Zygmunt Kawecki
Dramaturg.
Zygmunt Kawecki
Urodził się 13 kwietnia 1876, zmarł 22 sierpnia 1955 w Poznaniu.
Zadebiutował utworem "Dramat Kaliny". Utwór ten został wystawiony po raz pierwszy w 1902 roku w Krakowie i odniósł niespodziewanie duży sukces. W następnych latach Kawecki opublikował nowe utwory dramatyczne, które także cieszyły się dużym powodzeniem. Od 1907 był został sekretarzem redakcji "Kuriera Warszawskiego". W czasie I wojny światowej został ewakuowany w głąb Rosji. W Moskwie był redaktorem "Gazety Polskiej".
Po wojnie powrócił do Polski, gdzie pracował jako urzędnik i cenzor filmowy. Nadal pisywał utwory dramatyczne, głównie komedie i farsy.
Okazało się, że – aby uniknąć wywiezienia w głąb Rzeszy do pracy w roli tłumacza obozowego – opublikował pod pseudonimem kilka notatek i recenzji teatralnych w okupanckim „Nowym Kurierze Warszawskim”. Zawieszony na kilka lat w prawach członka ZLP, kolejne cztery komedie i wspomnieniową powieść pisał do szuflady. Żył wówczas w ciężkich warunkach materialnych w Poznaniu, występując na scenie w objazdowym zespole teatralnym. Zmarł zatruwszy się spalinami podczas jednej z podróży z teatrem.
Wybrane utwory:
"Dramat Kaliny" (1902)
"Szkoła" (1907)
"Poczekalnia pierwszej klasy" (1925)
"Ludzie tymczasowi" (1926)
"Fura słomy" (1927)
"Droga do piekła" (1931)
"Miłość chemiczna" (1947)
"Jan i Janek" (1948)
"Jan nieznany" (1949)
rk
Źródło: Wikipedia
Urodził się 13 kwietnia 1876, zmarł 22 sierpnia 1955 w Poznaniu.
Zadebiutował utworem "Dramat Kaliny". Utwór ten został wystawiony po raz pierwszy w 1902 roku w Krakowie i odniósł niespodziewanie duży sukces. W następnych latach Kawecki opublikował nowe utwory dramatyczne, które także cieszyły się dużym powodzeniem. Od 1907 był został sekretarzem redakcji "Kuriera Warszawskiego". W czasie I wojny światowej został ewakuowany w głąb Rosji. W Moskwie był redaktorem "Gazety Polskiej".
Po wojnie powrócił do Polski, gdzie pracował jako urzędnik i cenzor filmowy. Nadal pisywał utwory dramatyczne, głównie komedie i farsy.
Okazało się, że – aby uniknąć wywiezienia w głąb Rzeszy do pracy w roli tłumacza obozowego – opublikował pod pseudonimem kilka notatek i recenzji teatralnych w okupanckim „Nowym Kurierze Warszawskim”. Zawieszony na kilka lat w prawach członka ZLP, kolejne cztery komedie i wspomnieniową powieść pisał do szuflady. Żył wówczas w ciężkich warunkach materialnych w Poznaniu, występując na scenie w objazdowym zespole teatralnym. Zmarł zatruwszy się spalinami podczas jednej z podróży z teatrem.
Wybrane utwory:
"Dramat Kaliny" (1902)
"Szkoła" (1907)
"Poczekalnia pierwszej klasy" (1925)
"Ludzie tymczasowi" (1926)
"Fura słomy" (1927)
"Droga do piekła" (1931)
"Miłość chemiczna" (1947)
"Jan i Janek" (1948)
"Jan nieznany" (1949)
rk
Źródło: Wikipedia
