Maria Dulęba
Aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, pedagog.
Urodziła się 17 października 1881 w Krakowie. Zmarła 6 maja 1959 w Warszawie.
Z pracą sceniczną zetknęła się już we wczesnym dzieciństwie grając w krakowskich teatrach role dziecięce. Uczyła się w gimnazjum krakowskim. Po debiucie została zaangażowana do Teatru Miejskiego w Krakowie. Równocześnie kształciła się w szkole dramatycznej G. Zapolskiej, uczestniczyła także w zorganizowanych przez nią przedstawieniach Sceny Niezależnej (1903 r.). Następnie wyjechała do Warszawy i grała tu w zespole WTR i T. Polskim. W l. 1919-23 należała do zespołu Reduty. Była "sercem Reduty" wg słów J. Osterwy. Była najbliższą współpracowniczką J. Osterwy i M. Limanowskiego. Grała wiele ról, reżyserowała. Wyjeżdżała na występy gościnne. Podczas II wojny światowej nie występowała w teatrze. Po zakończeniu wojny wróciła na scenę krakowską (znalazła się w Krakowie po upadku Powstania Warszawskiego). Od 1947 r. do końca życia znów występowała w Warszawie, w T. Polskim. W 1955 r. obchodziła jubileusz 50-lecia pracy. Była aktorką wszechstronną. Grała sporo w filmie. Przez wiele lat zajmowała się również pracą pedagogiczną. Przed wojną wykładała w krakowskim PIST, po wojnie w warszawskiej szkole teatralnej. Działała we władzach ZASP.
Z pracą sceniczną zetknęła się już we wczesnym dzieciństwie grając w krakowskich teatrach role dziecięce. Uczyła się w gimnazjum krakowskim. Po debiucie została zaangażowana do Teatru Miejskiego w Krakowie. Równocześnie kształciła się w szkole dramatycznej G. Zapolskiej, uczestniczyła także w zorganizowanych przez nią przedstawieniach Sceny Niezależnej (1903 r.). Następnie wyjechała do Warszawy i grała tu w zespole WTR i T. Polskim. W l. 1919-23 należała do zespołu Reduty. Była "sercem Reduty" wg słów J. Osterwy. Była najbliższą współpracowniczką J. Osterwy i M. Limanowskiego. Grała wiele ról, reżyserowała. Wyjeżdżała na występy gościnne. Podczas II wojny światowej nie występowała w teatrze. Po zakończeniu wojny wróciła na scenę krakowską (znalazła się w Krakowie po upadku Powstania Warszawskiego). Od 1947 r. do końca życia znów występowała w Warszawie, w T. Polskim. W 1955 r. obchodziła jubileusz 50-lecia pracy. Była aktorką wszechstronną. Grała sporo w filmie. Przez wiele lat zajmowała się również pracą pedagogiczną. Przed wojną wykładała w krakowskim PIST, po wojnie w warszawskiej szkole teatralnej. Działała we władzach ZASP.
