Urodził się 4 grudnia 1957 we wsi Priesnogorkowka w Kazachstanie.
Urodził się w rodzinie pracowników sowchozu. W latach 1973-74 uczył się w szkole teatralnej w Swierdłowsku (od 1991 miasto wróciło do starej nazwy Jekaterynburg). Następnie przez siedem lat pracował jako aktor w Swierdłowskim Akademickim Teatrze Dramatycznym. W latach 1978-80 służył w wojsku, po czym powrócił do teatru. W 1983 został wyrzucony za alkoholizm. Wcześniej wysłał kilka opowiadań na konkurs ogłoszony przez Instytut Literacki im. Gorkiego w Moskwie i został przyjęty na tamtejsze studia zaoczne (seminarium prozy). Równocześnie pracował w domu kultury przy kombinacie budowlanym.
Pierwsze opowiadania drukował w prasie swierdłowskiej. W 1986 napisał pierwszą sztukę "Gramy w fanty". Odniósł sukces w Moskwie i Petersburgu. Napisana w 1989 "Proca" zyskała popularność nie tylko w Europie, ale i w Stanach Zjednoczonych, otwierając Koladzie drogę do sławy.
Mimo wspaniale rozwijającej się kariery dramatopisarskiej nie zrezygnował z pracy aktorskiej, grając po dłuższej przerwie różne role, między innymi ojca Laurentego w reżyserowanej przez siebie sztuce Shakespeare'a "Romeo i Julia". Wysoko oceniono rolę Balzaminowa ("Wesele Balzaminowa" Aleksandra Ostrowskiego), Lariosika ("Dni Turbinów" Michaiła Bułhakowa), Popriszczina ("Dziennik wariata" Mikołaja Gogola). Za rolę Małachowa ("Zatrzymajcie Małachowa!" Walerego Arganowskiego) otrzymał nagrodę Swierdłowskiego Komitetu Wojewódzkiego.
Znajomość sztuki aktorskiej i reżyserskiej wywarła duży wpływ na dramaty Kolady i sprawiła, że postacie w jego sztukach to znakomite role dla aktorów. Kolada napisał dotychczas ponad osiemdziesiąt sztuk. Najważniejsze z nich to: "Gramy w fanty" (1986), "Statek głupców" (1986), "Złodziej" (1989), "Proca" (1989), "Gąska" (1989), "Chlupot białych mew" (1989), "Merylin Mongoł" (1989), "Martwa królewna" (1990), "Canotier" (1992), "Ameryka podarowała Rosji statek" (1992), "Słomkowy kapelusz" (1992), "Polonez Ogińskiego" (1993), "Pojedziemy w kraj daleki" (1995), "Dwumian Newtona" (1995), "Teatr" (1996), "Kurza ślepota" (1996), "Geometra" (1997), "Odejdź-odejdź" (1998), "Głupców ustawia się według wzrostu" (1998), "Grupa entuzjastów" (1999), "Tutenchamon" (2000), "Ptak Feniks". W 1994 pisarz zorganizował festiwal "Kolada - plays", w którym wzięło udział osiemnaście teatrów z Rosji i zagranicy.
W latach 1992-93 był stypendystą Akademii "Schloss Solitude" w Stuttgarcie i występował jako aktor w Deutsches Schauspielhaus w Hamburgu. Reżyserował także swoje sztuki w teatrach innych niemieckich miast.
Pisarz wiele podróżuje, zapraszany na premiery swoich sztuk oraz na wykłady na zachodnich uczelniach. We wrześniu 2000 roku, na zaproszenie uniwersytetu w Oksfordzie, wygłosił cykl wykładów o literaturze uralskiej.
Nadal mieszka w Jekaterynburgu. Od 1994 prowadzi seminarium dramaturgiczne w Jekaterynburskim Państwowym Instytucie Teatralnym i pracę ze studentami wysoko sobie ceni. W każdym sezonie teatralnym przygotowuje w kierowanym przez siebie Centrum Dramaturgii Współczesnej przy Jekaterynburskim Teatrze Akademickim maratony teatralne, na których czytane są sztuki młodych dramaturgów. W lokalnej telewizji ma swój własny program "Czarna klasa", jest także redaktorem naczelnym czasopisma "Ural", promującego młode talenty literackie tego regionu Rosji.
Należy do Związku Pisarzy Rosyjskich oraz Związku Działaczy Teatralnych Federacji Rosyjskiej. Jest laureatem licznych nagród i wyróżnień za twórczość pisarską i reżyserską, wśród nich nagrody czasopisma "Tieatralnaja żyzń" (1988), nagrody Jekaterynburskiego Oddziału Związku Działaczy Teatralnych (1997). Za spektakl, który wyreżyserował według własnego dramatu "Odejdź-odejdź" (1998) nominowano go do nagrody państwowej, nagrody prezydenta Rosji oraz nagrody mera Jekaterynburga. W 1999 otrzymał Międzynarodową Nagrodę im. Konstantego Stanisławskiego.
W Polsce najbardziej znane są jego sztuki: „Baba Chanel”, „Gąska”, „Martwa królewna”, „Merylin Mongoł”, „Proca”, „Statek szaleńców”, „Zona”, "Rewizor", „Marzenie Nataszy”, „Maskarada”, "Ożenek".