Karol Karliński
Aktor teatralny i filmowy.
Urodził się 15 listopada 1882 w Płocku. Zmarł w 22 lipca 1929 w Wilnie.
Zaczął występować pod nazwiskiem Zawadzki, ale wkrótce przybrał pseudonim Karliński, którego odtąd używał w zasadzie stale.
Zadebiutował w 1902 w krakowskim Teatrze Ludowym, w którym pozostał także na sezon 1903/04; latem 1904 grał w teatrze letnim w Parku Krakowskim, w pierwszej połowie 1905 również w Krakowie w Teatrze Miejskim.
W 1906 występował w Kaliszu pod dyrekcją Stanisława Cieszkowskiego, w lipcu tego roku z zespołem ojca w Teatrze Miejskim w Wilnie. W 1908-10 grał w WTR (przeważnie w farsach), w drugiej poł. 1910 w Teatrze Ludowym w Krakowie, w 1911-14 w Warszawie: w WTR (dorywczo) oraz w Teatrze Bagatela.
W czasie wojny został wcielony do armii rosyjskiej.
W sezonie 1918/19 kierował w Warszawie teatrem na Dynasach, w sierpniu 1919 występował w Teatrze Rozmaitości, następnie zaś przez ok. osiemnaście miesięcy (do grudnia 1920) prowadził teatr żołnierski (zwany także „frontowym") YMCA (Young Men's Christian Association – Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej) m.in. w Równem, Żytomierzu i Kijowie.
Występował w filmach polskich: „Sąd boży" (1911), „Dzieje grzechu" (1911), „Grzech" (1913), „Wykolejeni" (1913), „Niewolnica zmysłów" (1914), „Zaczarowane koło" (1915), „Dla ciebie Polsko" (1920), „Na jasnym brzegu" (1921).
Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Zaczął występować pod nazwiskiem Zawadzki, ale wkrótce przybrał pseudonim Karliński, którego odtąd używał w zasadzie stale.
Zadebiutował w 1902 w krakowskim Teatrze Ludowym, w którym pozostał także na sezon 1903/04; latem 1904 grał w teatrze letnim w Parku Krakowskim, w pierwszej połowie 1905 również w Krakowie w Teatrze Miejskim.
W 1906 występował w Kaliszu pod dyrekcją Stanisława Cieszkowskiego, w lipcu tego roku z zespołem ojca w Teatrze Miejskim w Wilnie. W 1908-10 grał w WTR (przeważnie w farsach), w drugiej poł. 1910 w Teatrze Ludowym w Krakowie, w 1911-14 w Warszawie: w WTR (dorywczo) oraz w Teatrze Bagatela.
W czasie wojny został wcielony do armii rosyjskiej.
W sezonie 1918/19 kierował w Warszawie teatrem na Dynasach, w sierpniu 1919 występował w Teatrze Rozmaitości, następnie zaś przez ok. osiemnaście miesięcy (do grudnia 1920) prowadził teatr żołnierski (zwany także „frontowym") YMCA (Young Men's Christian Association – Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej) m.in. w Równem, Żytomierzu i Kijowie.
Występował w filmach polskich: „Sąd boży" (1911), „Dzieje grzechu" (1911), „Grzech" (1913), „Wykolejeni" (1913), „Niewolnica zmysłów" (1914), „Zaczarowane koło" (1915), „Dla ciebie Polsko" (1920), „Na jasnym brzegu" (1921).
Pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
