Tadeusz Bartosik

Aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, radiowy, dubbingowy, reżyser teatralny, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, śpiewak (bas), recytator, lektor.
Urodził się 15 maja 1925 w Modlnicy. Zmarł 16 kwietnia 1985 w Warszawie.
Po maturze studiował na wydziale prawa UJ, występował w chórze operowym, rozpoczął także studia w dziedzinie dyrygentury.
W 1947 ukończył studia w krakowskiej Państwowej Szkole Dramatycznej (obecnie Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego). W tym samym roku, 17 lutego, zadebiutował też na scenie krakowskiego Teatru Dramatycznego (obecnie Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej) w spektaklu Promieniści autorstwa Krystyny Grzybowskiej (reż. Włodzisław Ziembiński). Również w 1947 wystąpił po raz pierwszy w filmie, była to niewielka rola w obrazie Ostatni etap.
Występował w wielu polskich teatrach: w krakowskich Teatrach Dramatycznych (1947–1950; obecnie Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej oraz Teatr im. Juliusza Słowackiego), w warszawskich Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (1950–1957), Narodowym (1958–1964), Ateneum im. Stefana Jaracza (1961), Dramatycznym (1964–1975), oraz w opolskim Teatrze 13 Rzędów (1961) i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1977). Ponadto występował w Filharmonii Narodowej w Warszawie (1963) i w Warszawskiej Operze Kameralnej (1974).
Był jednym z najbardziej płodnych twórców teatralnych. Zrealizował 113 spektakli teatralnych, 73 słuchowiska radiowe, 34 spektakle telewizyjne. Zagrał w kilkudziesięciu filmach, a także w wielu bajkach muzycznych wydanych przez Polskie Nagrania Muza.
Występował w wielu polskich teatrach: w krakowskich Teatrach Dramatycznych (1947–1950; obecnie Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej oraz Teatr im. Juliusza Słowackiego), w warszawskich Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (1950–1957), Narodowym (1958–1964), Ateneum im. Stefana Jaracza (1961), Dramatycznym (1964–1975), oraz w opolskim Teatrze 13 Rzędów (1961) i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1977). Ponadto występował w Filharmonii Narodowej w Warszawie (1963) i w Warszawskiej Operze Kameralnej (1974).
W latach 1976–1982 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, gdzie także występował i reżyserował. Jako dyrektor teatru dbał o różnorodność form scenicznych i repertuaru tej instytucji. W 1982 związał się z warszawskim Teatrem Polskim, w którym pracował do śmierci.
Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim.

Książka tygodnia

Teatr, który nadchodzi
Wydawnictwo słowo/obraz terytoria Sp. z o.o.
Dariusz Kosiński

Trailer tygodnia

La Phazz
Julieta Gascón i Jose Antonio Puchades
W "La Phazz" udało się twórcom z "La ...