi obiecanej”, której premiera odbyła się w lutym 1975.
Za jedną z najważniejszych aktorskich kreacji uchodzi jej rola w wschodnioniemieckim trzyodcinkowym serialu „Hotel Polanów i jego goście” (1982). Zagrała w nim Józefinę Polanową, nestorkę żydowskiego rodu prowadzącego hotel Bohemia w Grenzbrunn.
W latach 1960–1966 występowała w Kabarecie Starszych Panów. Do historii polskiej piosenki rozrywkowej weszły jej wykonania utworów, m.in. „Bo we mnie jest seks”, „Z kim tak Ci będzie źle jak ze mną” czy „Dla ciebie jestem sobą”. Udział w programach Kabaretu przyniósł jej największą popularność i najbardziej utrwalił wizerunek symbolu seksu.
Była córką Henryka Jędrusika, senatora RP w latach 1938–1939. Miała starszą siostrę Zofię i młodszego o 28 lat przyrodniego brata Macieja (z trzeciego małżeństwa ojca).
Była żoną pisarza Stanisława Dygata (od 1958 do jego śmierci w 1978).
Została pochowana w Alei Zasłużonych cmentarza Powązkowskiego w Warszawie.